«Σε μια "παλαιάς κοπής" φραστική αντιπαράθεση επιδίδονται όλο και πιο συχνά τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ (...) Αλληλοτροφοδοτούν έναν αποπροσανατολιστικό για το λαό καυγά, προκειμένου να κατοχυρωθούν ως το νέο δίπολο στο αστικό πολιτικό σύστημα. Την ίδια ώρα, που το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων στενάζει από την εφαρμογή μιας ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής, η κυβέρνηση μεταφέρει το βάρος της συζήτησης σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια, φροντίζοντας ταυτόχρονα να θάβει τις αντιλαϊκές προεκτάσεις τους. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει στα λόγια αυτήν την πρακτική, δε χάνει όμως ευκαιρία να τη συντηρεί, να την αναπαράγει και τελικά να τη μετατρέπει στο μοναδικό πεδίο της αντιπολιτευτικής ρητορικής του και σε πόλεμο εντυπώσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ (...) Φρόντισαν να μείνουν άθιχτα τα "ιερά και τα όσια" του καπιταλιστικού συστήματος. Αφησαν έξω από τους διαξιφισμούς τους αστικούς νόμους και τις ευρωπαϊκές συνθήκες που επιτρέπουν την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων (...) Δεν ακούμπησαν το γεγονός ότι τα χρήματα που βγάζουν με νόμιμο ή λιγότερο νόμιμο τρόπο στο εξωτερικό οι κεφαλαιοκράτες είναι προϊόν της υπεραξίας που αρπάζουν από τον ιδρώτα των εργαζομένων.

Σε ακόμα πιο επικίνδυνο πεδίο, για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, διεξάγεται και ο καυγάς τους περί "βίας" και "τρομοκρατίας" (...) Βάζουν στο ίδιο καζάνι βόμβες - γκαζάκια - καλάσνικοφ με την οργανωμένη πάλη του λαού, επιδιώκοντας να συκοφαντηθούν και να μπουν στο γύψο οι λαϊκοί αγώνες, να επιβληθεί κοινωνική συναίνεση (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει την τακτική (...) της αντιπαράθεσης στα επιμέρους (...) Εμποδίζει το λαό να αντιληφθεί το ρόλο μηχανισμών που δρουν σε βάρος του και αντικειμενικά υπηρετούν τις αντιλαϊκές βλέψεις του αστικού συστήματος (...) Συντάσσεται με την προπαγάνδα για "προάσπιση της δημοκρατίας", κάτω από την οποία η κυβέρνηση κρύβει την όρεξή της για ταξική συναίνεση και ενσωμάτωση του λαού.

(...) Κριτήριο για κάθε κόμμα είναι η στρατηγική που υπηρετεί και εδώ η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφείς: Θέλουν να υπηρετήσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, ο καθένας με το δικό του μείγμα. Αυτή είναι η καρδιά της όποιας αντιπαράθεσης στήνουν κάθε φορά και εκεί πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του ο λαός, να τους αποκαλύψει. Τα μέτρα που παίρνονται και τα άλλα που έρχονται βαθαίνουν την εξαθλίωση. Ο καυγάς στο δίπολο θέλει να κρύψει ότι η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην απόρριψη κάθε μείγματος διαχείρισης που τον εξαθλιώνει» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).