Σύμφωνα με άρθρο του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού «New Scientist», το Μάτσου Πίτσου, η ακρόπολη των Ινκας (σε υψόμετρο 2.555 μέτρων στις περουβιανές Ανδεις), κινδυνεύει να καταρρεύσει.

«Υπάρχει μια γραμμή διάβρωσης από βορρά προς νότο σε όλη την ακρόπολη. Τα κτίρια που βρίσκονται πάνω σε αυτή τη γραμμή έχουν υποστεί ζημιές», επισημαίνει το άρθρο. Η γη κάτω από την ιερή πόλη των Ινκας (κηρυγμένη από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς), μετατοπίζεται, με κίνδυνο να προκληθεί μεγάλη κατολίσθηση.

Ιάπωνες γεωλόγοι του Ερευνητικού Ινστιτούτου για την πρόληψη καταστροφών, στο Πανεπιστήμιο του Κιότο, ανακοίνωσαν πως η πίσω πλευρά υποχωρεί περίπου ένα εκατοστό το μήνα. «Ο ρυθμός είναι πολύ γρήγορος και προαναγγέλλει ότι είναι πιθανό να έχουμε μια κατολίσθηση βράχων», διευκρίνισε ο Κιόζι Σάσα, εκπρόσωπος του ινστιτούτου. «Δεν είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε το πότε μπορεί να γίνει η κατολίσθηση. Αυτό είναι το επόμενο στάδιο των ερευνών μας», σημειώνει, πιστεύοντας ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο θα καταστραφεί όλο το μνημείο. Ηδη οι πτώσεις βράχων έχουν προκαλέσει σημαντικές ζημιές σε τμήματά του. Οι Ιάπωνες ερευνητές προσπαθούν να βρουν τρόπους διάσωσης του Μάτσου Πίτσου.

Η περουβιανή πλευρά ισχυρίζεται ότι δεν κινδυνεύει άμεσα το μνημείο από την καθίζηση. Ο διευθυντής του περουβιανού Εθνικού Ινστιτούτου για την Κουλτούρα, Χαβιέ Λαμπάρι, δήλωσε ότι «τα ερείπια της ακρόπολης παρακολουθούνται για σεισμική δραστηριότητα επί 24ώρου βάσεως. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καμία αναφορά πως τα μνημεία απειλούνται άμεσα». Επισήμανε, όμως, ότι υπάρχουν γεωλογικά δεδομένα που μπορούν να αποτελέσουν αιτίες προβλημάτων. Η διαφορά των απόψεων προκαλούν ερωτηματικά για το αν κρύβονται και οικονομικά συμφέροντα πίσω από την ξένη, επιστημονική, ανησυχία για την τύχη του.

Το Μάτσου Πίτσου εγκαταλείφθηκε το 16ο αιώνα με την ισπανική εισβολή. Το 1911 ο αρχαιολόγος Χάιραν Μπίνγκαμ ανακάλυψε τα ερείπια της πόλης, που θεωρείται ως από τα σημαντικότερα λατρευτικά κέντρα του πολιτισμού των Ινκας.