Εν μέσω αναταράξεων στα χρηματιστήρια της Νότιας Ευρώπης, το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε χτες σε νέα έξοδο στις «αγορές». Η συγκυρία επέδρασε αρνητικά στα αποτελέσματα της δημοπρασίας του κρατικού ομόλογου και το υπουργείο Οικονομικών αποδέχτηκε τις «προσφορές» των διεθνών τραπεζών για ποσά ύψους 1,5 δισ. ευρώ, έναντι 3 δισ. ευρώ σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό. Παράλληλα και παρά τα μειωμένα ποσά που τελικά έγιναν αποδεκτά, το μέσο επιτόκιο για το 3ετές ομόλογο έφτασε σε 3,375%, αρκετά υψηλότερα σε σχέση με τις εκτιμήσεις.

Οι «ανησυχίες» στα χρηματιστήρια αποδίδονται στις εξελίξεις στην Πορτογαλία, συγκεκριμένα στην πορτογαλική τράπεζα Banco Espirito Santo, η οποία δεν κατέβαλε έγκαιρα τις οφειλές της που προέρχονται από βραχυπρόθεσμο χρέος. Σε αυτό το πλαίσιο, ο γενικός δείκτης τιμών στο χρηματιστήριο της Πορτογαλίας κατρακύλησε χτες σε ποσοστό 4,1%, της Ισπανίας 2%, της Ιταλίας 1,6%, ενώ η πτώση στο χρηματιστήριο της Αθήνας διαμορφώθηκε σε 1,87%. Ανακοίνωση σχετικά με την πορτογαλική τράπεζα εξέδωσε χτες το ΔΝΤ, σύμφωνα με το οποίο «οι εγχώριες τράπεζες της Πορτογαλίας παραμένουν ευάλωτες σε τυχόν κινδύνους». Παράλληλα σημειώνει ότι η «ομαλοποίηση της κατάστασης δεν χρήζει κρατικής στήριξης ή έκτακτων μέτρων από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας».

Οπως ανακοίνωσε το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, «παρά το εξαιρετικά δυσμενές κλίμα που διαμορφώθηκε προχθές και χθες στις διεθνείς αγορές και ιδίως στις αγορές της περιφέρειας, η Ελλάδα άντλησε 1,5 δισ. ευρώ με τοκομερίδιο 3,375% (επιτόκιο 3,5%). Η κυβέρνηση εκφράζει την ικανοποίησή της που ακόμη μία φορά οι διεθνείς επενδυτές έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική οικονομία».

Ολα τα παραπάνω βεβαίως διαμορφώνονται απ' αυτούς τους επενδυτές, θεσμικούς και μη, που, έχοντας χρηματικό κεφάλαιο, πασχίζουν να δημιουργήσουν συνθήκες δικής τους κερδοσκοπίας. Δηλαδή μειώνονται οι δείκτες στα χρηματιστήρια, αυξάνεται το κόστος δανεισμού. Βεβαίως, όλα αυτά ενδιαφέρουν το λαό μόνο από τη σκοπιά ότι αυτός πληρώνει και το δανεισμό και τα αυξημένα επιτόκια. Ολα τα παραπάνω δείχνουν επίσης ότι με την κρίση το κεφάλαιο έχει δρόμο ακόμη για να περάσει σε σταθερή ανάκαμψη, αλλά ο λαός δεν πρέπει να περιμένει την ανάκαμψη του κεφαλαίου, πρέπει να παλεύει για την ικανοποίηση των αναγκών του σε ρότα ανατροπής του καπιταλισμού.