Στους τομείς όπου η Γερμανία ιεραρχεί ψηλά στη συνεργασία της με την Κίνα είναι και όσοι συνδέονται με την «αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών».

Ενδεικτική του προσανατολισμού συνολικά της γερμανικής επιχειρηματικότητας είναι η σύσταση της λεγόμενης «Διεθνούς Κλιματικής Πρωτοβουλίας» που ξεκίνησε το 2008 υπό την αιγίδα του γερμανικού υπουργείου για το Περιβάλλον, τη Διατήρηση της Φύσης και την Πυρηνική Ασφάλεια. Οπως εξηγείται στην επίσημη ιστοσελίδα της «Πρωτοβουλίας», αυτή αφορά στη «χρηματοδότηση προγραμμάτων σχετικών με το κλίμα και τη βιοποικιλότητα σε αναπτυσσόμενες και χώρες που εκβιομηχανίζονται, όπως και σε χώρες υπό μετάβαση». Ουσιαστικά, αποτελεί κεντρική παρέμβαση με την οποία η γερμανική κυβέρνηση συντονίσει το «άνοιγμα» μεγάλων γερμανικών εταιρειών στους τομείς της λεγόμενης «καθαρής», «πράσινης», «εναλλακτικής» (ή όπως αλλιώς βαφτίζονται μορφές Ενέργειας εναλλακτικές στις «παραδοσιακές» όπως π.χ. ο λιγνίτης), τομείς που πολλοί συνδέουν με τις σημαντικότερες μπίζνες του 21ου αιώνα. Μάλιστα, η Γερμανία φαίνεται ότι διεκδικεί προβάδισμα στην παραγωγή μέσων παραγωγής που χρησιμοποιούνται σε αυτούς τους τομείς.

Η «Πρωτοβουλία» χρηματοδοτείται απευθείας από τον προϋπολογισμό του συγκεκριμένου υπουργείου και στο πλαίσιό της σήμερα «τρέχουν» 413 προγράμματα σε όλο τον κόσμο, με το μεγαλύτερο μέρος τους να αφορά τη Νοτιοανατολική Ασία (116) και χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία κ.τ.λ. Χώρες δηλαδή με μεγάλο φυσικό πλούτο (τεράστια ανεκμετάλλευτα δάση με πυκνή βλάστηση, μεγάλα υδάτινα αποθέματα κ.τ.λ.) που γι' αυτό βρίσκονται στο «στόχαστρο» πολλών ανάλογων μονοπωλιακών επενδύσεων.

Στο πλαίσιο της γερμανικής «Πρωτοβουλίας» έχει συγκροτηθεί «Γραφείο σινο-γερμανικού Διαλόγου» με αντικείμενο μεταξύ άλλων την «αντιμετώπιση προκλήσεων και προοπτικών για την πράσινη οικονομία, καινοτόμες πολιτικές στρατηγικές για βιώσιμη και αστική και περιφερειακή ανάπτυξη με χαμηλή χρήση άνθρακα, αλλά και «καθαρές» προσεγγίσεις των παραγωγικών διαδικασιών στη βιομηχανία». Ολα τα παραπάνω ουσιαστικά ανοίγουν το δρόμο για επιχειρηματικές επενδύσεις, για να κατασκευαστούν και να λειτουργήσουν σύγχρονες μονάδες παραγωγής, αποθήκευσης και μεταφοράς των «νέων» μορφών Ενέργειας.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι και η επίσημη επίσκεψη που λίγες μέρες μετά τη Μέρκελ έκανε στην Κίνα ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, επικεντρώθηκε στους στόχους που μπαίνουν (και από τα γαλλικά μονοπώλια) ενόψει της Παγκόσμιας Διάσκεψης για το Κλίμα που θα γίνει αρχές Δεκέμβρη στο Παρίσι. Εμφανιζόμενος ως «κήρυκας» της δήθεν «προστασίας του περιβάλλοντος», ο Ολάντ ανέδειξε ότι η «πράσινη» Ενέργεια και άλλοι συναφείς τομείς είναι τα πεδία που τα γαλλικά μονοπώλια ιεραρχούν στην προσπάθειά τους να στερεώσουν τη συνεργασία τους με κινεζικά κεφάλαια και συνολικά τις «γέφυρές» τους με τον «ασιατικό γίγαντα», σε συνθήκες που η όξυνση της ανισομετρίας και του ανταγωνισμού (εντός και εκτός Ευρώπης...) μεγαλώνουν την πίεση και για τη γαλλική πλουτοκρατία.

Σημειώνουμε ότι εκπρόσωποι ευρωπαϊκών μονοπωλίων (και από τον τομέα της Ενέργειας) πηγαινοέρχονται αρκετά συχνά τα τελευταία χρόνια στη Νοτιοανατολική Ασία. Τον περασμένο Φλεβάρη ο Ολάντ είχε βρεθεί στις Φιλιππίνες. Ηταν το πρώτο ταξίδι Γάλλου ηγέτη στη συγκεκριμένη χώρα, με το οποίο μοιράστηκε συμπόνια και «βοήθεια» σε θύματα που ο τυφώνας «Χαγιάν» έπληξε το 2013, ενώ κολοσσοί όπως η ενεργειακή «Τοτάλ» συμμετείχαν στην κουστωδία του Γάλλου ηγέτη, φιλοδοξώντας να ανοίξουν διαύλους για τα κέρδη τους.