«Με δύο βασικά σκέλη στην προπαγάνδα τους, τα αστικά κόμματα δείχνουν το κλίμα που θα επιδιώξουν να καλλιεργήσουν ενόψει εκλογών. Το πρώτο αφορά στη σκοπιμότητα της εκλογικής αναμέτρησης. Λένε ωμά ότι μετά τη διευθέτηση της νέας δανειακής σύμβασης, οι κάλπες πρέπει να δράσουν "εκτονωτικά και λυτρωτικά" για το λαό. Τι λένε επί της ουσίας; Οτι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα λόγο να οργανώνονται και να παλεύουν ενάντια στα μέτρα και την πολιτική που τα γεννά, αλλά πρέπει να περιμένουν την κάλπη για να εκτονωθούν. Ξέρουν ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια που κλιμακώνεται πρέπει να ενσωματωθεί και με τις εκλογές, πριν ριζοσπαστικοποιηθεί και απειλήσει τη σταθερότητα του αστικού συστήματος. Αυτό θα επιδιώξουν με τους εκβιασμούς και τα ψευτοδιλήμματα που θα κορυφωθούν προεκλογικά.

(...) Είναι αδίστακτοι στον τρόπο που πολεμούν το λαό. Επί της ουσίας, του λένε ότι αν στις εκλογές δε διαλέξει ανάμεσα στα κόμματα που υπερασπίζονται την κυρίαρχη πολιτική, αν χρησιμοποιήσει και την κάλπη, για να πολεμήσει τη βαρβαρότητα στη ζωή του, αυτό ισοδυναμεί με χάος. Ταυτίζουν, δηλαδή, το χάος με τη δύναμη που έχει ο λαός να καθορίζει ο ίδιος τη μοίρα του, με οργανωμένη πάλη, αξιοποιώντας και την ψήφο του. Μάλιστα, είναι τέτοιος ο φόβος τους για το λαό, που έφτασαν στο σημείο να συμπεριλάβουν τον εκβιασμό για "πολιτική σταθερότητα" ακόμα και στην απόφαση του Γιούρογκρουπ. Καμιά ανοχή στην προπαγάνδα τους. Οι εκλογές για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να είναι ούτε εκτόνωση, ούτε λύτρωση. Η ψήφος θα γίνει όπλο στα χέρια τους, αν την αξιοποιήσουν για να τσακίσουν στην κυριολεξία τα κόμματα που τους μαυρίζουν τη ζωή, ενισχύοντας ταυτόχρονα το ΚΚΕ, για να μεγαλώσουν τα ρήγματα στο αστικό σύστημα. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα θα δώσει ώθηση στην πάλη τους, που πρέπει να κλιμακωθεί, βάζοντας στο στόχαστρο όχι μόνο τα μέτρα, τα μνημόνια και τα κόμματα που τα υπηρετούν, αλλά την ίδια τη δικτατορία των μονοπωλίων, μέχρι να την ανατρέψουν» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).