Ωστόσο, παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειές τους, τόσα χρόνια να πετύχουν αυτό το στόχο, όλες τους οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό. Ποτέ δεν τους αναγνώρισαν οι συνταξιούχοι και το συνδικαλιστικό τους κίνημα. Ούτε υιοθέτησαν τις πρακτικές τους και έχουν μείνει ουσιαστικά μια σφραγίδα στην αφάνεια.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια δραστηριότητα από τη μεριά τους, με οργάνωση συσκέψεων και διαφόρων παραστάσεων στα υπουργεία προσπαθούν να έρθουν στο προσκήνιο.

Αυτό δεν είναι τυχαίο, έχει σχέση με το ότι απέκτησαν καινούργιους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς υποστηριχτές, τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Συγκεκριμένα, δύο γεγονότα το επιβεβαιώνουν:

Το πρώτο: Την Τρίτη 11.9.12 στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ πραγματοποίησαν σύσκεψη για την ανάληψη πρωτοβουλιών για τη σωτηρία των συνταξιούχων. Στη σύσκεψη παραβρέθηκε ο Δημ. Στρατούλης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος του συνδικαλιστικού του τομέα. Ανέλαβε την ευθύνη να τους βοηθήσει για τη συστέγασή τους και έδωσε τη διαβεβαίωση ότι θα πιέσει τη ΓΣΕΕ για αυτό.

Το δεύτερο: Τη Δευτέρα 17.9.12 η Αυτόνομη Παρέμβαση (συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) καλεί σε σύσκεψη στα γραφεία της ΓΣΕΕ τις δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα των συνταξιούχων, με στόχο την οργάνωσή τους για την «ανατροπή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα των συνταξιούχων».

Στο ερώτημα απαντάει η ίδια η ζωή που είναι η επιβεβαίωση της αλήθειας.

Να δούμε, λοιπόν, ποιοι είναι αυτοί που ηγούνται στην ΑΓΣΕΕ, ποια είναι η ιστορία τους και η πορεία τους μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα από την ενεργό συνδικαλιστική τους δράση, που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει για να ανατρέψει τους συσχετισμούς στους συνταξιούχους.

Είναι αυτοί:

Που ενταγμένοι στις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών στο ενεργό συνδικαλιστικό κίνημα με συνδικαλιστική και πολιτική συνέπεια υπηρέτησαν τις αντεργατικές πολιτικές της ΕΕ, των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με την τριμερή συνεργασία, τους κοινωνικούς διαλόγους, ως κοινωνικοί εταίροι, αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας κάθε ταξικό αγώνα.

Ως συνδικαλιστές εν ενεργεία δέχτηκαν το ξεπούλημα σε ιδιώτες μεγάλου ποσοστού του ΟΤΕ, της ΔΕΗ και Τραπεζών και άλλων δημόσιων οργανισμών. Με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δέχτηκαν τα αποθεματικά του Ασφαλιστικού ταμείου των εργαζομένων της ΔΕΗ πολλά εκατ. ευρώ να γίνουν περιουσιακό στοιχείο και ιδιοκτησία της ΔΕΗ και ψήφισαν την αποπομπή των συνταξιούχων από τη ΓΣΕΕ. Σήμερα, οι ομοϊδεάτες τους στο συνδικαλιστικό κίνημα χωρίς την έγκριση των εργαζομένων και πίσω από τις πλάτες τους υπογράφουν ΣΣΕ σε μια σειρά κλάδους Τράπεζες - Ιδιωτικό τομέα, μειώνοντας τους μισθούς μέχρι και 20%. Στήριξαν για χρόνια και σήμερα στηρίζουν τις αντεργατικές αντιασφαλιστικές πολιτικές, την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, τη μείωση του εργασιακού κόστους, τον εργασιακό μεσαίωνα. Στήριξαν τον Μάνεση στην πρωτοφανή και με παγκόσμια απήχηση απεργία των χαλυβουργών, αφού δεν έκαναν ούτε μια μέρα απεργία αλληλεγγύης στο εργοστάσιο του Μάνεση στο Βόλο.

Είναι ένθερμοι θιασώτες της ΕΕ αυτής της λυκοσυμμαχίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που ακόμα ως ΑΓΣΣΕ δεν έβγαλαν άχνα όλο αυτό το διάστημα και τώρα τους πήρε ο πόνος για τους συνταξιούχους και μάλιστα για τα τελευταία 2,5 χρόνια!

Αυτούς στηρίζει η πολιτική και συνδικαλιστική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όχι τυχαία, θέλει ένα συνδικαλιστικό κίνημα υποταγμένο στη λογική της ΕΕ και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου στη λογική της διαχείρισης που και ο ίδιος υπηρετεί από τη θέση της αντιπολίτευσης, και της κυβερνώσας αριστεράς.

Να γιατί θέλει να αλλάξει τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα των συνταξιούχων για να χτυπήσει το ταξικό αγωνιστικό κίνημα.

Οι συνταξιούχοι και το συνδικαλιστικό τους κίνημα δεν τους έχουν ανάγκη.

Εχουν τα σωματεία τους, τις Ομοσπονδίες τους, έχουν τη ΣΕΑ που συσπειρώνει εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους του ιδιωτικού, δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, που αγωνίζονται από ταξική θέση για απόκρουση της βάρβαρης και απάνθρωπης επίθεσης που δέχονται όχι μόνο τώρα αλλά από χρόνια και για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων. Θα δυναμώσουν τον αγώνα τους μαζί με την εργατική τάξη και το λαό, για την ανατροπή της αντεργατικής, αντισυνταξιουχικής πολιτικής γιατί δεν δεχόμαστε να γίνουμε σκλάβοι εμείς τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.