«Δεν πρόκειται να αφήσω να πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού», ξιφούλκησε από τις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός, παριστάνοντας με απωθητικό τρόπο τον προστάτη των συμφερόντων του λαού. Οι πρωτόγνωρες και δίχως έλεος θυσίες στις οποίες έχουν υποβάλει το λαό τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας είναι «από χέρι» χαμένες, γιατί γίνονται στο βωμό της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της σωτηρίας της πλουτοκρατίας. Δεν είναι λοιπόν «ανταποδοτικές», δεν πρόκειται δηλαδή να επωφεληθεί στο ελάχιστο ο λαός στο μέλλον, γιατί χάνονται στα δίχως πάτο πιθάρια (διάβαζε θησαυροφυλάκια) των επιχειρηματικών ομίλων. Ακριβώς γι' αυτό ο λαός θα καλείται να κάνει νέες θυσίες και μάλιστα με τη φαιδρή δικαιολογία να μην πάνε... χαμένες οι προηγούμενες θυσίες, πράγμα που συμβαίνει κατά κόρον τις τελευταίες δεκαετίες. Ούτε βέβαια πρόκειται να «δικαιωθούν» οι θυσίες του λαού επειδή το Γιούρογκρουπ της Δευτέρας θα αποφασίσει, εκτός απροόπτου, για την εκταμίευση της δόσης, όπως υπαινίσσεται δόλια ο Αντ. Σαμαράς, ο οποίος στην πραγματικότητα θέλει να δικαιώσει την άγρια σφαγή του λαού μέσω της δόσης. Μέσα από την πείρα του ο λαός όμως έχει μάθει ότι δόση σημαίνει νέα μέτρα, νέα μνημόνια, άρα νέες θυσίες... Ποτέ οι δόσεις των δανείων δεν πήγαν για να βελτιωθεί η ζωή του λαού, αλλά για να γεμίσει τα θησαυροφυλάκιά της η πλουτοκρατία. Είναι καιρός λοιπόν ο λαός να φωνάξει με σθένος «Οχι άλλες θυσίες για την πλουτοκρατία» και να δείξει τη δύναμή του οργανώνοντας την αντεπίθεσή του σε τόπους δουλειάς και γειτονιές, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, βάζοντας διαρκώς στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας και της απαλλαγής από το ζυγό των μονοπωλίων. Οι θυσίες σ' αυτόν τον αγώνα πράγματι αξίζουν και είναι οι μόνες που δεν πάνε χαμένες.