Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε την «υπόθεση Μπαλτάκου» με στόχο να δημιουργήσει νέους τεχνητούς διαχωρισμούς που τον διευκολύνουν να εμφανιστεί ως εναλλακτική κυβερνητική δύναμη. Πίσω από τις καταγγελίες της «ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά» και της «αντιδημοκρατικής εκτροπής», προσπαθεί να κρύψει την ταύτισή του με τη ΝΔ στους αντιλαϊκούς στόχους που σχετίζονται με τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας που σήμερα γίνονται όλο και περισσότερο εμφανείς. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να πραγματοποιήσει άνοιγμα στους ψηφοφόρους του «κεντροδεξιού χώρου», εμφανιζόμενος ως εγγυητής της ομαλότητας και της δημοκρατικής νομιμότητας, κάνοντας ειδικές αναφορές στο φιλελεύθερο παρελθόν της ΝΔ, η οποία έχει μεταλλαχθεί σε ακροδεξιά με το Σαμαρά στην ηγεσία της. Βεβαίως, η αντιλαϊκή πολιτική, η ένταση του αυταρχισμού, οι διασυνδέσεις με τη ΧΑ δεν οφείλονται στο «ακροδεξιό» χαρακτήρα της ΝΔ, είναι στοιχεία που αφορούν όλο το αστικό πολιτικό σύστημα. Οποιαδήποτε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού θα είναι υποχρεωμένη να κινηθεί στις κατευθύνσεις που έχουν αποτυπωθεί στα μνημόνια, που περιλαμβάνονται στις στρατηγικές της ΕΕ. Οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να εναλλάσσει καρότο και μαστίγιο για να υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική. Οσον αφορά τη ΧΑ, οι σχέσεις της με τους μηχανισμούς του αστικού κράτους υπήρχαν πάντα, όμως και οι αποκαλύψεις για διασυνδέσεις και συγκοινωνούντα δοχεία με όλα τα αστικά πολιτικά κόμματα αποδεικνύουν ότι στο αστικό πολιτικό σύστημα, παρά τις διαφορές και τις αντιθέσεις, δεν υπάρχουν «στεγανά».

Οι καταγγελίες περί «ακροδεξιάς» δεν τον εμπόδισαν βέβαια τον Αλ. Τσίπρα με την ομιλία του στο Βελλίδειο στη Θεσσαλονίκη την περασμένη βδομάδα να «γαργαλίσει» εθνικιστικά αντανακλαστικά και ένστικτα.

Με αφορμή την επίσκεψη της Α. Μέρκελ στην Αθήνα, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «ετοιμάζεται να φωτογραφηθεί χαμογελαστός (σ.σ. ο Σαμαράς) μαζί με την προϊσταμένη του» και είπε ότι η γερμανική κυβέρνηση «μας θεωρεί οικόπεδο και αποικία»! Ενώ όχι τυχαία αναπαρήγαγε το παλιό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ, που το επανακυκλοφόρησε στις τελευταίες εκλογές η εγκληματική Χρυσή Αυγή: «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», είπε.

Στο ίδιο πνεύμα, αναρωτήθηκε: «Πόσα κομμάτια εθνικής κυριαρχίας πρέπει ακόμα να παραχωρήσουμε για να πάρουμε τα δυο - τρία κατοστάρικα του ματωμένου πλεονάσματος που μας πετούν στα μούτρα προεκλογικά; Πόσες εκπτώσεις στη δημοκρατία πρέπει ακόμα να ανεχτούμε; (...) Σε πόση ταπείνωση, πόση φτώχεια, πόση ανεργία, πόσα δράματα, πρέπει να κλείσουμε τα μάτια για να μας πουν μια καλή κουβέντα η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σόιμπλε; (...) Αυτά είναι τα ερωτήματα που μπαίνουν μπροστά σε κάθε Ελληνα και σε κάθε Ελληνίδα, ενόψει εκλογών»!

Την ίδια, βεβαίως, στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ δε χάνει την ευκαιρία να επαναλαμβάνει την προσήλωσή του στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, κρύβοντας ότι από αυτήν τη συμμετοχή, προκύπτει η αυτονόητη και συνειδητή από πλευράς της ελληνικής αστικής τάξης παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων (π.χ. κατάθεση προϋπολογισμού για έγκριση, εποπτεία κ.λπ.) που, άλλωστε, στον ένα ή άλλο βαθμό αφορούν όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Ετσι, από τη μια, δίνει εξετάσεις στο κεφάλαιο ότι μπορεί να παίξει με αποτελεσματικό τρόπο ταυτόχρονα το χαρτί του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, ενώ από την άλλη διαμορφώνει έναν πλαστό διαχωρισμό των αστικών δυνάμεων σε «υποτελείς στους ξένους» και «εθνικά υπερήφανους»!

Την Παρασκευή, σε άρθρο του, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Αλ. Τσίπρας προσπάθησε να σχηματοποιήσει σε κάλπικο δίλημμα την αντιπαράθεση στους κόλπους του κεφαλαίου για το μείγμα διαχείρισης που θα στηρίξει την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. «`Η με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την Μέρκελ» υποστήριξε, διεκδικώντας για το κόμμα του τα «ηνία» της διαπραγμάτευσης για την ικανοποίηση αξιώσεων της αστικής τάξης, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί με αυταπάτες να δελεάσει το λαό, ώστε να στοιχηθεί κάτω απ' τις σημαίες που τον οδήγησαν σε πανωλεθρία. Ο Τσίπρας επιχείρησε να εμφανίσει ότι το πρόβλημα δεν είναι η ΕΕ αλλά η μετάλλαξή της από «Ευρώπη των λαών σε ΕΕ των αγορών», υπερασπιζόμενος έτσι τις ιδρυτικές πράξεις της.

Σε συνέντευξή του στην αυστριακή τηλεόραση, ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε την Α. Μέρκελ για «τσιγκουνιές», λέγοντας πως τα δώρα που έφερε στην Ελλάδα «δεν μπορεί να αποτελέσουν γιατρικό στις πληγές της ελληνικής οικονομίας» μιας και «για να επανεκκινηθεί η ελληνική οικονομία χρειάζονται σοβαρές αποφάσεις για ένα σχέδιο δημόσιων ευρωπαϊκών αναπτυξιακών επενδύσεων, που δεν μπορούν να μετρηθούν σε ορισμένες δεκάδες εκατομμυρίων ή κάποιες εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ».

Στην ίδια συνέντευξη, αναγνώρισε την ανάγκη τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστικών οικονομιών, χαρακτήρισε την πρότασή τους για το χρέος μη ριζοσπαστική, της κοινής λογικής όπως είπε, αφού επιτρέπει την αποπληρωμή του, ενώ υπερασπίστηκε ως ανάγκη τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν το κράτος λιγότερο γραφειοκρατικό, λιγότερο σπάταλο».

Τα αιτήματά του για το κεφάλαιο ο λαός ας τα διαβάσει συνδυαστικά με το μήνυμα που του έστειλε ο Αλ. Τσίπρας μέσω της ιταλικής τηλεόρασης, σύμφωνα με το οποίο η όποια ανακούφιση παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες: «Για να μπορέσουμε να πετύχουμε μια πολύ μεγάλη πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα, κι αυτή η πολιτική αλλαγή να έχει θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί σε όλη την Ευρώπη, δεν μπορεί μόνο σε μια χώρα να πετύχεις την πολιτική αλλαγή, αν οι συσχετισμοί σε όλη την Ευρώπη δεν είναι τέτοιοι που να μπορέσουν να δεχτούν αυτήν την πολιτική αλλαγή».