Αραγε, υπάρχει κανείς που δημόσια και στα σοβαρά τολμά να υποστηρίξει ότι τα δάση δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία ή έχουν μεν αξία, αλλά τα έχουμε σε περίσσεια, οπότε κι αν λείψουν μερικά, δε χάθηκε κι ο κόσμος; Είμαστε σίγουροι πως δεν υπάρχει κανείς. Οχι, γιατί οι πάντες είναι πεισμένοι για την ανεκτίμητη αξία του δάσους - κάθε άλλο - αλλά γιατί τα σχετικά στοιχεία δεν επιδέχονται την παραμικρή αντίρρηση, ούτε καν αμφιβολία. Τετρακόσια λίτρα νερό ημερησίως αποδίδει στην ατμόσφαιρα ένα ώριμο δέντρο ή, αλλιώς, τη δροσιά δέκα αιρκοντίσιον των 10.000 bty, που λειτουργούν για είκοσι ώρες. Το ίδιο δέντρο δίνει στην ατμόσφαιρα τόσο οξυγόνο όσο χρειάζεται ένας άνθρωπος για ένα χρόνο. Και όμως, τα τελευταία μόνο χρόνια, εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων στη χώρα μας έγιναν παρανάλωμα πυρός ή καταπατήθηκαν και λεηλατήθηκαν. Την ίδια στιγμή, εντείνονται τα φαινόμενα λειψυδρίας, ενώ οι πλημμύρες πολλαπλασιάζονται και γίνονται περισσότερο καταστροφικές. Και πέρα απ' όλ' αυτά, κυβέρνηση και ΝΔ, με αφορμή την αναθεώρηση του Συντάγματος, επιχειρούν την απάλειψη κάποιων περιοριστικών όρων στη ληστρική εκμετάλλευση και λεηλασία του δασικού πλούτου της χώρας.

Θα τους αφήσουμε; Θα ανεχθούμε την παράδοση του ανεκτίμητου και αναντικατάστατου αυτού πλούτου στις ασύδοτες «δυνάμεις και νόμους της αγοράς»;

Ενας πραγματικά ανεκτίμητος πλούτος είναι τα δάση της χώρας μας. Και αυτό, παρά τις μέχρι σήμερα καταστροφικές πολιτικές και την πολύμορφα ληστρική εκμετάλλευσή τους.