Αναγνωρίζοντάς τους σαν επίσημους συνομιλητές του, ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε με επιστολή στους αρχηγούς κρατών της Ευρωζώνης και στους προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, εφιστώντας τους την προσοχή για «ένα δημοκρατικό ζήτημα επείγουσας σημασίας για την Ελλάδα»: Τη «μη νομιμοποίηση» της κυβέρνησης να δεσμεύσει με το νέο μνημόνιο τη χώρα και το λαό της για τα επόμενα χρόνια. Επί της ουσίας, με την επιστολή του, ο Τσίπρας προβάρει το κοστούμι του καλύτερου δήθεν διαπραγματευτή για τα μνημόνια, τα οποία έμμεσα αναγνωρίζει, από τη στιγμή που απευθύνεται σ' αυτούς που τα συνυπογράφουν με την κυβέρνηση. Καλλιεργώντας αυταπάτες περί δήθεν «δημοκρατικών παραδόσεων» της ΕΕ, που είναι δικτατορία των μονοπωλίων, ενάντια στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, διαμαρτύρεται πως δημιουργείται «κακό προηγούμενο» για την Ευρώπη! Καθησυχάζει όμως τους αποδέκτες της επιστολής του, ότι το «αίτημα για αλλαγή πολιτικής» που εκφράζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, επ' ουδενί δεν αφορά ριζικές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία, παρά μόνο την αποκατάσταση μιας «κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης και της προοπτικής της δημοσιονομικής εξυγίανσης»! Μπάζει δηλαδή από την πίσω πόρτα, και με την ίδια ακριβώς ορολογία, τους στόχους που κραδαίνουν οι αστοί και τα κόμματά τους, για να σύρουν το λαό στην πολιτική τους.

Ο ίδιος ερμηνεύει αυθαίρετα τη θέληση του λαού και συνδέει τους αγώνες του με το αίτημα για «ανάκτηση του ελέγχου των δημοκρατικών θεσμών», το οποίο όπως διατείνεται, όταν επιτευχθεί ο λαός «πιθανότατα θα επιφυλαχθεί να αναγνωρίσει ή να τηρήσει τις συμφωνίες» και ιδιαίτερα «δεν θα αποδεχθεί οποιαδήποτε απώλεια κυριαρχίας, εξωτερική παρέμβαση στα εσωτερικά θέματα της χώρας ή μαζική πώληση δημοσίων επιχειρήσεων, γης και άλλων περιουσιακών στοιχείων». Για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το μνημόνιο και τα μέτρα του είναι αποτέλεσμα έλλειψης δημοκρατίας, την οποία καλεί το λαό να αποκαταστήσει. Βάζει μάλιστα στεγανά στη λαϊκή πάλη, προλέγοντας ότι αυτή θα φτάσει μέχρι την αμφισβήτηση όρων του μνημονίου και όχι της πολιτικής που το επιβάλει και πρέπει να γκρεμιστεί. Ως εκεί φτάνουν οι προσδοκίες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σε μια «καλύτερη» δήθεν διαπραγμάτευση και διαχείριση, γι' αυτό κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα σε σχέση με τους στόχους που βάζει το λαϊκό κίνημα. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι είναι τόσο στενά τα όρια της αστικής διαχείρισης, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης, που οι επίδοξοι διαχειριστές σκοντάφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Μετά τη σύμπτωση προτάσεων ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ. (τριετή/πενταετή αναστολή πληρωμών, σχέδιο Μάρσαλ, συμμαχία του Νότου κ.λπ.), συνέπεσαν τώρα και στην ...επιστολογραφία. Θυμίζουμε ότι ο Γ. Καρατζαφέρης είχε στείλει επιστολή στους ίδιους περίπου αποδέκτες, διαμαρτυρόμενος κι αυτός για τα δήθεν επιβαλλόμενα στην Ελλάδα μέτρα...