Σχεδόν ταυτόχρονα με την πρωθυπουργική εξαγγελία ότι εκτός από τη Χρυσή Αυγή η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει και το άλλο «άκρο» (σ.σ.: το άλλο «άκρο», όπως είπε ο πρωθυπουργός, είναι αυτό που θέλει την έξοδο της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ!), η «Καθημερινή» τυπωνόταν έχοντας στην πρώτη σελίδα της την ακόλουθη αναφορά: «Το ΚΚΕ απορρίπτει το μέτωπο κατά της βίας»... Το δε ρεπορτάζ που φιλοξένησε στις εσωτερικές της σελίδες είχε τίτλο: «Αποστάσεις του κ. Δ. Κουτσούμπα από το μέτωπο κατά της βίας».

Οσο, λοιπόν, η «Καθημερινή» θα καμώνεται ότι δεν καταλαβαίνει τι λέει το ΚΚΕ (και το καμώνεται για να αποπροσανατολίζει τους αναγνώστες της σχετικά με όσα λέει το ΚΚΕ), εμείς δε θα κουραζόμαστε να της το εξηγούμε:

Πρώτον, η φασιστική και ναζιστική βία είναι γέννημα, δημιούργημα και αρκετές φορές το προκάλυμμα του καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετεί η «Καθημερινή».

Δεύτερον, το σύστημα που υπηρετεί η «Καθημερινή» δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει ποτέ ειλικρινή διάθεση καταπολέμησης του ναζισμού και του φασισμού, διότι τότε το καπιταλιστικό σύστημα (όχι η «Καθημερινή») θα εμφάνιζε αυτοκτονικές τάσεις.

Τρίτον, η ναζιστική και φασιστική βία, την οποία, όπως ανέφερε ο Δ. Κουτσούμπας, «εξέθρεψε μέσα στα σπλάχνα της» η αστική δημοκρατία, άλλες φορές επιλέχτηκε από τους καπιταλιστές ως επίσημη έκφραση της «νόμιμης κρατικής βίας» τους, άλλες φορές χρησιμοποιήθηκε για την αντιδραστικότερη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού τους, κι άλλοτε αξιοποιήθηκε από το αστικό κράτος για να συκοφαντηθούν και να χτυπηθούν οι λαϊκοί, εργατικοί και ταξικοί αγώνες ως το δήθεν «άλλο άκρο» (!) της βίας του ναζισμού!

Αλλωστε, αυτή η θεωρία των «δύο άκρων» δεν είναι άγνωστη στην «Καθημερινή». Την υπηρετεί... καθημερινά.

Ως εκ τούτου, αυτό για το οποίο μιλούν η «Καθημερινή» και οι πολιτικοί της φίλοι δεν είναι καθόλου «μέτωπο κατά της βίας» και δη της ναζιστικής βίας. Είναι μέτωπο χρησιμοποίησης της ναζιστικής βίας, που όσοι την κανακεύουν θέλουν να την αξιοποιήσουν για να ελεεινολογούν ενάντια στο λαϊκό κίνημα, για να ανοίγουν το δρόμο για λήψη κατασταλτικών μέτρων ενάντια στο εργατικό κίνημα, και για να συκοφαντούν, τελικά, σαν «βία» το ταξικό κίνημα.

Απέναντι σε αυτό το «μέτωπο», λοιπόν, το ΚΚΕ δεν τηρεί απλώς «αποστάσεις», όπως λέει η «Καθημερινή». Τηρεί θέση ευθείας, αποφασιστικής και δικαιωμένης ιστορικά πολιτικής αντιπαράθεσης.