«Δηλαδή, από πού προκύπτει πως όλοι όσοι είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι άφθαρτοι και τίμιοι, δίχως την παραμικρή ανθρώπινη αδυναμία; (...) Αν λοιπόν σε ένα δήμο όπου το ποσοστό μας στις βουλευτικές εκλογές του 2012 ήταν 30% και ο υποψήφιος που επέλεξαν οι κομματικές οργανώσεις και ενέκρινε η ηγεσία λάβει κάτω του 10%, τι θα πούμε και τι συμπέρασμα θα βγει; (...) Για ένα κόμμα που δηλώνει έτοιμο να αναλάβει το κυριολεκτικά τιτάνιο έργο σωτηρίας της χώρας. (...) Οι υποψήφιοι που προτείνει και στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένοι να απαντούν συγκεκριμένα και με σαφήνεια και να βλέπουν απέναντί του το σύνολο των πολιτών όλων των τάξεων και των ηλικιών. Οι προτάσεις των αριστερών υποψηφίων πρέπει να είναι ριζοσπαστικές μεν, αλλά και υλοποιήσιμες δε».(«Κυριακάτικη Αυγή» 23/2/2014). Τι λέει ο αρθρογράφος της «Αυγής»; Πρώτον, ότι η ιδιότητα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και κριτήριο «τιμιότητας», το βασικό είναι να στηριχτούν υποψήφιοι που θα φέρουν ψήφους. Δεύτερον, ότι οι εκλογές είναι πρόκριμα για να κυβερνήσουν, άρα πρέπει να έχουν προτάσεις υλοποιήσιμες. Τρίτον, ότι θα ασκούν πολιτική «προς το συμφέρον όλων» και για το λαό και για το κεφάλαιο.... δηλαδή στην πραγματικότητα για το κεφάλαιο. Τέταρτον, γι' αυτό στους συνδυασμούς τους θα πρέπει να εκφράζεται το «για όλους». Απόλυτα κατανοητά , το ζήτημα είναι να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι και να μην εγκλωβίζονται στις ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που καλλιεργούν.

«Οι εξελίξεις στην Ουκρανία συνιστούν θετικό βήμα. Η συντονισμένη παρέμβαση των υπουργών Εξωτερικών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση διαθέτει τις δυνατότητες και τα μέσα να διαδραματίζει αποφασιστικό μεσολαβητικό, ειρηνευτικό και σταθεροποιητικό ρόλο στο διεθνές σύστημα, πολύ περισσότερο όταν εκφράζεται ενιαία. Το κρίσιμο αυτή τη στιγμή είναι να συνεχίσει η ΕΕ να επαγρυπνεί για την τήρηση όσων συμφωνήθηκαν ώστε να αποτραπεί κάθε κίνδυνος επανατροφοδότησης της βίας και οποιαδήποτε απειλή για την ενότητα και την ακεραιότητα της Ουκρανίας».

Αυτή την ανακοίνωση εξέδωσε προχτές η ΔΗΜΑΡ για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία που υποδαύλισαν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων η ΕΕ, και η ντόπια αστική τάξη, στο πλαίσιο των οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών διαφόρων τμημάτων της. Αλλά για ποιον είναι «θετικό βήμα»; Για το λαό; Ο λαός της χώρας υποφέρει, χύνει το αίμα του για συμφέροντα εχθρικά προς τα δικά του, η χώρα βρίσκεται μπροστά ακόμη και σε διαμελισμό και η ΔΗΜΑΡ χαιρετίζει τους πρωταίτιους αυτής της κατάστασης, ενώ κυνικά τους αποδίδει φιλειρηνικές και σταθεροποιητικές διαθέσεις και προθέσεις! Το «ψητό», βεβαίως, είναι στην τελευταία παράγραφο, όπου ουσιαστικά καλεί την ΕΕ να μην αφήσει τη δουλειά στη μέση, αλλά να φροντίσει να τη διεκπεραιώσει. Αλλά ποιο θα 'ναι το τέλος;

Για χρόνια οι κομμουνιστές και οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα διατρανώνουν τη θέση ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι εργατικοί αγώνες. Οτι τα βαθύτερα αίτια πίσω από κάθε επιχείρηση που κλείνει είναι το κυνήγι για το μεγαλύτερο κέρδος, η αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή, που είναι σύμφυτη ιδιότητα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και οδηγεί στην κρίση, ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, που πάντα καταλήγει σε βάρος των εργαζομένων. Και από αυτήν τη βασική θέση καλούν τους εργάτες να μην εγκλωβίζονται στους εσωτερικούς ανταγωνισμούς των καπιταλιστών, να μη στηρίζουν το αφεντικό της επιχείρησής τους ή τ' αφεντικά του κλάδου τους κόντρα σ' αφεντικά άλλων επιχειρήσεων ή κλάδων, όπως, π.χ., οι βιομηχανίες μετάλλου κόντρα στις βιομηχανίες Ενέργειας, αλλά να χαράσσουν τους αγώνες τους με βάση τα δικά τους ταξικά συμφέροντα κόντρα στους καπιταλιστές. Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Διότι σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο πρώην επικεφαλής της ΔΕΗ και αντιπρόεδρος του ΙΟΒΕ, παρεμβαίνοντας στο ζήτημα του κόστους της Ενέργειας για τη βιομηχανία και τη «διένεξη» που έχει ξεσπάσει γράφει: «... Αποτελεσματική αναδιάρθρωση σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι επιχειρήσεις που δεν προσθέτουν αλλά αφαιρούν αξία από την οικονομία, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικές υπήρξαν στο παρελθόν, πρέπει ή να αλλάξουν και να δραστηριοποιηθούν σε άλλους τομείς ή να κλείσουν...». Τα σχόλια περιττεύουν...

1802 Γεννιέται ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ

1896 Γεννιέται ο επαναστάτης μπολσεβίκος Αντρέι Ζντάνοφ. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε Β' Γραμματέας του Κόμματος των Μπολσεβίκων-ΚΚΣΕ (1941-1948) και Πρόεδρος της Σοβιετικής Ενωσης (1946-1947).

1911 Η συζήτηση στην Αναθεωρητική Βουλή για τη γλώσσα στην οποία θα γραφεί το Σύνταγμα της Ελλάδας προκαλεί μεγάλης έκτασης συγκρούσεις. Οι καθηγητές και οι φοιτητές της Φιλοσοφικής πρωτοστατούν υπέρ της καθαρεύουσας.

1913 Ο Ελληνικός Στρατός ολοκληρώνει την απελευθέρωση της Ηπείρου (Α' Βαλκανικός Πόλεμος).

1942 Δραπετεύει από τις φυλακές της Τρίπολης ο Νίκος Πλουμπίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που αναλαμβάνει την καθοδήγηση της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ.

1973 Ενας εκδότης και δέκα δημοσιογράφοι καλούνται από το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ να καταθέσουν για το «σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ» (την παρακολούθηση των γραφείων του Δημοκρατικού Κόμματος από τις μυστικές υπηρεσίες).

1973 Οι κάτοικοι του Καματερού διαμαρτύρονται για την απόφαση της Χούντας να απαλλοτριώσει τα χωράφια τους. Διαμαρτυρία του ΚΚ Γαλλίας για την τρομοκρατία της Χούντας κατά των φοιτητών. Η Διεθνής Ενωση Δημοσιογράφων ζητά να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι δημοσιογράφοι πολιτικοί κρατούμενοι.

1980 Η Αίγυπτος και το Ισραήλ αποκαθιστούν τις μεταξύ τους διπλωματικές σχέσεις. Τίθεται τέρμα στην εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ των δύο κρατών, η οποία διήρκεσε τριάντα χρόνια.

1986 Πεθαίνει η Αμαλία Φλέμινγκ, σύζυγος και επιστημονική συνεργάτιδα του μεγάλου Βρετανού επιστήμονα Αλεξάντερ Φλέμινγκ που ανακάλυψε την πενικιλίνη.

1993 Συγκλονίζεται από έκρηξη βόμβας το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη. Από την έκρηξη χάνουν τη ζωή τους πέντε άτομα και δεκάδες τραυματίζονται.