Ενα τραγικό μετα-Τσερνομπίλ και Φουκουσίμα «λαβ στόρι» ξετυλίγεται σε έδαφος μολυσμένο. Μολυσμένο, τόσο στο στενό κύκλο που περικλείει το ερωτικό τρίγωνο, αλλά και στον ευρύτερο, τον κοινωνικό, από τη ραδιενέργεια του πυρηνικού σταθμού Grand Central. Τοξικότητα της ραδιενέργειας και του έρωτα. Σύντηξη και σχάση ανθρώπινων καρδιών και πυρηνικών αντιδραστήρων. Αόρατη η επίδραση της ακτινοβολίας και ακαταμάχητη εκείνη της επιθυμίας πάνω στα σώματα. Είναι η δύναμη που κινεί την ταινία; Η η αλληγορική της υπεραξία;

Νευρική σκηνοθεσία, αφήγηση μισογραμμική / μισοελλειπτική, ηχητική μπάντα καταπιεστική, μορφή στρογγυλεμένη, γραμμή μαλακή και κομψή πάνω σε ένα θέμα που απαιτεί ά-κομψες προσεγγίσεις. Η Ζλοτόφσκι εξιστορεί την ιστορία της χωρίς να εμπλέκεται σε αυτήν. Η μυθοπλασία, μείγμα πυρετώδους αδράνειας και διαταραγμένου λυρισμού, διέπεται από ωχρό ρομαντισμό, αλλά και το στίγμα του γαλλικού σινεμά δημιουργού. Γραφή με συναίσθημα που απορροφάται από την κοινωνιολογία. Αόριστη και όχι αφηρημένη, η ταινία της Ζλοτόφσκι αφήνεται να υπνωτίζεται από τις ίδιες της τις υποσχέσεις...

Grand Central ονομάζεται η πυρηνική βιομηχανία χτισμένη δίπλα σε ποτάμι που καθημερινά τραβά σαν μαγνήτης ορδές φτωχών και ανειδίκευτων εποχιακών εργατών που προσλαμβάνονται με βασικό μισθό, αλλά δεν «απολαμβάνουν» ούτε τα οφέλη, ούτε την ασφάλεια, ούτε το κύρος των τεχνικών και μηχανικών. Αντίθετα, κάνουν τις βρώμικες δουλειές, εκτίθενται αναπόφευκτα στον κίνδυνο μόλυνσης στο μάξιμουμ. Ετσι κι ο νεαρός ανίδεος, ζωηρός κι ακέραιος Γκάρι (άριστος ο Ταχάρ Ραχίμ) προσλαμβάνεται στην ομάδα του μικροεργολάβου στη συντήρηση του πυρηνικού αντιδραστήρα και εγκαθίσταται στο κοντέινερ, στον καταυλισμό των εργαζομένων στο σταθμό. Στη ραδιενεργό αυτή μικροκοινωνία ο Γκάρι συναντά την Καρόλ, κοπέλα του βετεράνου της παρέας Τόνι, ένα αγοροκόριτσο και κάου γκερλ μαζί, εργάτρια στο εργοστάσιο, που τον αποπλανεί. Ασυνείδητο αρχικά, εξελίσσεται σε ενσυνείδητο βήμα μεταξύ τους...

Πορτρέτο των γαλλικών λαϊκών στρωμάτων η ταινία, τεκμηριώνει τις συνθήκες ζωής και δουλειάς των εργατών στα σωθικά του πάλλευκου σαν διαστημόπλοιο, σούπερ τεχνολογικού πυρηνικού εργοστασίου, όπου οι ρυθμοί εργασίας αυξάνουν το άγχος προς το θανατηφόρο κίνδυνο που ελλοχεύει σταθερά. Μόνιμος ήχος τα «μπιπ» των μετρητών ραδιενέργειας, οι συναγερμοί, βλέπουμε να ξυρίζουν κεφάλια κι ακούμε συνεχείς αναφορές σε πυρηνικό κίνδυνο, στο πλαίσιο της κοινότητας των προλετάριων που θα μπορούσε να εκραγεί. Στην ουσία, δε συμβαίνει τίποτα που να ενοχλεί τη μονότονη πορεία του σεναρίου.

Ο μονόλογος του εργολάβου που έχει αναλάβει τη συντήρηση του αντιδραστήρα και διατείνεται, στην αρχή, ότι «το κακό είναι στον αέρα» συντάσσεται με τη θέση της δημιουργού που καταγράφεται στο φιλμ που πολτοποιεί τις ιδέες, αλλά όχι τις αισθήσεις, που ελαφρώς «χάνεται» όσο η ίντριγκα εξελίσσεται και από μεταδοτικό (της μόλυνσης) το γυρίζει στο υποχονδριακό...

Παίζουν: Λεά Σεντού, Ταχάρ Ραχίμ, Ολιβιέ Γκουρμέ, Καμίγ Λελούς κ.ά.

Παραγωγή: ΓΑΛΛΙΑ (2013)