-- Κα Παπαρήγα, φαίνεται ότι υπάρχει μια ζύμωση στο χώρο της κεντροαριστεράς καταρχήν, με στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν πάρει αποστάσεις, στον άξονα πιθανόν κάποιων συμμαχιών στο προσεχές διάστημα. Βλέπετε να προκύπτουν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί; Με δεδομένο ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να αποκτήσει αυτές τις απαραίτητες συμμαχίες που θα χρειαζόταν για να γίνει κυβέρνηση. Και επίσης θα ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχουν αντίστοιχες ζυμώσεις και πέρα από το χώρο της κεντροαριστεράς και στην αριστερά;

-- Νομίζω, πριν από τις πολιτικές ηγεσίες και από τα στελέχη των κομμάτων ή αυτά που εγκατέλειψαν τα κόμματά τους για να φτιάξουν κάποια άλλα, ο πιο σοβαρός προβληματισμός βρίσκεται στους κόλπους των οικονομικών επιτελείων, στους κόλπους της αστικής τάξης. Μην κοιτάτε που δε βγάζουν ένα δελτίο Τύπου τη μέρα. Η σοβαρή αρθρογραφία, που διαβάζουμε σε αρκετές εφημερίδες, ακόμα και στις σομόν σελίδες, δείχνει ότι τους απασχολεί πάρα πολύ ότι τα παραδοσιακά κόμματά τους, αλλά και ενδεχομένως και κάποια κόμματα που εμφανίζονται σαν καινούρια δεν μπορούν να πείσουν το λαό ότι έχουν φιλολαϊκή πολιτική.

Διεργασίες για δημιουργία ενός καινούριου - ας πούμε - πολιτικού συστήματος ή σχηματισμό νέων κομμάτων, υπάρχουν. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει από μόνο του αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων. Αντίθετα, αν ο λαός δε συνειδητοποιήσει ότι αυτές οι εξελίξεις γίνονται ακριβώς για να τον βάλουν στη γωνία, τότε, πραγματικά, αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα θα μπορέσει να αποκτήσει ένα καινούριο προσωπείο και να κερδίσει χρόνο. Τουλάχιστον οι πιο έμπειρες, ριζοσπαστικές, εργατικές, λαϊκές δυνάμεις δεν πρέπει να παρασυρθούν σε μια τέτοια εξέλιξη.

Και με συγχωρείτε, παρότι εμάς δεν μας αρέσει να μιλάμε για ονόματα, δηλαδή τι εκσυγχρονισμό φέρνει ο κ. Λοβέρδος, ο κ. Μόσιαλος ή ο κ. Μαρκόπουλος; Τον ίδιο εκσυγχρονισμό που έφερε ο κ. Καμμένος, ο κ. Καρατζαφέρης, γιατί δόξα τω Θεώ, που λέμε, από καινούρια κόμματα και από καινούριους αρχηγούς έχουμε χορτάσει. Δεν είμαστε στην περίοδο εκείνη που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν το 90%. Πάρτε μέσα στο Κοινοβούλιο, το 70% του Κοινοβουλίου είναι ανανεωμένο, υπάρχει καμία ουσιαστική αλλαγή;

Επομένως, αν είναι κάτι που μπορεί να σηματοδοτήσει την ουσιαστική αλλαγή είναι οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν ότι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή όλων των συμφωνιών και βεβαίως αποδέσμευση χωρίς μονομερή διαγραφή δε νοείται, η κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, του πλούτου της χώρας, αυτό σημαίνει ανανέωση για την κοινωνία. Ολα τα άλλα θα οδηγήσουν τον ελληνικό λαό πραγματικά σε ένα μακρόχρονο διάστημα να ζει με συνθήκες απερίγραπτης σχετικής και απόλυτης φτώχειας.

Συν, και να μην το υποτιμήσουμε αυτό - δεν το έβαλα εισαγωγικά - έχουν βγει μεγάλα μαχαίρια, το βλέπετε. Μεγάλα μαχαίρια, επιχειρηματικοί όμιλοι, εγχώριοι και ξένοι για το ποιος θα αρπάξει τα φιλέτα, τη ΔΕΠΑ, τη ΔΕΣΦΑ, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και άλλα φιλέτα. Και βλέπετε εδώ ότι οι αντιθέσεις είναι πάρα πολύ οξυμένες μεταξύ τους: «Μην δώσεις Σαμαρά στον Πούτιν τη ΔΕΠΑ και τη ΔΕΣΦΑ, δώσ' τη στον Αμερικάνο», οι άλλοι λένε «μην τη δώσεις στον Αμερικάνο ή τον Γερμανό, δώσ' τα στους Ρώσους και στους Κινέζους». Ο λαός μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι θεατής σε αυτή τη διαμάχη; Ούτε στους μεν ούτε στους δε. Λαϊκή περιουσία.