Το ξημέρωμα της 2ας Γενάρη 2016, η εκτέλεση (μαζί με άλλους θανατοποινίτες) του Σαουδάραβα Σιίτη ιερωμένου Νιμρ Μπακέρ αλ Νιμρ, που το 2012 είχε πρωταγωνιστήσει στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κατά του βασιλικού οίκου των Σαούντ στην Ανατολική Επαρχία και έκτοτε συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σαν «τρομοκράτης», επιδείνωσε τις και από προηγούμενα τεταμένες σχέσεις με το επίσης σιιτικό Ιράν. Από την περασμένη Κυριακή, οι δύο χώρες σταμάτησαν κάθε διπλωματική και οικονομική σχέση. Η εξέλιξή αυτή, ωστόσο, δεν ήταν καμία έκπληξη. Ηρθε να προστεθεί σε ένα πολυετές παζλ έντονης ενδοϊμπεριαλιστικής αναμέτρησης ανάμεσα στις ισχυρότερες δυνάμεις όχι μόνο του Περσικού Κόλπου, αλλά μίας μεταβαλλόμενης ευρύτερης Μέσης Ανατολής, που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια θυμίζει περισσότερο «καζάνι που βράζει». Βασική σταθερά είναι η εκμετάλλευση των λαών της περιοχής από την αστική εξουσία και τα (ντόπια ή ξένα) μονοπώλια. Μίας αστικής εξουσίας που κυβερνά ως σήμερα καταπιέζοντας τους λαούς με (έως πρότινος...) πανίσχυρο όπλο τα «πετροδολάρια». Με ή χωρίς «κορώνα». Με ή χωρίς το μανδύα του τεχνητού διχασμού μεταξύ των Σουνιτών (που είναι περισσότεροι μουσουλμάνοι, απαρτίζοντας περίπου το 80% των πληθυσμών της περιοχής στις περισσότερες μοναρχίες του Κόλπου με πρώτη τη Σ. Αραβία) και Σιιτών (που αποτελούν τη μειοψηφία, με τους ισχυρότερους πόλους τους στο Ιράν και στο νότιο Ιράκ).

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η όξυνση της κόντρας ανάμεσα σε Σαουδική Αραβία και Ιράν δείχνει εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς στην προκειμένη περίπτωση δεν αφορά μία μονοδιάστατη κρίση στις σχέσεις δύο χωρών, αλλά τις λυσσαλέες κόντρες μονοπωλίων για ξαναμοίρασμα της πίτας των ενεργειακών οδών και πηγών, περιπλέκοντας το ήδη δαιδαλώδες πλέγμα των σχέσεών τους με άλλες περιφερειακές και διεθνείς ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αξίζει, λοιπόν, να δούμε τα βασικότερα πεδία αντιπαράθεσης των δύο δυνάμεων.