ΟΜΟΝΟΙΑ

`Η εμείς ή τα μονοπώλια, ή με το λαό ή με τα μονοπώλια.

Αυτό το ζήτημα έχει τεθεί μπροστά μας. Ενδιάμεσες λύσεις δεν υπάρχουν.

Σήμερα, δίνουμε τη μάχη να μην ψηφιστούν τα νέα βάρβαρα μέτρα που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Οσοι ψηφίσουν τα μέτρα θα έχουν μεγάλη ευθύνη απέναντί μας και θα δώσουν λογαριασμό.

Για το ταξικό εργατικό κίνημα δεν υπάρχει άλλη προοπτική παρά μόνο ο αγώνας για άλλο δρόμο ανάπτυξης. Ανάπτυξη που ωφελεί το λαό και όχι τα μονοπώλια. Ανάπτυξη που θα αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας με το λαό αφέντη, χωρίς τις δεσμεύσεις της ΕΕ, με κοινωνικοποίηση των μεγάλων μονοπωλίων.

Ως τότε θα δίνουμε τη μάχη, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, να μην περάσουν τα μέτρα.

Να μη βρεθεί κανείς άνεργος, απολυμένος, απλήρωτος μόνος του απέναντι στον εργοδότη και τους μηχανισμούς του. Να μη μείνει κανείς χωρίς ρεύμα, νερό. Με οργάνωση, αλληλεγγύη και συμπαράσταση να φροντίσουμε για ένα τσουκάλι φαΐ και τα απαραίτητα φάρμακα, την ιατρική - νοσοκομειακή περίθαλψη σε όποιον τα έχει ανάγκη.

Να συνεχίσουμε την προσπάθεια να περάσει το ζήτημα της προστασίας των ανέργων μέσα στην αγωνιστική πάλη των ίδιων των Συνδικάτων. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο άνεργος να βοηθήσει και να βοηθηθεί. Αυτή είναι η γνήσια ταξική αγωνιστική αλληλεγγύη.

Εχουμε χορτάσει, συνάδελφοι, από λόγια που υπόσχονται το ξεπέρασμα της κρίσης με το ένα ή το άλλο μείγμα πολιτικής. Τη μια ή την άλλη κυβέρνηση. Από καλύτερες διαπραγματεύσεις με την ΕΕ.

Ξέρουμε, κι αυτοί το ξέρουν, ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική μέσα στην ΕΕ. Δεν μπορεί να δέχεσαι την παραμονή στην ΕΕ και να λες ότι "θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική".

Ποια σχέση μπορεί να έχει το κίνημα με τέτοιες απόψεις και πολιτικές που σκορπούν αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες ότι μπορεί να βρεθεί φιλολαϊκή έξοδος από την κρίση μέσα στη λυκοσυμμαχία που λέγεται ΕΕ, όπου οι συνθήκες και τα μνημόνια αποτελούν την κυρίαρχη πολιτική;

Ποια διαχείριση μπορεί να σταματήσει τον εφοπλιστή, τον ξενοδόχο, τον μεγαλέμπορα να απομυζεί από τον εργάτη τον κόπο του, να τον απολύει, να κλείνει την επιχείρηση, να μεταφέρει τις δραστηριότητές του ανάλογα με το πού θα έχει μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους;

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Εδώ θα κριθούν όλα, στον αγώνα και στην επιλογή που κάνει κανείς. Να είναι με τον Μάνεση ή με τους χαλυβουργούς, να είναι με τον μεγαξενοδόχο ή με τον ξενοδοχοϋπάλληλο, να είναι με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.

Συγκυβέρνηση και ΕΕ ομολογούν μέσα από το πολυνομοσχέδιο, ιδιαίτερα και από το σχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση θα συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς και το 2013, που θα φέρει νέα αντιλαϊκά - αντιδραστικά πακέτα μέτρων, νέες επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα: Τα βάσανα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τελειωμό.

Δεν υπάρχει περίπτωση να επανέλθουν οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα εκεί που ήταν πριν 2 και 3 χρόνια. Με καμιά κυβέρνηση, αν δεν οργανωθούμε και δεν παλέψουμε για βαθιές ανατροπές στο επίπεδο της οικονομίας και εξουσίας.

Ο μαύρος κύκλος της εκμετάλλευσης συνεχίζεται με τα στηρίγματά τους στο κίνημα. Τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Τις πλειοψηφίες στα σωματεία, τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις, τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, που σκοπό έχουν να δένουν πισθάγκωνα το κίνημα, να το αφοπλίζουν, να το σέρνουν στη στρούγκα των αφεντικών.

Τέτοια σωματεία θέλουν οι εργοδότες, τέτοιους συνδικαλιστές εκπαίδευσε η ακαδημία της ΓΣΕΕ. Με τέτοιους όρους, όρους ταξικής συνεργασίας και πλήρους παράδοσης στις ορέξεις του κεφαλαίου θέλουν να επανιδρύσουν το κίνημα, ως δήθεν απάντηση στη "χρεοκοπημένη" ΓΣΕΕ. Θέλουν να διαμορφώσουν εργατικό λαϊκό κίνημα κομμένο και ραμμένο στη στήριξη της στρατηγικής τους που να χειραγωγεί εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, να τις ενσωματώνουν στο σύστημα, να εμποδίζουν την όξυνση της ταξικής πάλης. Αυτό το σκοπό εξυπηρετεί και η γνωστή πλέον πρόταση του Α. Κολλά, πρώην στελέχους της ΠΑΣΚΕ και σήμερα της Αυτόνομης Παρέμβασης για την αντικατάσταση των σωματείων με εργασιακά συμβούλια.

Τους ανησυχεί και τους πονά η δουλειά από τα κάτω των ταξικών Συνδικάτων. Τους δημιουργεί εμπόδια η αποκάλυψη του ρόλου τους ως "δούρειου ίππου" και "πέμπτη φάλαγγα" στο κίνημα. Κι όσο μπαίνουν εμπόδιο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, όσο μεγαλώνει η διαπάλη στους χώρους δουλειάς για το τι σωματεία θέλουμε, τι κίνημα θέλουμε, τόσο λυσσάνε πραγματικά όταν οι εργαζόμενοι τους γυρνούν την πλάτη.

Οπου υπάρχει ταξικό σωματείο, όπου οι εργαζόμενοι απαντούν με ένα στόμα μια φωνή, ο αγώνας αποκτά τέτοια ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά που αναγκάζει την εργοδοσία να υπαναχωρεί, που βάζει θεμέλια, για να έρθουν μικρές και μεγάλες νίκες. Το παράδειγμα του σωματείου του ξενοδοχείου «Novotel», με τις 26 μέρες απεργίας, που ανάγκασε την εργοδοσία να κάνει πίσω, φωτίζει όλα τα σωματεία του κλάδου, δίνει νέα πνοή στον αγώνα όλων. Απαντά με τον πιο πρακτικό τρόπο στα ιδεολογήματα του μικρότερου κακού, σε όλους αυτούς που μιλούν για αναποτελεσματικότητα των αγώνων.

Κλιμακώνουμε τον αγώνα για να μη μείνει ο λαός απλώς παρακολουθητής των εξελίξεων αλλά να τις δημιουργήσει. Συνεχίζουμε σήμερα πιο αποφασιστικά μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς να πείσουμε όσους δίστασαν, λύγισαν από την τρομοκρατία, παραπλανήθηκαν από τα διλήμματα να βρεθούν αύριο (σ.σ. σήμερα) μαζί μας εδώ στην Ομόνοια στις 5 το απόγευμα.