Παρακολουθήστε απόψε στις 22.30 από την τηλεόραση του «902» την εκπομπή «Δεν άνθισαν ματαίως», η οποία θα παρουσιάσει το πρώτο μέρος αφιερώματος στην Αλέκα Παΐζη.

Η Αλέκα Παΐζη γεννήθηκε στην Κρήτη (30/7/1919). Αγωνίστρια από σπουδάστρια και μετά, βρέθηκε μέσα στην Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής, τυπώνοντας στο σπίτι της τον πρώτο παράνομο «Ριζοσπάστη». Για τη δράση της συνελήφθη από τους Γερμανούς και έμεινε εξόριστη τρία χρόνια στο Τρίκερι και στο Μακρονήσι, υπομένοντας σκληρά βασανιστήρια. Το πάθος της για τη ζωή και η αγωνιστική της στάση σαν άνθρωπος και καλλιτέχνις την καθιστούσε δραστήρια και δημιουργική, υπηρετώντας τον άνθρωπο και την τέχνη.

Γοητευτική, με αίσθηση του χιούμορ, που το διατηρούσε ακόμα κι όταν μιλούσε για τους δύσκολους καιρούς της Κατοχής και της εξορίας, με τόνους θετικής ενέργειας, ζωντάνιας και αμείωτου ενθουσιασμού για το θέατρο - παρά τις έξι δεκαετίες της στο σανίδι - η Αλέκα Παΐζη δεν το έβαζε κάτω μπροστά σε καμία πρόκληση, ούτε καν σε αυτή του χρόνου. H νεανική της διάθεση σε εντυπωσίαζε. Το ίδιο και ο αυτοσαρκασμός της. Ιδιαίτερα εκφραστική, η Αλέκα Παΐζη υπήρξε μια ξεχωριστή ηθοποιός. Μικροκαμωμένη, με μια μελωδική φωνή, καλλιτεχνικά και προσωπικά πορεύτηκε πάντα με τις απόψεις και τις ιδέες της και με γνώμονα μια αίσθηση εσωτερικής ελευθερίας.

Τη δεκαετία του 1950, αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, πέρασε σκληρά επαγγελματικά χρόνια. Μια μεγάλη και πανέμορφη πρωταγωνίστρια, «απαγορευμένη» όμως για το ελληνικό θέατρο. Το 1961 ο Σωκράτης Καραντηνός, πρωτεργάτης και διευθυντής του νεοσύστατου Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, παρανομώντας ουσιαστικά, τολμά να την προσλάβει χωρίς την απαραίτητη, τότε, βεβαίωση «κοινωνικών φρονημάτων» και το 1963 την επαναπροσλαμβάνει, πάλι παραβαίνοντας το σχετικό νόμο. Πρωταγωνίστρια του ΚΘΒΕ τη βρίσκει η 21η Απριλίου. Νύχτα της 21ης Απριλίου, λόγω και απειλών κατά του διευθυντή αν επέτρεπε την παραμονή της στο ΚΘΒΕ, η Αλέκα Παΐζη φυγαδεύεται από τη Θεσσαλονίκη και σύντομα για το Λονδίνο και μετά στην Ιταλία, αναπτύσσοντας αντιδικτατορική δράση και υπομένοντας τα τεράστια προβλήματα επιβίωσής της.

Με τη μεταπολίτευση επέστρεψε στην Ελλάδα και στο θέατρο. Η πρώτη επανεμφάνιση στο θέατρο έγινε με το «Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο» του Λεωνίδα Τριβιζά, στο έργο «Κάπταιν Σελλ, κάπταιν Εσσο».