«Οι εξελίξεις στην Ουκρανία συνιστούν θετικό βήμα. Η συντονισμένη παρέμβαση των υπουργών Εξωτερικών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση διαθέτει τις δυνατότητες και τα μέσα να διαδραματίζει αποφασιστικό μεσολαβητικό, ειρηνευτικό και σταθεροποιητικό ρόλο στο διεθνές σύστημα, πολύ περισσότερο όταν εκφράζεται ενιαία. Το κρίσιμο αυτή τη στιγμή είναι να συνεχίσει η ΕΕ να επαγρυπνεί για την τήρηση όσων συμφωνήθηκαν ώστε να αποτραπεί κάθε κίνδυνος επανατροφοδότησης της βίας και οποιαδήποτε απειλή για την ενότητα και την ακεραιότητα της Ουκρανίας».

Αυτή την ανακοίνωση εξέδωσε προχτές η ΔΗΜΑΡ για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία που υποδαύλισαν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων η ΕΕ, και η ντόπια αστική τάξη, στο πλαίσιο των οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών διαφόρων τμημάτων της. Αλλά για ποιον είναι «θετικό βήμα»; Για το λαό; Ο λαός της χώρας υποφέρει, χύνει το αίμα του για συμφέροντα εχθρικά προς τα δικά του, η χώρα βρίσκεται μπροστά ακόμη και σε διαμελισμό και η ΔΗΜΑΡ χαιρετίζει τους πρωταίτιους αυτής της κατάστασης, ενώ κυνικά τους αποδίδει φιλειρηνικές και σταθεροποιητικές διαθέσεις και προθέσεις! Το «ψητό», βεβαίως, είναι στην τελευταία παράγραφο, όπου ουσιαστικά καλεί την ΕΕ να μην αφήσει τη δουλειά στη μέση, αλλά να φροντίσει να τη διεκπεραιώσει. Αλλά ποιο θα 'ναι το τέλος;