Το ρόλο που μπορεί να παίξει η Ρωσία στη διασφάλιση του ενεργειακού ανεφοδιασμού της Ευρώπης ανέπτυξε χτες στο συνέδριο του «Economist», ο Κονσταντίν Σιμόνοφ, ιδρυτής και γενικός διευθυντής του ρωσικού Εθνικού Ταμείου Ενεργειακής Ασφάλειας (National Energy Security Fund - NESF), προσπαθώντας να προωθήσει τις θέσεις ρωσικών μονοπωλίων, στην αντιπαράθεσή τους με σημαντικά τμήματα των μονοπωλίων του ευρωατλαντικού άξονα.

Το NESF ιδρύθηκε το 2006, επισήμως «για να μελετήσει την επιρροή των πολιτικών παραγόντων στην ενεργειακή βιομηχανία και και την επιρροή του τομέα παραγωγής πετρελαίου και αερίου στις πολιτικές διεργασίες στη Ρωσία».

Μιλώντας στο Συνέδριο του «Economist», ο Κ. Σιμόνοφ παρέθεσε στοιχεία για τις εξαγωγές καυσίμου προς τις χώρες της ΕΕ, υποστήριξε ότι οι εξαγωγές της «Gazprom» προς Ευρώπη και Τουρκία το 1998 διέρχονταν σε ποσοστό 95% μέσω Ουκρανίας, ενώ το 2013 το ποσοστό αυτό έπεσε στο 52%, συνέπεια της οικοδόμησης εναλλακτικών διαδρομών - δικτύων αγωγών.

Αυτό βέβαια δεν αλλάζει την εικόνα για κράτη όπως Σλοβακία, Βουλγαρία, Μολδαβία, Σερβία, Βοσνία, και ΠΓΔΜ, ο ανεφοδιασμός των οποίων σε αέριο συνεχίζει να περνά σε ποσοστό 100% από το ουκρανικό έδαφος. Αυτό ισχύει επίσης για ποσοστό άνω του 80% για Τσεχία και Σλοβενία, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για την Ελλάδα είναι λίγο πάνω από 60%.

Ο Κ. Σιμόνοφ προειδοποίησε ότι αν η ουκρανική κυβέρνηση συνεχίζει την αρνητική της στάση απέναντι στη Μόσχα και διακοπεί η διαμετακόμιση καυσίμου μέσω Ουκρανίας, τότε οι προαναφερόμενες χώρες ενδεχομένως να περάσουν το χειμώνα δίχως καθόλου αέριο.

Αφησε αιχμές ότι οι ΗΠΑ εμπλέκονται ενεργά στην υπόθεση επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία, με αφορμή το Ουκρανικό, για λόγους πολιτικούς και οικονομικούς. Αφησε επίσης αιχμές ότι η ΕΕ πίεσε για πώληση της ΔΕΣΦΑ σε αζέρικα και όχι ρωσικά κεφάλαια. «Ποια θα είναι η απάντηση της Ρωσίας; Ξέρετε πολύ καλά ότι υπογράψαμε μια μακροχρόνια σύμβαση με την Κίνα και τώρα έχουμε βρει νέα πεδία, νέα κοιτάσματα», συμπλήρωσε με νόημα.

Ταυτόχρονα, σαν επισήμανση ότι υπάρχουν κι αλλού ...πορτοκαλιές για τις ρωσικές πολυεθνικές, σημείωσε ότι το ποσοστό εξαγωγών ρωσικού πετρελαίου στις αγορές Ασίας και Ειρηνικού έφτασε στους 236 τόνους το 2013, αποκτώντας αναλογικά πολύ μεγαλύτερο μερίδιο έναντι των εκεί ανταγωνιστών τους, οι οποίοι χάνουν έδαφος λόγω συνολικής μείωσης της κατανάλωσης εν μέσω παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Μετά ταύτα, ο Κ. Σιμόνοφ κατέληξε ισχυριζόμενος ότι «η απόρριψη του ρωσικού πετρελαίου και αερίου είναι ένα βήμα μείωσης της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ. Οι εμφανιζόμενες ως νέες πηγές ανεφοδιασμού δεν έχουν αρκετές ποσότητες αερίου, μόνον πολλά πολιτικά σχέδια και φιλοδοξίες. Η ένωση σε αυτό το ζήτημα της Ρωσίας με την Κίνα δεν θα είναι η καλύτερη λύση για την ΕΕ»...