Τις προάλλες, από τη συχνότητα του ΣΚΑΪ ακουγόταν το εξής «δουλεμένο» επιχείρημα υπέρ του νέου ασφαλιστικού συστήματος που προτείνει το πόρισμα των «Σοφών»: Οι ασφαλισμένοι έχουν συμφέρον από το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και τους «ατομικούς λογαριασμούς» Ασφάλισης, απ' όπου θα προκύπτει το ανταποδοτικό κομμάτι της σύνταξης. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος με μισθό 1.000 ευρώ θα καταβάλλει κάθε μήνα εισφορές 200 ευρώ στον ατομικό του λογαριασμό και μετά από 35 χρόνια δουλειάς, με επιτόκιο στο σωρευμένο κεφάλαιο της τάξης του 2%, θα έχει ένα καλό κομπόδεμα για ν' αντλεί τη σύνταξή του, τα περίπου 15 χρόνια που του απομένουν, με βάση το προσδόκιμο της ζωής. Μάλιστα, ο δημοσιογράφος που ανέλαβε να εκλαϊκεύσει το πόρισμα, ισχυριζόταν ότι με τους υπολογισμούς του η σύνταξη που προκύπτει από το παραπάνω παράδειγμα είναι της τάξης των 750 ευρώ. Η αλήθεια είναι ότι προπαγανδιστές όπως ο συγκεκριμένος αξίζουν παράσημο από την κυβέρνηση, την ΕΕ και το κεφάλαιο, που πάνε να καθαρίσουν σαν αυγό τα τελευταία απομεινάρια της Κοινωνικής Ασφάλισης. Κι αυτό επειδή το ποιοτικό άλμα που κάνει η «νέα αρχιτεκτονική» του Ασφαλιστικού, είναι ότι θεσπίζει ένα σύστημα καθορισμένων εισφορών, αλλά όχι καθορισμένων παροχών. Που σημαίνει ότι οι εισφορές καταβάλλονται κανονικά, αλλά η σύνταξη που θα πάρει κάποιος είναι παράγοντας μιας σειράς αστάθμητων παραγόντων, που καθιστούν αβέβαιο το τελικό ποσό της. Αυτή τη ...μικρή «λεπτομέρεια» παρακάμπτει σκόπιμα ο σχολιαστής, για να πείσει τους ασφαλισμένους ότι πρέπει μέχρι και να πανηγυρίζουν για τις ανατροπές που έρχονται.