Να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα επιχείρησε προχτές το βράδυ ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης, σχετικά με το ζήτημα που «άνοιξε» για επιχειρούμενη κατάργηση του 8ωρου - 5ημέρου, μετά την απάλειψη σχετικής φράσης από το άρθρο του πολυνομοσχεδίου που αφορά τον μηχανισμό διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού.

Με ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εργασίας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «διαψεύδει κατηγορηματικά ανυπόστατες φήμες και διαρροές περί κατάργησης του 8ωρου». Και μεταξύ άλλων, καταλήγει ότι «η νομοτεχνική βελτίωση στο νομοσχέδιο που αφορά στον κατώτατο μισθό σε καμία περίπτωση δεν θίγει το 8ωρο και το 40ωρο και γενικότερα τα νόμιμα χρονικά όρια εργασίας όπως ισχύουν σήμερα».

Τόσο οι διαψεύσεις του υπουργού, όσο και το «ενδιαφέρον» όσων ανακάλυψαν ξαφνικά κατάργηση του 8ωρου και του 5ήμερου, είναι πέρα για πέρα κάλπικα. Το 5ήμερο - 8ωρο έχει δεχτεί αλλεπάλληλα χτυπήματα από τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις - και ειδικά με τους τελευταίους μνημονιακούς νόμους - και βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο της κυβέρνησης, όπως απαιτούν οι επιχειρηματίες.

Θυμίζουμε μόνο ότι με το νόμο 4093/2012 και τις ερμηνευτικές εγκυκλίους που ακολούθησαν για το χρόνο εργασίας, βάλλεται ευθέως το 8ωρο, δηλαδή ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας και η 5ήμερη εργασία μπορεί να μετατρέπεται σε 6ήμερη με τις 40 ώρες να κατανέμονται στις 6 μέρες. Επιπρόσθετα, επιτρέπεται το διακεκομμένο ωράριο ακόμα στα καταστήματα με συνεχές ωράριο λειτουργίας με αποτέλεσμα η εργάσιμη μέρα να φτάνει τουλάχιστον τις 11 ώρες, αφού ο χρόνος που ο εργοδότης μπορεί να διακόπτει την εργασία του εργαζόμενου θα είναι τουλάχιστον 3 ώρες.

Αυτή η ρύθμιση, σε συνδυασμό με όλες τις προηγούμενες αντεργατικές ανατροπές που έχουν κάνει οι κυβερνήσεις, για λογαριασμό των επιχειρηματιών (διευθέτηση του χρόνου εργασίας, εκ περιτροπής απασχόληση, κ.λπ.) τσακίζουν το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας. Εξασφαλίζουν έτσι ακόμα περισσότερο απλήρωτο χρόνο εργασίας, αξιοποιούν την εργατική δύναμη όπως και για όσο απαιτούν, αυξάνουν την εκμετάλλευση όπως και τη δυνατότητά τους στις μαζικές απολύσεις, κ.λπ. Την ίδια στιγμή, η ζωή του εργαζόμενου κυριολεκτικά σμπαραλιάζεται, δεν μπορεί να κάνει κανέναν προγραμματισμό, χάνει και τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που είχε από την ξεκούραση, την ψυχαγωγία, από την αναγκαία αναπλήρωση της εργατικής του δύναμης.