Το βιολί βιολάκι τους. Ξεσκολισμένοι στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό ακόμα κι όταν μετακομίζουν στο επόμενο μαγαζί πάλι ενάντια στα συμφέροντα των εργατών λειτουργούν.

Στη Λάρισα παραμονή της απεργίας η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου αντί να πάρει μέτρα για την οργάνωση των εργαζομένων επέλεξε να πάει σε συνάντηση με τον υπουργό Υγείας, από την οποία επέστρεψε με τη διαβεβαίωση ότι όλα είναι μέλι - γάλα.

Στα ΕΑΣ την ώρα που η κυβέρνηση διαλύει τα πάντα, πάνε στους εργάτες και βάζουν το δίλημμα που βάζει και η κυβέρνηση: Η κλείσιμο ή συρρίκνωση. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Το κάνουν στα ναυπηγεία, το κάνουν στην ΕΛΒΟ, αυτή είναι η στάση τους σαν ΓΣΕΕ και σαν ΠΟΕΜ. Οπως εύλογα σημειώνει η «Εργατοϋπαλληλική Ενότητα» από το εργοστάσιο του Υμηττού, αυτού του τύπου οι συνδικαλιστές έχουν κάνει επιστήμη την υποταγή στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Για τις ταξικές δυνάμεις ο δρόμος είναι απέναντι: Να βρουν τρόπο να δυσκολέψουν την κυβερνητική πολιτική και για να συμβεί αυτό πρέπει να πάρουν πάνω τους οι ίδιοι οι εργάτες την απόφαση. Να επιβάλουν να γίνει συνέλευση με διασφαλισμένη τη μαζική συμμετοχή, με μυστική ψηφοφορία και όλα εκείνα τα οργανωτικά μέτρα που θα επιτρέπουν στον εργάτη πράγματι να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του κι όχι να του φοράνε καπέλο την κυβερνητική θέση με εκβιαστικά διλήμματα ή καθησυχάζοντάς τον ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Προϋπόθεση όλων αυτών να κάνουν πέρα τους εργατοπατέρες όποιο πουκάμισο κι αν φορούν κατά περίσταση.