ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ: «το αδιέξοδο της συνόδου των υπουργών της Ευρωζώνης διέψευσε με τρόπο τραγικό τις προσδοκίες (...) της πλειοψηφίας των πολιτών που υποστηρίζουν πεισμόνως και ορθώς την παραμονή της χώρας στο ευρώ. (...) απεδείχθη ότι οι εταίροι μας έχουν ίδια και αντικρουόμενα συμφέροντα να υπερασπισθούν» (από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΙ ΑΠΑΤΗΜΕΝΟΙ: «η στάση που τήρησαν προχθές η Γερμανία και ορισμένοι δορυφόροι της απειλεί πρωτίστως την ευρωπαϊκή σταθερότητα. (...) ισοδυναμεί με μαχαιριά στην πλάτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (...) απειλεί να εκθμελειώσει την ευρωπαϊκή ιδέα στην Ελλάδα (...) τροφοδοτεί τις δυνάμεις που εναντιώνονται στην Ευρώπη (...) δημιουργεί μια εστία αντιευρωπαϊκής αναταραχής» (στα ΝΕΑ).

Η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ: «η συνεχιζόμενη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας (...) σηματοδοτεί την επιτάχυνση της αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας» (από την έκθεση της Alpha Bank / στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΠΛΑΝΟ: «διαπιστώνουμε πως είναι αδύνατο και συνάμα οδυνηρό να ζήσει κάποιος με 500 ευρώ το μήνα... Κανείς δεν μας λέει (...) τι σημαίνει πως ο μισός πληθυσμός του πλανήτη βιοπορίζεται με 2 δολάρια την ημέρα... Γιατί εμείς με 450 το μήνα και οι άλλοι με 40 ευρώ; (...) Αν δεν επιχειρήσουμε να ανασυστήσουμε την ελληνική οικονομία δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ίδρυση νέων παραγωγικών και εξωστρεφών επιχειρήσεων τα 450 - 500 σαν χαμηλός μισθός θα αποτελούν την οροφή των υψηλόμισθων σε λίγα χρόνια...» (στο capital.gr).

Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ: «η ανυπακοή στους νόμους που καλεί το ΚΚΕ οδηγεί σε κοινωνική αποσύνθεση (...) το βασικό κάλεσμα μπορεί να ερμηνευθεί σαν πρόκληση άρνησης πληρωμής φόρων (...) θα οδηγήσει στην εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση των συστημάτων δημόσιας ασφάλειας και στην ακόμη πιο ριζοσπαστική προοπτική της διαχείρισης της βίας στην κοινωνία από ιδιωτικούς εργολαβικούς φορείς (...) σε καθαρά πολιτικό επίπεδο το κάλεσμα σε ανυπακοή είναι αυτονόητο πως θα έχει πρώτα θύματα τους ίδιους τους κομμουνιστές (...) η κατάλυση της έννομης τάξης θα οδηγεί στην εφαρμογή του δικαίου του ισχυρότερου (...) σήμερα το μονοπώλιο άσκησης οργανωμένης βίας περνάει στις μεγάλες κεφαλαιουχικές μονάδες» (από άρθρο του Α. Ανδριανόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).