Αντιδρούμε

μεν εντόνως,

μα συχνά

ο καθείς μας

μόνος

κι έτσι τίποτε

δε βγαίνει,

η φωνή μας

πάει χαμένη,

μια μουρμούρα

μόνο μένει.

* * *

Αντιδρούμε

για τα ζόρια

μα ασυντόνιστα

και χώρια

κι έτσι η οργή

που σ' όλους

βράζει,

πουθενά, φίλοι,

δε βγάζει

ούτε τίποτε

αλλάζει.

* * *

Αντιδρούμε,

ναι, με πάθος,

μα ο τρόπος

είναι λάθος,

εδώ θέλει

λύση άλλη,

ένα «Μέτωπο»

ατσάλι

να οδηγεί

αυτό την πάλη!