Η όλη εξέλιξη επιβεβαιώνει την εκτίμηση του ΚΚΕ: «Το ναζισμό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το σάπιο αστικό κράτος, αλλά η λαϊκή συμμαχία που θα έχει στόχο να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει ναζιστικά μορφώματα, όπως τη δολοφονική Χρυσή Αυγή και τις παραφυάδες της. Η μαζική πάλη και επιλογή του λαού και της νεολαίας μπορεί να απονομιμοποιήσει και να ξεριζώσει τη ΧΑ μαζικά, οριστικά και τελεσίδικα μέσα στο λαό».

Το 2013 αυξήθηκαν κατά 50% τα καταθλιπτικά επεισόδια στη χώρα μας σε σχέση με το 2011 σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΠΙΨΥ το ποσοστό του πληθυσμού με μείζονα κατάθλιψη -που χρειάζεται, δηλαδή, άμεση θεραπεία- είναι 12,3% το 2013, όταν το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 8,2% το 2011. Αναφορικά με τη συσχέτιση της κατάθλιψης και της οικονομικής κρίσης προκύπτει ότι παρουσιάστηκε σε ποσοστό 33,8% (έναντι 20,9%) σε εκείνους που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και σε 10,7% (έναντι 6,2%) για αυτούς με λιγότερα οικονομικά προβλήματα.

Η εξοντωτική αυτή κατάσταση βρίσκει τις δημόσιες υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας αποδιαρθρωμένες και συρρικνωμένες, ενώ στο τέλος του 2015 η κυβέρνηση ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο σε όλα τα δημόσια ψυχιατρεία, όπως είναι ειλημμένη υποχρέωση έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι εξωνοσοκομειακές δομές Ψυχικής Υγείας συρρικνώνονται συνεχώς ή έχουν παραδοθεί στις ΜΚΟ και στις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις.

Οι πάσχοντες ή στοιβάζονται στις κλινικές των γενικών δημόσιων νοσοκομείων ή μένουν στο δρόμο. Συμβαίνουν, δηλαδή, εκείνα που έκανε ο Ρίγκαν στην Αμερική στην εποχή του. Κι έρχονται και χειρότερα αν δεν αποκρουστεί αυτή η πολιτική και δεν αναπτυχθεί πάλη για ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας με δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.

«Από τη μια πλευρά έχουμε τη Χρυσή Αυγή και από την άλλη μια ακραία αντιπολίτευση, η οποία λέει να βγούμε από το ΝΑΤΟ, από την ΕΕ, έξω από το ευρώ, δεν είναι κάτι το οποίο θα ήταν εποικοδομητικό για την ελληνική υπόθεση».

Αυτά τα δήλωσε ο Σαμαράς στην Ουάσιγκτον. Εκείνο που συνέβη μετά από την τοποθέτηση του κ. Σαμαρά στην Αμερική, ήταν οι εικόνες με τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να αποχωρούν επικοινωνιακά «δικαιωμένοι» από τα ανακριτικά γραφεία.

Τόσο αποφασισμένο, τελικά, είναι το κράτος, εξ ονόματος του οποίου μιλά ο κ. Σαμαράς, να συντρίψει το ναζιστικό εξτρεμισμό;... Η μήπως νομίζουν ότι όλο αυτό το σόου θα το αξιοποιήσουν σαν πρόβα του κράτους τους, ώστε να είναι σε καλύτερη επιχειρησιακή ετοιμότητα για να επιτεθούν εναντίον εκείνου του «άκρου» (!), εναντίον του λαού και του ταξικού κινήματός του, δηλαδή, που απ' ό,τι φαίνεται είναι το μόνο «άκρο» (!) που πραγματικά ενοχλεί το αστικό κράτος;...

Την επαιτεία και τη διαβίωση στο δρόμο ποινικοποίησε η κυβέρνηση της Ουγγαρίας με νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή. Το νομοθετικό έκτρωμα που επιβάλλει πρόστιμα και φυλακίζει τους άστεγους ετοιμάζοντας πογκρόμ διώξεων κατά των ανθρώπων που ο καπιταλισμός και η πολιτική διαχείρισης της κρίσης τους στέλνουν στην ανεργία και τους αφήνουν δίχως στέγη. Ετσι, δε φτάνει που τους εξαθλιώνει, τους φυλακίζει κιόλας. Και αυτό σε μια χώρα που πριν την αντεπανάσταση ήταν εξασφαλισμένες για όλους και η δουλειά και η στέγη και όλες οι ανάγκες των ανθρώπων. Η σαπίλα του καπιταλισμού σε όλο της το μεγαλείο. Μόνο που η συνταγή δεν είναι καινούρια. Υπάρχει από τη γέννηση του καπιταλισμού. Ο Μαρξ στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου» περιγράφει ανάγλυφα ανάλογους νόμους στην Αγγλία το 18ο και 19ο αιώνα. Ηταν τότε που η ραγδαία για τη συγκεκριμένη περίοδο ανάπτυξη της κλωστοϋφαντουργίας με πρώτη ύλη το μαλλί απαιτούσε τεράστια βοσκοτόπια για εκτροφή προβάτων. Οι αγρότες ξεκληρίστηκαν βίαια από τη γη τους, εκδιώχτηκαν από τα χωράφια και τα σπίτια τους, στάλθηκαν στα αστικά κέντρα ως εργάτες, αλλά δεν μπορούσαν όλοι να βρουν δουλειά. Ετσι, και άστεγοι έμειναν και επαίτες έγιναν. Αλλά επειδή οι αστοί θεωρούσαν ότι τα δημιουργήματά τους βρώμιζαν τη βιτρίνα τους, τους δίκαζαν και τους έκλειναν φυλακή. Ο,τι δηλαδή κάνει τώρα η κυβέρνηση της Ουγγαρίας.

Οσο, λοιπόν, η «Καθημερινή» θα καμώνεται ότι δεν καταλαβαίνει τι λέει το ΚΚΕ (και το καμώνεται για να αποπροσανατολίζει τους αναγνώστες της σχετικά με όσα λέει το ΚΚΕ), εμείς δε θα κουραζόμαστε να της το εξηγούμε:

Πρώτον, η φασιστική και ναζιστική βία είναι γέννημα, δημιούργημα και αρκετές φορές το προκάλυμμα του καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετεί η «Καθημερινή».

Δεύτερον, το σύστημα που υπηρετεί η «Καθημερινή» δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει ποτέ ειλικρινή διάθεση καταπολέμησης του ναζισμού και του φασισμού, διότι τότε το καπιταλιστικό σύστημα (όχι η «Καθημερινή») θα εμφάνιζε αυτοκτονικές τάσεις.

Τρίτον, η ναζιστική και φασιστική βία, την οποία, όπως ανέφερε ο Δ. Κουτσούμπας, «εξέθρεψε μέσα στα σπλάχνα της» η αστική δημοκρατία, άλλες φορές επιλέχτηκε από τους καπιταλιστές ως επίσημη έκφραση της «νόμιμης κρατικής βίας» τους, άλλες φορές χρησιμοποιήθηκε για την αντιδραστικότερη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού τους, κι άλλοτε αξιοποιήθηκε από το αστικό κράτος για να συκοφαντηθούν και να χτυπηθούν οι λαϊκοί, εργατικοί και ταξικοί αγώνες ως το δήθεν «άλλο άκρο» (!) της βίας του ναζισμού!

Αλλωστε, αυτή η θεωρία των «δύο άκρων» δεν είναι άγνωστη στην «Καθημερινή». Την υπηρετεί... καθημερινά.

Ως εκ τούτου, αυτό για το οποίο μιλούν η «Καθημερινή» και οι πολιτικοί της φίλοι δεν είναι καθόλου «μέτωπο κατά της βίας» και δη της ναζιστικής βίας. Είναι μέτωπο χρησιμοποίησης της ναζιστικής βίας, που όσοι την κανακεύουν θέλουν να την αξιοποιήσουν για να ελεεινολογούν ενάντια στο λαϊκό κίνημα, για να ανοίγουν το δρόμο για λήψη κατασταλτικών μέτρων ενάντια στο εργατικό κίνημα, και για να συκοφαντούν, τελικά, σαν «βία» το ταξικό κίνημα.

Απέναντι σε αυτό το «μέτωπο», λοιπόν, το ΚΚΕ δεν τηρεί απλώς «αποστάσεις», όπως λέει η «Καθημερινή». Τηρεί θέση ευθείας, αποφασιστικής και δικαιωμένης ιστορικά πολιτικής αντιπαράθεσης.

Την τοποθέτηση πλαφόν στη ροή μεταναστών από το νότο προς το βορρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξετάζουν τα επιτελεία της. Το θέμα - σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες - ανακινήθηκε πριν λίγες βδομάδες σε κλειστή σύσκεψη του Κολεγίου Επιτρόπων, όπου εκπρόσωποι χωρών του βορρά κατέθεσαν πρόταση που προβλέπει περιορισμούς στις μετακινήσεις εργατικού δυναμικού μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ειδικότερα από τις χώρες του Νότου, που δοκιμάζονται πιο σκληρά από την καπιταλιστική κρίση, προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες του Βορρά.

Πριν δύο δεκαετίες, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα μονοπώλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης «έριχναν τα εθνικά τείχη», όπως έλεγαν, και εξασφάλιζαν τις περίφημες 4 ελευθερίες, που προέβλεπαν την «ελεύθερη μετακίνηση» κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και ανθρώπων. Εξασφάλιζαν, δηλαδή, τις συνθήκες εκείνες που στον ανταγωνισμό με τα άλλα οικονομικά ιμπεριαλιστικά κέντρα θα τους επέτρεπαν να διεκδικήσουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα. Σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, με το τεράστιο περίσσευμα σε εργατικό δυναμικό - ανεργία - που στην ΕΕ φτάνει τα 27 εκατομμύρια, με τις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες να μπαίνουν και αυτές στον προθάλαμο της κρίσης, τα ίδια τα επιτελεία της ΕΕ επιχειρούν να κλείσουν την ελεύθερη στρόφιγγα της μετακίνησης εργατικού δυναμικού. Αλλωστε, η ΕΕ είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών με ανισομετρία μεταξύ τους στην οικονομική ανάπτυξη και έντονους ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Κάθε κράτος είναι υποχρεωμένο να προστατεύει τα δικά του μονοπώλια έναντι των ανταγωνιστών τους ακόμη και μέσα στην ίδια την Ενωση. Και ταυτόχρονα κάθε κράτος της ΕΕ, στην κρίση, πασχίζει να δείξει ότι νοιάζεται για τους δικούς του εργαζόμενους, καλλιεργώντας ενίοτε και αντιθέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους των κρατών - μελών της Ενωσης. Τώρα, λοιπόν, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων, για λογαριασμό των τελευταίων, σπεύδουν να πάρουν τα μέτρα τους, μειώνοντας ή και κλείνοντας την ελεύθερη μετακίνηση εργατικού δυναμικού. Ενα εργατικό δυναμικό που και στο Νότο και στο Βορρά και σε συνθήκες ανάπτυξης και στη σημερινή κρίση πληρώνουν το μάρμαρο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.