Γι' αυτό και τις τελευταίες μέρες το καθημερινό πολιτικό λεξιλόγιο των φωστήρων της ντόπιας νέας τάξης πραγμάτων γέμισε από ζωολογικούς όρους. Ο ένας μιλάει για περιστέρια. Ο άλλος για κοράκια, ο τρίτος για ποντίκια, φάκες, γάτες. Αηδόνια, κατσίκες, ήλιοι με αγκάθια και πυρσοί με κηροζίνη δίνουν και παίρνουν σε σκληρές γκλαμουράτες κόντρες. Γιούργια να τρομάξουν τα απολωλότα του λαού βλέποντας το θυμωμένο βλέμμα του λαλιώτικου αετού που σαν καλό αρπακτικό θα εγκαινιάσει το των Σπάτων σύστημα φωλεών με τη βοήθεια κάποιου γιγάντιου επιβατηγού. Αντε και να κοψοχολιαστούν τα απολωλότα που πολύ αργά αλλά σταθερά αποδεκατίζει η φτώχεια, ο αποκλεισμός, οι διοξίνες, οι μουρλές αγελάδες και η σωτήρια ραδιενέργεια, από την ντόρια γερακίνα που εφορμά ν' αποδείξει ποιος είναι καλύτερος στο κυνήγι.

Στη ζούγκλα το μεγάλο τρώει το μικρό. Μόνο που όταν χορτάσει σταματάει. Στον εκσυγχρονισμό συμβαίνει το ίδιο, ασταμάτητα. Και βαφτίζεται πολιτισμός το γεγονός ότι ο μεγάλος δεν είναι απλώς αχόρταγος αλλά αφού φάει, μαζεύει τα υπολείμματα, τ' αλέθει και τα πουλάει κατάπλασμα ομορφιάς στους ομοίους του. Οπως ο Πανταγιάς, που σαν μεγάλος ποντικός πουλάει τα υπολείμματα της γατοτροφής των πρώην αριστερών για μάσκα ομορφιάς στα σαλόνια των νυν ανερχόμενων εξευρωπαϊσμένων εκσυγχρονιστών. Το DNA του καπιταλισμού είναι αήττητο στην αλυσίδα της μωρίας ώσπου να αυτοματοποιηθεί η δύναμη αντίστασης κι επανάστασης εν τέλει των... λαϊκών κρίκων.

Ετσι τους αγίους που τους ξέρατε ως λείψανα, στα τέμπλα και τα παγκάρια, τα λάδια στα καντήλια των αθωότερων των πιστών, ξεχάστε τα. Τώρα έρχεται η αυτού παναγιότης των ΑΕ εκκλησιαστικού χαρακτήρα. Η «Αγίων ΑΕ» θα φτιάξει λέει τρία θεόρατα ξενοδοχεία στο κορεσμένο δύσμοιρο Λεκανοπέδιο για μία καλή αρπαχτή ενόψει Ολυμπιάδας του 2004. Και ξενοδόχος ο παπάς της γειτονιάς.

Κι όταν θα φύγουν οι αθλητές, οι προπονητές κι οι στρατιές των εμποράκων, τότε αυτός ο μασκαρεμένος σε θεό μαμμωνάς θα βάλει το χεράκι του. Οχι δε θα πεθάνουν οι εκκλησιαστικές επενδύσεις. Προς Θεού. Αν είναι δυνατόν να επαναλάβουν οι επιχειρηματίες παπάδες - ξενοδόχοι τα λάθη των επιχειρηματιών πολιτικών.

Στον Αστέρα της «αγίας Βουλιαγμένης», στ' Αστεράκι «του αγίου Καβουρίου» και στο Γαλαξία του «αγίου Αμαρουσίου», μετά την εμποροπανήγυρη των Αγώνων, υπάρχει άγια λύση.

Θα ευλογηθούμε να δούμε και να χαρούμε κάποιο άγιο Λας Βέγκας προς αγιασμό του τζόγου και του κέρδους. Ο διάολος στο κόκκινο. Στο μαύρο ο παπάς. Ρουλέτα βυζαντινής μεγαλοπρέπειας. Στο κυλικείο αγιορείτικες νοστιμιές ως ακριβά πιάτα με ψυχάρειο γούστο, αντίδωρο με ιερή σαμπάνια και στην πίστα οι παπαροκάδες. Θα χορεύουν ντυμένες με σινιέ μαγιό, σεμνά, προκλητικά, μόνον ορθόδοξες χορεύτριες από τη Σερβία, τη Ρωσία, τη Βουλγαρία, τη Γεωργία. Θεάρεστο έργο η σωτηρία της ψυχής και της ζωής τους. Απ' τα σοβιετικά κολχόζ και τις κουπερατίβες, σώζονται στα ιερά ξενοδοχεία της «Αγίων ΑΕ».

Το χόμπι του Σταύρου που 'γινε σταυρός θυμίζει πόσο και ποιος είναι ο εχθρός.

Τέλος Απόκρεω. Ηρθε η ώρα να νηστέψουμε από τις πλάνες. Να συνέλθουμε. Να ξυπνήσουμε. Ν' ανανήψουμε. Να στήσουμε τη δικιά μας ανάσταση. Το αίμα κανένα πρόβατο δεν το χάρισε με τη θέλησή του. Ενίοτε δε οι σφαγείς το πλήρωσαν πανάκριβα και θα το ξαναπληρώσουν.