Από μεθαύριο Τρίτη οι ταξικές δυνάμεις, με ραχοκοκαλιά τις Επιτροπές Αγώνα για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, που κάθε ημέρα πολλαπλασιάζονται, επιταχύνουν τη δράση τους, ρίχνονται στη μάχη για την επιτυχία των συλλαλητηρίων στο διάστημα 13-15 Μάρτη. Με την προκήρυξη στο χέρι και το υπόμνημα των υπογραφών που θα αποσταλεί στην κυβέρνηση και στα πολιτικά κόμματα, εκατοντάδες συνδικαλιστικά στελέχη μεταφέρουν το κάλεσμα του αγώνα σε κάθε γωνιά της χώρας. Μέσα από συσκέψεις, περιοδείες σε εργασιακούς χώρους, συγκεντρώσεις σε εργοστάσια και επιχειρήσεις το μήνυμα της αντίστασης πρέπει να φτάσει παντού. Σε όλους τους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους και στους ανέργους, στους αγρότες και στους επαγγελματοβιοτέχνες. Γιατί σ' αυτό τον αγώνα, κανένας δεν περισσεύει, κανένας δεν πρέπει να μείνει απ' έξω.

Από την άλλη πλευρά του χαρακώματος η κυβέρνηση συνεχίζει να τρενάρει τη δημοσιοποίηση των αποφάσεών της, σε μια προσπάθεια να διευκολύνει την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ για το συνέδριο που γίνεται στα μέσα Μάρτη. Ετσι πληροφορίες τη φέρουν να γνωστοποιεί τις προτάσεις του αγγλικού οίκου κατά το τρίτο δεκαήμερο του Μάρτη.

Παρ' όλα αυτά, η αντιασφαλιστική της επίθεση, που έρχεται να συμπληρώσει το πρόσφατο αντεργατικό νομοσχέδιο, έχει περιγραφεί αρκετά ευκρινώς από τα κυβερνητικά στελέχη και επικεντρώνεται:

• Στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Στη μείωση του ύψους των συντάξεων με την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού του.
• Στην ουσιαστική κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών.
• Στην απαλλαγή των εργοδοτών από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών.
• Στη συνολική μετακύληση των αποθεματικών των ταμείων, μέσω του χρηματιστηρίου, προς το κεφάλαιο.
• Στη δραστική υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών της δημόσιας υγείας για πρόληψη και περίθαλψη.
• Στο χτύπημα των επικουρικών ταμείων και της επικουρικής σύνταξης.
• Στην αφαίμαξη της κινητής και ακίνητης περιουσίας των ειδικών ταμείων.
• Και σαν συνέπεια όλων αυτών, την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης σε βάρος της κοινωνικής.

Γι' αυτό, όπως υπογραμμίζει και στις θέσεις της για την κοινωνική ασφάλιση η ΚΕ του ΚΚΕ, «ο στόχος για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων δεν επαρκεί. Το θέμα είναι να παρεμποδίσουμε, με τη φιλοδοξία να ματαιώσουμε στην πορεία, όλα τα αντιλαϊκά σχέδια που βρίσκονται σε εξέλιξη, να διεκδικήσουμε νέες κατακτήσεις».

Ακόμα περισσότερο: «Η οργάνωση της πάλης πρέπει να επικεντρώνει την προσοχή στην αντιμετώπιση της ουσίας των αντιλαϊκών μέτρων, να μην περιορίζεται στο ιδιαίτερο πρόβλημα του κάθε κλάδου. Να στηρίζεται στη συλλογική δράση, στο συντονισμό του αγώνα, να συμβάλλει στη δημιουργία μαζικού, μαχητικού κινήματος, που θα μπει εμπόδιο στην προώθηση των αντιδραστικών μέτρων στη Βουλή και θα είναι πανέτοιμο για σκληρές αναμετρήσεις».

Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να θολώσει τα νερά, να κάμψει τις αντιστάσεις, βάζει μπροστά ένα νέο επικοινωνιακό τρικ. Διακηρύσσει ότι η επόμενη τριετία θα είναι τριετία κοινωνικής πολιτικής με τη δημιουργία «ενός δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης για τις ιδιαίτερα ευπαθείς ομάδες», όπως αποφασίστηκε στη διυπουργική σύσκεψη την περασμένη Τετάρτη υπό την προεδρία του Κ. Σημίτη.

Στην πράξη πρόκειται για ένα «δίχτυ» αντιπερασπασμού, γιατί τη στιγμή που η κυβέρνηση βάλλει κατά κατακτήσεων των εργαζομένων, όπως τα κατώτατα όρια συντάξεων, που πρωθυπουργικοί σύμβουλοι προπαγανδίζουν ανοιχτά την ολοκληρωτική άρνηση του κράτους να συμμετάσχει στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, φτιασιδώνει το «κοινωνικό της προσωπείο» με επιδόματα, βοηθήματα ακόμα και σε είδος - π.χ. τροφή - στους «αποκλεισμένους». Υποκρίνεται για τις εκατοντάδες χιλιάδες του «περιθωρίου» που η ίδια η πολιτική της καταδίκασε και ενώ η αντιασφαλιστική της επίθεση θα έχει ως αποτέλεσμα να οδηγήσει στον αποκλεισμό ακόμα περισσότερους.

Στον αποπροσανατολισμό αυτό η κυβέρνηση βρήκε συνοδοιπόρο για άλλη μια φορά την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Στην τελευταία Ολομέλεια της διοίκησης, που συνεδρίασε με θέμα το ασφαλιστικό, ΠΑΣΚΕ -ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» από κοινού σήκωσαν την αυλαία του «κοινωνικού διαλόγου». Πριν ακόμα η κυβέρνηση επίσημα παρουσιάσει τις προτάσεις της, τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους δήλωσαν έτοιμοι για το παζάρι. «Πριν αλέκτορα φωνήσαι..!» γύρισαν την πλάτη στους εργαζόμενους. Μάλιστα τη στάση τους αυτή επιχείρησαν να την κρύψουν μέσα από ένα πακέτο «εναλλακτικών προτάσεων», «μελετών» και «μαχητικών» ψιθυρισμών.

Επί του πρακτέου, όμως, κοινώς, «ποιούν την νήσσαν». Γι' αυτό απέρριψαν την πρόταση της ΔΑΣ για 24ωρη απεργία το δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη. Είπαν «όχι» και στο ενδεχόμενο ενός συλλαλητηρίου. Και στη συνέχεια ολοκλήρωσαν το ρόλο τους με ανοιχτή επίθεση κατά του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, κατηγορώντας το για διασπαστική τακτική. Αλλά αν είναι «διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος» η δράση εκείνων που, με όσες δυνάμεις διαθέτουν, συσπειρώνουν, κινητοποιούν τους εργαζόμενους και καλούν όλους, συνδικάτα και συνδικαλιστές χωρίς εξαιρέσεις στον αγώνα, τότε πώς να χαρακτηρίσουμε τους συνδικαλιστές αυτούς που μπροστά στην αντιασφαλιστική πλημμυρίδα επιδιώκουν να κρατήσουν καθηλωμένα τα συνδικάτα, τα οδηγούν σε παραλυτική ακινησία, στραγγαλίζουν κάθε σκέψη για αντίσταση;