Στα πλαίσια των εκδηλώσεών του «Αλλη Διάσταση», το Εθνικό Θέατρο θα τιμήσει (21/12, 6 μ.μ., είσοδος ελεύθερη), στην αίθουσα εκδηλώσεων τον Δημήτρη Ροντήρη, με αφορμή τα 30 χρόνια από το θάνατό του. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι μαθητές και συνεργάτες του Αννα Συνοδινού και Κώστας Γεωργουσόπουλος, ενώ ο μαθητής του, σκηνοθέτης Θωμάς Κινδύνης θα επιμεληθεί την παρουσίαση ως αναλόγιο της σοφόκλειας «Ηλέκτρας» από το θίασό του «Μορφές έκφρασης». Η τραγωδία αυτή πρωτοπαίχθηκε το 1936 στο Ηρώδειο και ήταν η πρώτη, μετά την αρχαιότητα, παράσταση αρχαίου δράματος που παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη. Η «Ηλέκτρα» παρουσιάστηκε στο αρχαίο θέατρο του Πολυκλείτου, το 1938, χωρίς σκηνικά και φωτισμούς, με το φυσικό απογευματινό φως, στη «μνημειώδη» μετάφραση του κλασικού φιλολόγου και ποιητή Ιωάννη Ν. Γρυπάρη και κοστούμια του Αντώνη Φωκά, με τις Κατίνα Παξινού (Ηλέκτρα) και Ελένη Παπαδάκη (Κλυταιμνήστρα).

Ο Δημήτρης Ροντήρης, κορυφαίο όνομα του ελληνικού θεάτρου στον 20ό αιώνα, υπήρξε σπουδαίος σκηνοθέτης, δάσκαλος, διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και πρωτοπόρος στην αναβίωση του αρχαίου δράματος. Στο θέατρο «μυήθηκε», από το 1918, στη Σχολή της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου, με δασκάλους δυο μεγάλες μορφές, τους Αιμίλιο Βεάκη και Φώτο Πολίτη.

Ο Ροντήρης εμφανίστηκε στη σκηνή το 1919, με το Θέατρο Ωδείου και σκηνοθέτη τον Θωμά Οικονόμου. Το 1923 εντάχθηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου φάνηκε το ταλέντο και το πάθος του για την ηθοποιία. Σκηνοθετικά ξεκίνησε με τα μουσικά δράματα του Μανώλη Καλομοίρη «Το δαχτυλίδι της μάνας» (1928) και «Ο πρωτομάστορας» (1930). Τη χρονιά αυτή, με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών, πήγε στη Βιέννη, όπου φοίτησε στο σεμινάριο του διεθνώς διάσημου εκείνη την εποχή σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρτ και στο Ινστιτούτο Ιστορίας της Τέχνης. Παράλληλα παρακολούθησε τις δοκιμές στο «Μπουργκ Τεάτερ» και στην Οπερα της Βιέννης και, αργότερα, στο «Ντόυτσες Τεάτερ» του Βερολίνου.

Ο Ροντήρης συνέδεσε το όνομά του με τη λαμπρή «αναγέννηση» του Εθνικού Θεάτρου από τον Φώτο Πολίτη, αρχικά ως βοηθός του, και μετά ως πρώτος σκηνοθέτης (Δεκέμβρης 1934-1942). Διετέλεσε γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και σκηνοθέτης του στα χρόνια 1946-1950 και 1953-1955. Ενδιαμέσως ίδρυσε την «Ελληνική Σκηνή» (1950-1952). Από το 1957 ως το 1968 αφοσιώθηκε στο δικό του «Πειραϊκό Θέατρο». Δίδαξε στις Σχολές του Εθνικού Ωδείου, του Εθνικού Θεάτρου, του Ωδείου Αθηνών. Σκηνοθέτησε περισσότερα από 80 έργα του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, ελληνικά και ξένα. Ιδιαίτερη αγάπη του ήταν οι αρχαίες τραγωδίες και το ποιητικό θέατρο. Η πολύτιμη προσφορά του στην ερμηνεία του αρχαίου δράματος αποτέλεσε «σχολή». Με τον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία του Ροντήρη έγινε, το 1954, η επίσημη έναρξη των Επιδαυρίων.