Σημειώνουμε ότι η Νότια Κινεζική Θάλασσα εκτείνεται σε 3,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα και περιλαμβάνει μια σειρά διαφιλονικούμενες περιοχές, που διεκδικούν χώρες όπως οι Κίνα, Φιλιππίνες, Βιετνάμ, Μαλαισία, Μπρουνέι.

Εδώ και ενάμιση μήνα η κόντρα των ιμπεριαλιστών στην περιοχή κλιμακώνεται διαρκώς: Το Νοέμβρη η Κίνα διεύρυνε τη ζώνη αεράμυνάς της στην Ανατολική Κινεζική Θάλασσα, προκαλώντας την έντονη αντίδραση Ιαπωνίας, Νότιας Κορέας, Αυστραλίας και ΗΠΑ. Το Δεκέμβρη ο Ιάπωνας πρωθυπουργός επισκέφτηκε το μνημείο Γιασουκούνι, επιτρέποντας σε πολλούς (ακόμα και συμμάχους του Τόκιο όπως η Σεούλ) να εκφράσουν ανησυχίες για τη «σταθερότητα» στην περιοχή. Η τελευταία εξέλιξη, με τους κανονισμούς που ανακοίνωσαν οι κινεζικές αρχές για την αλιεία να μπαίνουν σ' εφαρμογή από 1η Γενάρη, προκάλεσε και την έντονη αντίδραση των ΗΠΑ: Η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τζένιφερ Πσάκι έκανε λόγο για «προκλητική και δυνητικά επικίνδυνη πράξη». Απαντώντας, η εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Χούα Τσουνουίνγκ εξέφρασε «δυσαρέσκεια και αντίθεση», καλώντας τις ΗΠΑ να αποφεύγουν να στέλνουν λάθος μήνυμα και να σέβονται τις προσπάθειες των κρατών της περιοχής για επίλυση των προβλημάτων τους μέσω διαλόγου. Μάλιστα, το απόγευμα της Παρασκευής «ανέβηκε» στο κρατικό Κινεζικό Πρακτορείο Ειδήσεων ένα εριστικό δημοσίευμα με τον τίτλο «Σύσταση: Προσέξτε την κρυφή ατζέντα των ΗΠΑ στη Νότια Κινεζική Θάλασσα», που καυτηρίαζε «την παλιά τακτική του "διαίρει και βασίλευε"» που ακολουθούν οι ΗΠΑ στην περιοχή.

Αντιδράσεις για τις κινεζικές ρυθμίσεις υπήρξαν ακόμα από Ταϊβάν, Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες, οι οποίες ζήτησαν εξηγήσεις, τονίζοντας πως η εξέλιξη «απειλεί την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή».

Την ίδια στιγμή, τη φραστική αντιπαράθεση συνοδεύει και μια «κινητικότητα» σε στρατιωτικές συνεργασίες. Την Τρίτη, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε σχέδια για την ανάπτυξη ενός «πλήρως ετοιμοπόλεμου τάγματος» περίπου 800 στρατιωτών στη Νότια Κορέα, «στο πλαίσιο της προσπάθειας εξισορρόπησης των δυνάμεων στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού». Πριν είκοσι περίπου μέρες, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι, στη διάρκεια περιοδείας του στις Φιλιππίνες, δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον θα προσφέρει 40 εκατ. δολάρια στη Μανίλα προκειμένου - όπως ο ίδιος είπε - να διαφυλάξει τα εθνικά της ύδατα από τις διεκδικήσεις της Κίνας στη Νότια Κινεζική Θάλασσα. Μάλιστα, στα σχέδια των δύο χωρών είναι η υπογραφή συμφωνίας που θα επιτρέπει σε στρατεύματα, πολεμικά αεροσκάφη και πλοία των ΗΠΑ να σταθμεύσουν προσωρινά στις Φιλιππίνες, όπου οι τελευταίες αμερικανικές βάσεις έκλεισαν το 1992.

Κι ενώ οι ΗΠΑ αναζητούν τρόπους να εδραιώσουν τα «πατήματά» τους στην περιοχή, η Κίνα ανακοίνωσε ότι ετοιμάζεται να προμηθευτεί κι άλλα αεροπλανοφόρα, εκτός από το «Liaoning» που ολοκλήρωσε πρόσφατα μια πολυήμερη άσκηση στη Νότια Κινεζική Θάλασσα.

Επιπλέον, αρχές Δεκέμβρη σημειώθηκε ναυτικό «επεισόδιο» μεταξύ ΗΠΑ - Κίνας στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, όταν - σύμφωνα με την Ουάσιγκτον - αμερικανικό πλοίο υποχρεώθηκε σε «ενέργεια διαφυγής» προκειμένου ν' αποφύγει τη σύγκρουση με κινεζικό πλοίο.

Στην περιοχή της Νότιας Κινεζικής Θάλασσας δραστηριοποιούνται ήδη ισχυρά μονοπώλια που φυσικά ενδιαφέρονται να επεκτείνουν τις επενδύσεις τους, για να ενισχύσουν τη θέση τους στην παγκόσμια αγορά και να εκτοπίσουν τους ανταγωνιστές τους. «Ανάγκη» που μεγαλώνει η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει, οξύνοντας τις κόντρες για το μοίρασμα των αγορών και πρώτων υλών παγκοσμίως. Επιπλέον, οι απειλές που μεγαλώνουν πλέον για τις «αναδυόμενες» καπιταλιστικές οικονομίες, όπως οι Ινδία, Κίνα, Ινδονησία (που μάλιστα γειτνιάζουν στην περιοχή), δεν αποκλείονται να οπλίσουν με νέα «αποφασιστικότητα» τις αστικές κυβερνήσεις της περιοχής όσον αφορά την υπεράσπιση των μερίδων του κεφαλαίου που εκπροσωπούν έναντι των ανταγωνιστών τους.

Ενδεικτικά, στην εξόρυξη και εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων της περιοχής δρουν (άμεσα ή μέσω κοινοπραξιών) μεγαθήρια, όπως: Η γαλλική «Total» που επιχειρεί σε νερά της Κίνας, της Ινδονησίας, του Βιετνάμ, του Μπρουνέι. Η ιαπωνική «Mitsubishi», σε νερά του Μπρουνέι. Η βρετανική BP, στην Κίνα. Η αμερικανική «Exxon Mobil» σε Κίνα, Ινδονησία, Μαλαισία και Φιλιππίνες. Η επίσης αμερικανική «Chevron» σε Κίνα, Ινδονησία και Ταϊλάνδη. Η βρετανική «Shell» σε Κίνα, Μπρουνέι, Μαλαισία, Ταϊλάνδη και Φιλιππίνες.

Ενδιαφέρον για την περιοχή όμως δεν έχουν μόνο εταιρείες από τον κλάδο της Ενέργειας, με δεδομένο ότι στη Νότια Κινεζική Θάλασσα συγκεντρώνεται το 10% της παγκόσμιας αλιευτικής παραγωγής και υπολογίζεται ότι η αξία των συναλλαγών στην αλιευτική «βιομηχανία» της περιοχής ανέρχεται σε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι φυσικό λοιπόν να στρέφουν το ενδιαφέρον τους στην περιοχή μεγάλες πολυεθνικές που κονταροχτυπιούνται στον κλάδο των Τροφίμων, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι για τους λαούς της περιοχής το ψάρι αποτελεί βασικό είδος διατροφής. Συνεπώς, η πρόσβαση στα αλιεύματα της περιοχής εξασφαλίζει έμμεσα πρόσβαση και στις κοντινές αλλά και πολυπληθείς αγορές των γύρω κρατών. Μάλιστα, στη Νοτιοανατολική Ασία συναντά κανείς μερικές από τις χώρες - μεγαλύτερους παραγωγούς αλιευτικών προϊόντων, όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία, η Ταϊλάνδη.

Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι η βιοποικιλότητα της θάλασσας στην περιοχή και ο όγκος της παραγωγής ίσως να καθιστούν τη σημασία της αλιευτικής παραγωγής μεγαλύτερη από αυτή των ενεργειακών αποθεμάτων. Καθόλου τυχαία μάλιστα υπογραμμίζουν πως τα τελευταία χρόνια τα γύρω κράτη ενισχύουν την περιπολία στα εθνικά τους ύδατα προκειμένου να εμποδίσουν την παράνομη αλιεία.