Οι βουλευτές του ΚΚΕ Νίκος Μωραΐτης και Νίκος Καραθανασόπουλος περιγράφουν την κατάσταση ως εξής: «Το σχολείο ιδρύθηκε και λειτουργεί εδώ και 4 χρόνια σε ένα εντελώς ακατάλληλο κτίριο όχι μόνο για ειδικό αλλά και για τυπικό σχολείο. Αλλωστε, στο ίδιο κτίριο λειτουργούσε μέχρι πριν από 6 χρόνια το Δημοτικό Σχολείο Ανω Κορακιάνας, το οποίο καταργήθηκε λόγω ακαταλληλότητας του κτιρίου, αφού είχε κριθεί από μηχανικούς επικίνδυνο λόγω στατικότητας. Στο ίδιο κτίριο και χωρίς καμία παρέμβαση ιδρύθηκε το Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο.

Το σχολείο διαθέτει μεγάλο αριθμό σκαλοπατιών με απότομη κλίση τόσο στις εξωτερικές σκάλες μέχρι την κεντρική είσοδο όσο και στις εσωτερικές, ενώ δεν υπάρχουν καθόλου ράμπες για την πρόσβαση ΑμΕΑ. Οσοι μαθητές έχουν κινητικά προβλήματα κουβαλιούνται από τους εκπαιδευτικούς με τα χέρια.

Δεν υπάρχουν τουαλέτες ΑμΕΑ, ενώ αυτές που υπάρχουν είναι ακατάλληλες. Δεν υπάρχει χώρος για εργαστήριο κηπουρικής ή μαγειρικής, με αποτέλεσμα εξοπλισμός δεκάδων χιλιάδων ευρώ να παραμένει κλεισμένος σε αποθήκες. Το εργαστήριο κηπουρικής γίνεται σε 4 μικρά παρτέρια στην είσοδο του σχολείου. Δεν υπάρχει χώρος για γυμναστήριο που αποτελεί πολύ σημαντική δραστηριότητα για το συγκεκριμένο σχολείο. Ο αύλειος χώρος είναι δύσκολα προσβάσιμος και ακατάλληλος για χρήση. Δεν υπάρχουν χώροι - γραφεία για την υποστήριξη από ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό. Πολλά από τα ηλεκτρικά καλώδια είναι εξωτερικά (λόγω της παλαιότητας του κτιρίου έγιναν προσθήκες) με τους πίνακες του ρεύματος να είναι εκτεθειμένοι στους μαθητές. Τα παράθυρα του πάνω ορόφου έχουν σαπίσει και δεν υπάρχει καμιά ασφάλεια για τους μαθητές. Από τη σκεπή του σχολείου μπαίνει νερό με τις βροχές ενώ μέρος της σκεπής έχει αμίαντο. Δεν υπάρχει κυλικείο για τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς. Οταν βρέχει, οι 45 μαθητές είναι αναγκασμένοι να κάνουν διάλειμμα σε έναν εσωτερικό χώρο 20 τ.μ. ή μέσα στις τάξεις τους».

Οι βουλευτές επισημαίνουν παράλληλα το σοβαρό ζήτημα της τοποθεσίας του σχολείου (20 χιλιόμετρα από την πόλη της Κέρκυρας), σημειώνοντας ότι αυτά τα σχολεία πρέπει να βρίσκονται εντός της πόλης και του κοινωνικού ιστού, έτσι ώστε να μπορούν και τα παιδιά να ενταχθούν πιο εύκολα στην κοινωνία, να είναι στο κέντρο του νησιού για να διευκολύνεται η μεταφορά των παιδιών.