Αποκαλυπτική για το τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα μας, ήταν η δημόσια συζήτηση της Ενωσης Ελλήνων Ποινικολόγων - έγινε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας - με θέμα «Οργανωμένο έγκλημα, τρομοκρατία και κράτος δικαίου». Κι αυτό, όχι μόνο γιατί κορυφαίοι ποινικολόγοι της Ελλάδας εξέφρασαν και στήριξαν με ουσιαστικά επιχειρήματα το φόβο τους πως ο υπό κατάρτιση νέος τρομο-νόμος «μάλλον θα τρομοκρατήσει τους πολίτες, παρά θα προστατέψει τα έννομα αγαθά», αλλά κυρίως επειδή ο παριστάμενος υπουργός Δικαιοσύνης Μιχ. Σταθόπουλος απέφυγε να δώσει απαντήσεις στα σοβαρότατα ερωτήματά τους.

Ουσιαστικά, το κυρίαρχο ερώτημα όλων των νομικών - έτσι όπως φάνηκε στη συγκεκριμένη εκδήλωση - πηγάζει από την απόλυτη πεποίθησή τους πως «το υπάρχον νομικό πλαίσιο της χώρας μας είναι επαρκές». Μια πεποίθηση, που τους έδωσε τη δυνατότητα, στις τοποθετήσεις τους, να αναρωτηθούν εάν το υπό κατάρτιση νέο νομοσχέδιο εκπορεύεται από την πίεση εξωτερικών παραγόντων. Το συγκεκριμένο σκεπτικό των ποινικολόγων ο Μ. Σταθόπουλος ...δεν το άκουσε καν, γεγονός, που, ουσιαστικά, επιβεβαίωσε τις όποιες ανησυχίες.

Βέβαια, δε χρειαζόταν καν η κατά μέτωπο αντιπαραβολή ποινικολόγων - υπουργού, για να καταλάβει ο «καχύποπτος» πολίτης αυτής της χώρας πως η «γραμμή» του νέου νομοσχεδίου είναι ...made in USA! Κι αυτό γιατί η ...ιστορία έχει αποδείξει πως όλες οι ενέργειες των ΗΠΑ κατά της λεγόμενης τρομοκρατίας συγκλίνουν στη διεθνή αντιμετώπιση του θέματος. Χρόνια τώρα, οι αμερικάνικες κυβερνήσεις έχουν αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση και έχουν υπογράψει πολλές συμφωνίες δικαστικής συνδρομής και αστυνομικής συνεργασίας με πολλά κράτη του κόσμου, ανάμεσά τους και με τη χώρα μας. Παράλληλα, η αμερικανική κυβέρνηση πιέζει, όλο αυτό το διάστημα, ώστε παγκόσμιοι οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ, να υιοθετούν θέσεις και προτάσεις της, που αφορούν την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος.

Τι θα γίνει, ωστόσο, στην Ελλάδα, εάν επιβεβαιωθούν όλοι οι παραπάνω φόβοι και ανησυχίες; Η τοποθέτηση του Νίκου Παρασκευόπουλου, καθηγητή της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης, στη δημόσια συζήτηση της Ενωσης Ελλήνων Ποινικολόγων, ήταν ίσως και η πιο αποκαλυπτική: «Εχω την εντύπωση ότι, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά στις περισσότερες χώρες του κόσμου βρισκόμαστε ενώπιον μιας στροφής, η οποία για το Ποινικό Δίκαιο είναι ιστορική. Το ποινικό δόγμα φαίνεται να απεμπολεί σήμερα ορισμένα από τα παραδοσιακά φιλελεύθερα χαρακτηριστικά του, προκειμένου να υπηρετήσει την αντιεγκληματική πολιτική αποτελεσματικά. Και το κράτος δικαίου αρχίζει, βέβαια, σήμερα να μνημονεύεται μόνο ως εμπόδιο στην προσπάθεια ενίσχυσης ή εξασφάλισης της ασφάλειας του πολίτη».

Οι παραπάνω, «αφοριστικές» για κάποιους, φράσεις στηρίχτηκαν στη συνέχεια, με την ανάπτυξη του μοντέλου «αυταρχικό ποινικό σύστημα», χαρακτηριστικά του οποίου έχουν πολλές αγγλόφωνες χώρες, αλλά η κυρίως «μήτρα» του είναι οι ΗΠΑ. «Στις ΗΠΑ, είπε ο καθηγητής, έχουμε μια υπερπλήρωση των φυλακών, έχουμε μια ποινική πολιτική, που σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται να εστιάζεται στον "εσωτερικό εχθρό" και αναπτύσσει μηδενική ανοχή απέναντι στην παράβαση και δικαίως τα φιλελεύθερα ποινικά συστήματα χαρακτηρίζουν το εν λόγω δικαιακό σύστημα αυταρχικό. Βεβαίως, οι καρποί αυτής της πολιτικής είναι αρκετά "εντυπωσιακοί": Δύο εκατομμύρια άνθρωποι στις φυλακές, 300.000 δεσμοφύλακες, 1.000.000 δημόσιοι αστυνομικοί, 900.000 δημοτικοί αστυνομικοί και 1 στους 35 κατοίκους των ΗΠΑ να είναι εντός των φυλακών ή εκτός υπό όρους!»

Στο συγκεκριμένο σύστημα, είναι πολύ ενδεικτικό το γεγονός της υπερτροφικής ανάπτυξης της Αστυνομίας σε βάρος των αρμοδιοτήτων της Εισαγγελίας. Φαίνεται, είπε ο Ν. Παρασκευόπουλος, ότι ο δημόσιος χώρος δομείται γύρω από το έγκλημα και την καταστολή. «Πρόκειται για ένα στερεότυπο, το οποίο πλέον δεν το συναντούμε μόνο στις ΗΠΑ, αλλά φαίνεται να εξάγεται σε ένα βαθμό και στην Αγγλία, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως το Βέλγιο», τόνισε.

Και ήρθε στο ζητούμενο: «Βεβαίως, πολιτικά και κοινωνικά επιχειρήματα για την εισαγωγή στη χώρα μας μιας νέας αυστηρής νομοθεσίας για την καταστολή του οργανωμένου εγκλήματος όντως υπάρχουν, αφού κατ' αρχήν υπάρχει εξωτερική πίεση, η οποία είναι αναμφισβήτητη. Ωστόσο, η κυβέρνηση οφείλει να αντισταθμίσει και να καθορίσει τη στάση της, με τα δικά της, φυσικά, κριτήρια. Και βεβαίως υπάρχει εσωτερική πίεση, αφού και αύξηση της εγκληματικότητας έχουμε, και τα ΜΜΕ την υπερπροβάλλουν».

Ο Ν. Παρασκευόπουλος κατέληξε την τοποθέτησή του με τα εξής λόγια: «Η πολιτεία πρέπει πριν θεσπίσει το νέο ποινικό νομοθέτημα να προσέξει πάρα πολύ τις πραγματικές πιθανότητες στρεβλής εφαρμογής του. Κι αναφέρομαι, τόσο σε μεταρρυθμίσεις ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου, όσο και σε μεταρρυθμίσεις της Δικονομίας, οι οποίες προϋποθέτουν πιθανόν την εισαγωγή νέων εξοπλισμών και μηχανισμών. Εάν αυτοί εισαχθούν, αγοραστούν και εφαρμοστούν, θα μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα και η δυνατότητα κατάχρησης δεν μπορεί να αποκλειστεί. Επομένως, φοβάμαι ότι θα έχουμε να κάνουμε με ένα Ποινικό Δίκαιο, το οποίο θα είναι ανασφαλές για τον πολίτη».