Την Κυριακή που έρχεται, στις 25 Μάη, έχουμε εκλογές για τους αντιπροσώπους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ετούτες οι εκλογές είναι ένα «πουκάμισο αδειανό», μια σκηνοθετική επίφαση δημοκρατίας, ένα πρόσχημα. Πολλές δεκαετίες τώρα, τα κέντρα όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες επικοινωνούν μόνο με τα αντίστοιχα κέντρα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, μεταξύ τους συνομιλούν, από κοινού απεργάζονται τους πολιτικούς τους στόχους. Ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου είναι εξάλλου ...συμβουλευτικός. Από την άλλη, όμως, πλευρά το γεγονός ότι γίνονται τέτοιες εκλογές αποκαλύπτει το σταθερό φόβο του πανίσχυρου οργανισμού της Ενωσης: Φοβούνται τους λαούς, τη γνώμη τους, τη στάση τους, τους αγώνες τους. Και γι' αυτό σπεύδουν να τους παραμυθιάσουν με δημοκρατίες και κοινοβούλια και ελευθερίες ανθρώπινες και φιλανθρωπικές.

Αυτόν το φόβο καλούμαστε να επιβεβαιώσουμε στις εκλογές της Κυριακής. Μαζί με το ΚΚΕ να διακηρύξουμε αυτά που θέλουμε: Την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή όλου του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και τη λαϊκή συμμαχία δύναμη πολιτικής εξουσίας στη χώρα - όλα όσα η ψήφος στο ΚΚΕ περιλαμβάνει και σημαίνει. Τη δική τους γιορτή, το δικό τους άλλοθι να τα κάνουμε όπλα δικά μας.

Συνωστίζονται σε αυτές τις εκλογές όλα τα ισχυρά αστικά κόμματα μαζί με το απροσδιόριστο πλήθος των μικρών αναχωμάτων - παγίδες για τις ψήφους που ίσως ξεφύγουν από τους ισχυρούς. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - Ελιά, τα κόμματα της συγκυβέρνησης, έχουν συγκεκριμένο στόχο: Θέλουν να χρησιμοποιήσουν τις εκλογές ενάντια στα συμφέροντα των λαϊκών ψηφοφόρων. Θέλουν να δικαιώσουν τις πολιτικές που με επιμονή εφαρμόζουν, να θριαμβολογήσουν για τα νέα κέρδη των τραπεζών και μονοπωλίων που ονομάζουν ανάκαμψη. Να συνεχίσουν την αντεργατική, αντιλαϊκή τους επίθεση. Σχεδιάζουν να πουν την επαύριο της διαδικασίας, τη Δευτέρα όπου τελειώνουν τα ψέματα και τα παραμύθια: Νικήσαμε, πήραμε εντολή να συνεχίσουμε στην ίδια ρότα.

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ με όλα τα λάβαρα της εκάστοτε σοσιαλδημοκρατίας μπροστά, επιχειρεί να κάνει αυτό που πάντα καλείτο η σοσιαλδημοκρατία να κάνει: Να αναλάβει, δηλαδή, τη διαχείριση και την εφαρμογή των ίδιων γενικά πολιτικών με τρόπο όμως εξωραϊσμένο και ήπιο. Σε μικρές μικρές δόσεις τα δηλητήρια της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της ανταποδοτικότητας, έτσι ώστε να εθιστεί σε αυτά ο λαός και να τα καταπίνει με την άνεση του Μιθριδάτη.

Και για τους μεν και για τους δε η ΕΕ είναι ο μεγάλος ναός - η μεγάλη φυλακή αν το βλέπετε αλλιώς - μέσα στην οποία οφείλουν να κλειστούν οι λαοί. Και κανείς δε μας λέει τι είναι αυτή η ΕΕ, τι θέλει, ποιες πολιτικές εξυπηρετεί. Κάνουν πως εκπλήσσονται όταν αυτός ο οργανισμός, που διαφημίζεται ως πεμπτουσία της αστικής δημοκρατίας, ξεθάβει το ναζισμό και ασκεί δι' αυτού πολιτική: Σήμερα εξωτερική, αύριο, όπως όλα δείχνουν και εσωτερική - ενάντια στους λαούς της Ευρώπης. Και πιάνονται αδιάβαστοι στην Ιστορία, κάνουν πως δεν ξέρουν Ιστορία, παρ' όλο που ξεδιάντροπα την τιμούν στους περίκλειστους κύκλους των ιδρυμάτων τους, κρύβοντας από τους πολλούς το αυγό του φιδιού και την προέλευσή του.

Αλήθεια, δεν ήταν ο πρώτος Πρόεδρος και οργανωτής της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - της Κομισιόν - από το 1958 έως το 1967 ο Βάλτερ Χαλστάιν; Μήπως δεν ήταν ο ίδιος που, τον Ιούλη του 1938, αντιπροσώπευσε τη ναζιστική κυβέρνηση του Γ' Ράιχ στη Ρώμη για να συζητήσει με τους Ιταλούς φασίστες του Μουσολίνι τη μετεξέλιξη του Συμφώνου Αντι-Κομιντέρν (της αντικομμουνιστικής διακήρυξης δηλαδή που αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο του Αξονα) σε Ενωμένη Ευρώπη - Νέα Ευρώπη, όπως τότε τελικά την είπαν;

Μήπως δεν ήταν ο ίδιος ο Βάλτερ Χαλστάιν, που οργάνωσε και μεθόδευσε την πολιτική εξόντωσης και υποταγής της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας - του γνωστού Δόγματος Χαλστάιν - στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου;

Στα θεμέλια της ΕΕ βρίσκεται ο ναζισμός, εκεί βρίσκεται ο αντικομμουνισμός, το μένος ενάντια στο εργατικό κίνημα, ο πόλεμος ψυχρός και θερμός, η απανθρωπιά, η βαρβαρότητα. Αυτά είναι τα οικοδομικά υλικά, με τα οποία ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός έφτιαξε το πολιτικό του εργαλείο: Την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Α, ναι. Θα την κάνουν Ευρώπη των Λαών, λένε οι άλλοι.

Φίλες και φίλοι,

Ισως ποτέ άλλοτε, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, η ψήφος στο ΚΚΕ, η συστράτευση με το ΚΚΕ στους αγώνες που έρχονται δεν είχαν τόσο βαριά σημασία. Οχι μόνο για τους εργαζόμενους της χώρας μας, όχι μόνο για το λαό μας, αλλά και για τους εργαζόμενους, τους λαούς ολόκληρης της Ευρώπης.

Την Κυριακή, λοιπόν, ας τους χαλάσουμε τη φιέστα. Να στηρίξουμε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές.

Και από Δευτέρα, να ξαναβρεθούμε στους αγώνες τους λαϊκούς. Γιατί αυτοί και μόνο αυτοί θα αλλάξουν την Ιστορία.