Ενα ακόμη βήμα στη στοχοποίηση των λαών και των κινημάτων τους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ετοιμάζεται να κάνει η Ευρωπαϊκή Ενωση, με πρόσχημα τη δήθεν «καταπολέμηση του εξτρεμισμού». Σύμφωνα με ανακοίνωση της Κομισιόν, σήμερα θα γίνει στις Βρυξέλλες «διάσκεψη υψηλού επιπέδου με θέμα την πρόληψη του βίαιου εξτρεμισμού στην Ευρώπη».

Στόχος της συνδιάσκεψης, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι «να προτείνει πολιτικές πρόληψης κατά του βίαιου εξτρεμισμού, με βάση τα συμπεράσματα του "Δικτύου ευαισθητοποίησης για τη ριζοσπαστικοποίηση" (RAN), στο οποίο συμμετέχουν εμπειρογνώμονες και επαγγελματίες του συγκεκριμένου τομέα». Το συγκεκριμένο «δίκτυο» δημιουργήθηκε το Σεπτέμβρη του 2011 από την ΕΕ.

Από το ανακάτεμα και μόνο των όρων «εξτρεμισμός» και «ριζοσπαστικοποίηση» γίνεται αντιληπτό το τι επιδιώκει η ΕΕ: Τη συκοφάντηση κομμάτων και λαϊκών κινημάτων που αμφισβητούν το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, μέσα από την ταύτισή τους με ακροδεξιές ή «τρομοκρατικές» οργανώσεις και κατ' επέκταση τη στοχοποίηση και ποινικοποίηση της δράσης τους, σαν απειλή «για την ασφάλεια των πολιτών της ΕΕ».

Τροχιοδεικτικές βολές έριξε ήδη από χτες η αρμόδια για θέματα δικαιοσύνης επίτροπος, Σεσίλια Μάλμστρομ, λέγοντας ότι «στην Ευρώπη υπάρχουν πολιτικές ομάδες και πολιτικές φωνές, ακόμα και μέσα στα κοινοβούλια ή και στις κυβερνήσεις, οι οποίες τροφοδοτούν το μίσος και τον εξτρεμισμό κι αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό».

Στη σημερινή διάσκεψη, εκτός από τους «εμπειρογνώμονες» (!), όπως τους χαρακτηρίζει η Κομισιόν, θα συμμετάσχουν ακόμα οι υπουργοί Εσωτερικών ή Δικαιοσύνης του Βελγίου, της Κύπρου, της Γαλλίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Λετονίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας, εκπρόσωποι από άλλες χώρες.

Με συνδετικό κρίκο τον «εξτρεμισμό», η Σεσίλια Μάλμστρομ συνέδεσε το ριζοσπαστισμό με την «τρομοκρατική απειλή», η οποία, όπως είπε, «έχει εν μέρει μετατοπιστεί από τις οργανωμένες ομάδες στα μεμονωμένα άτομα, που είναι δυσκολότερο να εντοπιστούν και των οποίων οι ενέργειες είναι πιο δύσκολο να προβλεφθούν». Η ίδια προσπάθησε με επικίνδυνες γενικεύσεις να ποινικοποιήσει την ιδεολογία κομμάτων που δρουν στα κράτη - μέλη της ΕΕ, λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Δεν θα υπερνικήσουμε τον βίαιο εξτρεμισμό χωρίς να αντιμετωπίσουμε επίσης τη λαϊκιστική και δημαγωγική προπαγάνδα, η οποία προετοιμάζει το έδαφος για τη βία με ιδεολογικά κίνητρα στην Ευρώπη (...) Οι εξτρεμιστικές και λαϊκιστικές δυνάμεις, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν είχαν ποτέ τόσο μεγάλη επιρροή στα εθνικά κοινοβούλια όση έχουν σήμερα. Χρειαζόμαστε περισσότερους Ευρωπαίους ηγέτες να εκφράσουν σθεναρά την αντίθεσή τους στην αύξηση του εξτρεμισμού».

Αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι η διάσκεψη θα καταλήξει σε συγκεκριμένες συστάσεις προς τα κράτη - μέλη της ΕΕ, η επίτροπος συμπλήρωσε ότι «οι καλές προθέσεις δεν αρκούν» και ότι «πρόκειται για εθνικές αρμοδιότητες».

Τις διαθέσεις τους να οξύνουν την επίθεση στους λαούς και τους αγώνες τους με όχημα την καταπολέμηση του «εξτρεμισμού», τις είχαν δείξει συνολικά οι αστικές κυβερνήσεις στα κράτη της Ευρώπης από τον Οκτώβρη του 2010, όταν υιοθέτησαν στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (συμμετέχουν βουλευτές από 47 χώρες της Ευρώπης) ψήφισμα με «συστάσεις» προς τα όργανα της ΕΕ και τα εθνικά κοινοβούλια.

Μετά το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, το 2006, με το οποίο έγινε προσπάθεια να εξισωθεί ο κομμουνισμός με το ναζισμό, επιχείρησαν την εξίσωση των λαϊκών κινημάτων με τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και νεοναζιστικές οργανώσεις, που το ίδιο το σύστημα θρέφει, συντηρεί ή αξιοποιεί, για να υπονομεύει, να τρομοκρατεί και να καταστέλλει τη μαζική πολιτική πάλη του λαού. Το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης, η γνωμοδότηση της Νομικής Επιτροπής και οι συστάσεις στα εθνικά κοινοβούλια έδιναν το πλαίσιο στο οποίο θα έπρεπε να κινηθεί η νομοθεσία των χωρών - μελών. Σ' αυτό περιλαμβάνονται, ανάμεσα στα άλλα:

• Ο ορισμός του «εξτρεμισμού» ως η «απόρριψη των βασικών αξιών και των κανόνων του παιχνιδιού σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου», δηλαδή της αστικής δημοκρατίας και του ταξικού της δίκαιου.
• Περιορισμοί στην «ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι με άλλους», για την οποία «πρέπει να διευκρινιστεί ότι (...) σημαίνει "ελευθερία του συνέρχεσθαι ειρηνικώς". Η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι πρέπει να αναφέρεται επίσης στο πλαίσιο αυτό, δεδομένου ότι η έκθεση επικεντρώνεται στο ζήτημα των πολιτικών κομμάτων που συμμετέχουν σε εξτρεμιστικές δραστηριότητες». Με άλλα λόγια, θωρακίζεται η βία της αστικής τάξης, που διαπερνά όλο το σύστημα της εκμετάλλευσης και στοχοποιείται σαν «εξτρεμισμός» κάθε απάντηση σ' αυτήν τη βία από την πλευρά του λαού, αν δεν κινείται στα όρια της αστικής νομιμότητας.
• Απαγορεύσεις ακόμα και στη λειτουργία πολιτικών κομμάτων, αφού καλούνται τα κράτη να εξασφαλίσουν ότι «τα μέτρα που περιορίζουν ή απαγορεύουν τις δραστηριότητες των εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων είναι σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου».
• Ανοιχτή σύνδεση με την καπιταλιστική κρίση για τη θωράκιση του συστήματος απέναντι στις λαϊκές αντιστάσεις. Για το λόγο αυτό καλούνται τα κράτη - μέλη να μελετήσουν «τις επιπτώσεις της τρέχουσας οικονομικής κρίσης στον εξτρεμισμό».
• Επιβράβευση του αντικομμουνισμού, με την αναφορά ως παραδείγματος προς μίμηση ότι «στην Πολωνία υπάρχει μια απαγόρευση κατά των κομμάτων που χρησιμοποιούν ολοκληρωτικές μεθόδους», δηλαδή οι αποφάσεις που εξισώνουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό, και απαγορεύουν τα κομμουνιστικά σύμβολα. Γίνεται ακόμα λόγος για το θετικό παράδειγμα της λειτουργίας της Γερμανικής Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος, η οποία, το 2005, χαρακτήρισε «ακροαριστερή - εξτρεμιστική και εχθρό του Συντάγματος» την αντιφασιστική «Διεθνή Ομοσπονδία Αντιστασιακών» (FIR).
• Σε ειδική αναφορά για την Ελλάδα επισημαίνεται ότι «αναφερόμαστε, κυρίως, στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης (...) ή για διαδηλώσεις και αναταραχές που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια αρκετών εβδομάδων το 2009».