Οι ραγδαίες εξελίξεις στην Ουκρανία ήταν αναμενόμενο να προκαλέσουν ποικίλες αναλύσεις για το γεωπολιτικό παιχνίδι που διαδραματίζεται ανάμεσα σε Γερμανία, ΕΕ, ΗΠΑ και Ρωσία.

Αυτό που έγινε στην Ουκρανία, δηλαδή το πέρασμα της διακυβέρνησης μετά από λαϊκή κινητοποίηση από το ένα τμήμα των αστών σε ένα άλλο, δε συνιστά ανατροπή υπέρ του λαού. Βασικό κριτήριο πρέπει να είναι σε ποια κατεύθυνση συμβάλλει η λαϊκή κινητοποίηση (κρατώντας κάθε επιφύλαξη για το αν είχε τα μαζικά χαρακτηριστικά που της αποδίδονταν), προς τα πού αλλάζουν - εάν αλλάζουν - τα πράγματα. Και αυτό που επαναλήφθηκε στην Ουκρανία είναι η όποια υπαρκτή αγανάκτηση σε τμήματα του λαού για τη διαφθορά, την οικονομική κατάσταση, αποτέλεσμα της καπιταλιστικοποίησης της Ουκρανίας τα τελευταία 23 χρόνια, να αξιοποιηθεί για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στους καπιταλιστές και τους διεθνείς συμμάχους τους. Για να ξαναμοιράσουν τον πλούτο, εξασφαλίζοντας τη διαιώνιση της διαφθοράς και της σαπίλας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η εξέλιξη λειτουργεί σαν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για ξεφωνημένα «μπουμπούκια» τύπου Γιούλια Τιμοσένκο, που με τη ληστεία της λαϊκής περιουσίας, της κοινωνικής ιδιοκτησίας του σοσιαλισμού μετά την αντεπανάσταση, έγιναν δισεκατομμυριούχοι, εκμεταλλευόμενοι τον ουκρανικό λαό.

Αν κάτι αποδεικνύεται περίτρανα είναι ότι όσο οι εργάτες και τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα δεν αναπτύσσουν τη δική τους αυτοτελή πολιτική δράση ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, θα γίνονται «κλοτσοσκούφι» στα συμφέροντα των αστών. Είναι παράδειγμα για το τι συμβαίνει εάν οι εργαζόμενοι στοιχίζονται πίσω από τμήματα των αστικών τάξεων των χωρών τους, πίσω από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Η δράση ακραία αντικομμουνιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών στοιχείων, απογόνων των συνεργατών των ναζί ενάντια στην ΕΣΣΔ, ως ομάδων κρούσης στη δυναμική και ένοπλη σύγκρουση, είναι άλλο ένα στοιχείο που δείχνει την αντιδραστική κατεύθυνση των εξελίξεων. Φανερώνοντας, επίσης, γιατί συντηρούνται και ενισχύονται τέτοιες δυνάμεις από μηχανισμούς αστικών κρατών και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία αξιοποιούνται επίσης για να δυναμώσει ο αντικομμουνισμός (για άλλη μια φορά), να κατασυκοφαντηθεί η ΕΣΣΔ. Ετσι, διαβάζουμε στον Τύπο, από τις αστικές ναυαρχίδες μέχρι την «Αυγή», ένα σωρό διαστρεβλώσεις για την Ουκρανία την περίοδο της σοβιετικής εξουσίας. Εμφανίζοντας λίγο - πολύ τους εθνικιστές που πολέμησαν την επανάσταση, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και αργότερα στο πλευρό των ναζί, ως μαχητές της απελευθερωτικής πάλης! Αποκρύπτοντας ότι στην Ουκρανία, όπως και σε όλη την ΕΣΣΔ, διεξήχθη σκληρή ταξική πάλη ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της από τη μια, τους καπιταλιστές και γαιοκτήμονες από την άλλη. Προσπαθούν ακόμα να φορτώσουν τη σημερινή κατάσταση της Ουκρανίας στο σοσιαλιστικό παρελθόν και όχι στην καπιταλιστικοποίησή της. Η πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω!

Η Ουκρανία, παρά την προπαγάνδα που θεριεύει σήμερα, όπως και όλες οι Σοβιετικές Δημοκρατίες, γνώρισε πρωτόγνωρα για την ανθρωπότητα επιτεύγματα, που παρά τα λάθη, τα πισωγυρίσματα και τις αδυναμίες, απέδειξαν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Αξιοποιώντας σήμερα όλοι οι λαοί και ο ουκρανικός τη θετική και την αρνητική εμπειρία της πρώτης απόπειρας σοσιαλιστικής οικοδόμησης, μπορούν να διεκδικήσουν το μέλλον που τους αξίζει, για τη δική τους εξουσία σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων.