Είναι αδύνατο να βρεθούν οι λέξεις που θα περιγράψουν τη χτεσινή «κραυγή» των μελών θεραπευτικών προγραμμάτων του ΚΕΘΕΑ, στο υπουργείο Υγείας. Μια συγκλονιστική «κραυγή» ενάντια στο μαζικό έγκλημα της κυβέρνησης. Η «κραυγή» που ακούγεται κάθε ξημέρωμα στις θεραπευτικές κοινότητες, χθες θέριεψε και εμπεριείχε αγωνία, πείσμα και αλληλεγγύη για το μέλλον του Οργανισμού, το δικό τους, για τους ανθρώπους που είναι ακόμη στη χρήση και έχουν δικαίωμα στην απεξάρτηση, για τους εργαζόμενους που δίνουν «κομμάτια της ψυχής και της ζωής τους».
Δεκάδες θεραπευόμενοι δίνουν ηχηρή απάντηση σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ-ΛΑ.Ο.Σ. και όσους τους βαφτίζουν «ασθενείς», με «χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο». «Αξίζουμε να ζήσουμε. Παλεύουμε καθημερινά για αυτό. Δεν είμαστε "ασθενείς", ζούμε καθαροί, με καθαρές αξίες. Θα φωνάζω, θα ζήσω, είτε το θέλουν, είτε όχι. Δεν πρόκειται να αφήσω με τίποτα τον αγώνα ενάντια στα μέτρα τους, όπως δεν αφήνω τον αγώνα για τη ζωή μου» λέει ο Κώστας, μέλος ενός από τα «στεγνά» προγράμματα του ΚΕΘΕΑ. Μαζί οι οικογένειές τους: «Το παιδί μου δεν είναι άρρωστο. Είναι απάνθρωπο να κόβουν την ελπίδα των νέων και των γονιών για ένα καλύτερο αύριο. Το παιδί μου είναι ήδη τρία χρόνια "καθαρό", έχει αυτονομηθεί, συντηρείται μόνος του, χωρίς τη βοήθειά μας, έχει σταθεί στα πόδια του. Τα λένε "άρρωστα" γιατί θέλουν απλά να δίνουν ένα χάπι στα παιδιά, να τα έχουν μια ζωή αποχαυνωμένα και εξαρτημένα. Δε χρειάζονται χαπάκια τα παιδιά μας» λέει η Ελένη, εκ μέρους των Συλλόγων Οικογένειας των προγραμμάτων, ενώ υψώνεται η πικέτα: «Το ΚΕΘΕΑ κάνει δουλειά. Τα παιδιά μας είναι 20 χρόνια "καθαρά"».
«Δεν περισσεύει προσωπικό, οι προσλήψεις έχουν παγώσει πέντε χρόνια. Χρειάζονται προσλήψεις, όχι μειώσεις προσωπικού. Ολα αυτά τα προγράμματα πάνε για κλείσιμο. Δε θα υπάρξει συνέχεια σε ό,τι γίνεται μέχρι στιγμής. Δηλαδή, οι εξυπηρετούμενοι των μονάδων αυτών θα αναγκαστούν να πηγαίνουν σε υποκατάστατα και δε το θέλουν γιατί δεν είναι θεραπεία, είναι συντήρηση. Η ουσιοεξάρτηση δεν είναι "αρρώστια". Δουλεύουμε με βάση τις ανθρώπινες σχέσεις και όχι με υποκατάστατα και φαρμακευτική αγωγή» λέει η Δέσποινα, εργαζόμενη στο ΚΕΘΕΑ. «Αυτοί οι άνθρωποι δίνουν την ψυχή τους για να σώσουν τα παιδιά μας. Χρωστάω τη ζωή του παιδιού σε αυτούς τους ανθρώπους και στη δύναμη που έδωσαν και σε μας να σταθούμε στα πόδια μας» λέει άλλη μια μητέρα, ενώ η Ε. Χατζηγιάννη, μητέρα συμπληρώνει: «Οι εργαζόμενοι δίνουν ένα μεγάλο κομμάτι από τη ζωή και την ψυχή τους για την αποκατάσταση και τη θεραπεία των παιδιών μας. Ο γιος μου είναι έξι χρόνια καθαρός, έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, βλέπει το μέλλον του με αισιοδοξία, πατάει στα πόδια του και είμαι ευχαριστημένη που ο αγώνας μας έχει πιάσει τόπο».
Στη κινητοποίηση παραβρέθηκε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος δήλωσε: «Η κραυγή αγωνίας πρέπει να γίνει κραυγή αγώνα και πάλης, για να υπάρξει αποτέλεσμα. Το ΚΚΕ θα είναι πάντα στο πλευρό του ΚΕΘΕΑ. Αναδεικνύουμε ιδιαίτερα τη σημασία του αιτήματος για ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης».
Την «κραυγή» αγωνίας του ΚΕΘΕΑ, ο Ν. Σοφιανός και οι υπόλοιποι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ τη μετέφεραν χθες το απόγευμα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας: Κατέθεσαν ψήφισμα ενάντια στην υποχρηματοδότηση, την εργασιακή εφεδρεία και τις συγχωνεύσεις των οργανισμών που δραστηριοποιούνται στην πρόληψη, την απεξάρτηση και την ψυχική υγεία, το οποίο υιοθετήθηκε ομόφωνα από το Δημοτικό Συμβούλιο.