Οι αντιπαραθέσεις των δύο χωρών σχετίζονται, ανάμεσα στα άλλα, με τα πολύπλοκα παιχνίδια «ξαναμοιράσματος της τράπουλας» μεταξύ μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στους χώρους της παραγωγής, αποθήκευσης, διύλισης, μεταφοράς Ενέργειας, είτε προς την Ευρώπη, είτε προς την Ανατολική Ασία.

Είναι γνωστό πως οι σημερινές χαμηλές διεθνείς τιμές πετρελαίου που παρατηρούνται εδώ και μήνες στις διεθνείς χρηματαγορές, είναι αποτέλεσμα στρατηγικής επιλογής της Σ. Αραβίας, στο πλαίσιο αποφάσεων των πετρελαιοπαραγωγών χωρών του ΟΠΕΚ. Ο βασιλιάς Σαλμάν, με το που ανέβηκε στο θρόνο μετά το θάνατο του προκατόχου του Αμπντάλα πριν περίπου ένα χρόνο, αποφάσισε να μη μειώσει την παραγωγή πετρελαίου, ώστε να μειωθεί η τιμή του για να πλήξει τις οικονομίες αντιπάλων του. Και σε Δύση (ΗΠΑ, Καναδά, Βρετανία), ώστε να πλήξει κυρίως τα μονοπώλια των παραγωγών σχιστολιθικού πετρελαίου. Και σε Ανατολή, ώστε να πλήξει αντιπάλους της Σαουδικής Αραβίας όπως το Ιράν αλλά και τη Ρωσία, με την οποία ωστόσο είναι στενοί σύμμαχοι και από την οποία οι Σαουδάραβες μονάρχες προμηθεύονται όπλα, κάνοντας παράλληλα σχέδια για κατασκευή μελλοντικών πυρηνικών εργοστασίων με ρωσική τεχνολογία...

Ωστόσο, η επιλογή της Σ. Αραβίας να στηρίξει τις χαμηλές διεθνείς τιμές έχει βαρύ τίμημα και για την ίδια. Στο σαουδαραβικό προϋπολογισμό του 2015, για παράδειγμα, διαπιστώθηκαν ελλείμματα άνω των 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ πριν λίγες μέρες η σαουδαραβική κυβέρνηση σταμάτησε ή περιόρισε σημαντικά τις κρατικές επιδοτήσεις σε καύσιμα, ύδρευση, ηλεκτρισμό, ανακοινώνοντας ακόμη και σχέδια για ξεπούλημα της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας ARAMCO. (Πέρα από τις μελανές προβλέψεις που είχε κάνει το ΔΝΤ τον περασμένο Οκτώβρη, προβλέποντας ακόμη και πιθανή χρεοκοπία της σαουδαραβικής οικονομίας έως το 2020!).

Την ίδια ώρα, το Ιράν, που δοκιμάστηκε τα προηγούμενα χρόνια κυρίως από τις δυτικές και διεθνείς πιέσεις με αφορμή το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, βρίσκεται ενώπιον μάλλον θετικών (για την ντόπια αστική τάξη) οικονομικών εξελίξεων. Με την προοπτική της πλήρους άρσης των διεθνών κυρώσεων μετά τη διεθνή συμφωνία το περασμένο καλοκαίρι, έχουν πυκνώσει οι επισκέψεις δυτικών αξιωματούχων στην Τεχεράνη και διευθυντικών στελεχών ευρωπαϊκών και αμερικανικών βιομηχανικών κολοσσών, που ορέγονται χρυσές μπίζνες σε μία χώρα διψασμένη για νέα έργα υποδομών, νέες τεχνολογίες, ανάπτυξη των τομέων παραγωγής, αποθήκευσης, μεταφοράς Ενέργειας στο εξωτερικό. Η ενεργότερη επαναφορά του Ιράν δίχως άλλο ξεκινά με τις καλύτερες προοπτικές για τα ντόπια και ξένα μονοπώλια, οξύνοντας τον ανταγωνισμό με γεωπολιτικούς αντιπάλους του Ιράν, όπως η Τουρκία, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία. Ο Σαουδάραβας υπουργός Αμυνας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, δεύτερος διάδοχος στο σαουδαραβικό θρόνο και νεώτερος γιος του βασιλιά Σαλμάν, υποστήριξε σε συνέντευξη που έδωσε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού THE ECONOMIST ότι δεν επιδιώκει έναν πόλεμο με το Ιράν. «Δεν έχει σώας τα φρένας όποιος επεξεργάζεται τέτοια σχέδια» είπε ο Σαουδάραβας αξιωματούχος, προσπαθώντας να καθησυχάσει για τις απώτερες επιδιώξεις του καθεστώτος στο Ριάντ. Ομως, η μανία με την οποία το σαουδαραβικό καθεστώς κόβει τα τελευταία χρόνια επιταγές σε ξένα μονοπώλια κατασκευής όπλων, πυρομαχικών, στρατιωτικών αεροπλάνων και πλοίων, δείχνει ότι επίκειται όξυνση της αντιπαράθεσης.

Η Σ. Αραβία είναι πρώτη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Βρετανία, τη Γερμανία και πριν μερικούς μήνες τη Σουηδία.