Κάποιος άγνωστος μηχανισμός «αδειάζει» βίαια, στα άδυτα ενός σκοτεινού δάσους, οκτώ πάνοπλους, επιλεγμένους πολεμιστές από διάφορες ανοιχτές πληγές του πλανήτη. Μισθοφόρους, ποινικά αποβράσματα, εμπόρους ναρκωτικών, πληρωμένους δολοφόνους της Γιακούζα, επιλεγμένους σκοπευτές από Ισραήλ, Σιέρα Λεόνε και Τσετσενία ... Ρόλοι που πριν καλά - καλά γνωρίσουμε χάνονται άδοξα από παγίδες που τους στήνουν αιμοβόρα εξωγήινα όντα. Οι όροι εξαρχής παρουσιάζονται αντεστραμμένοι, τα καθάρματα της πραγματικότητας μετατρέπονται σε «καλούς», μεταβάλλονται σε θύματα/θηράματα που ως τέτοια ζητούν τη συμπάθειά μας. Η ρητορική και το ύφος των διαλόγων, ιδιαίτερα όσων στοχεύουν «ψηλά» και πραγματεύονται έννοιες και σχέσεις κυνηγών/θηραμάτων είναι για γέλια.

Ο Αμερικανός μισθοφόρος, ατρόμητος, παντογνώστης και πραγματιστής, τίθεται αυτόκλητα επικεφαλής της ομάδας. Δεν αργεί να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν δυστοπικό πλανήτη/κυνηγότοπο, έρμαια στο «τερέν» ενός απροσδιόριστου εξωγήινου κυνηγού/εχθρού κι αυτοί δεν είναι παρά εν δυνάμει θηράματα. Πάση θυσία πρέπει να επιβιώσουν. Οσοι και όποιοι μπορούν. Δηλαδή οι πιο δυνατοί. Πρέπει να αφήνουν πίσω τους τραυματίες και ανήμπορους. Αν θέλουν να γλιτώσουν το τομάρι τους δεν πρέπει να δείξουν τον παραμικρό συναισθηματισμό κι έλεος. «Θέλουν (οι κακοί!) να είσαι ανθρώπινη ...», νουθετεί ο Αμερικανός την Ισραηλινή. «Και συ τι είσαι;» τον ρωτά εκείνη. «Ζωντανός» η απάντηση. Κυριαρχούμενοι από τη μεταφυσική του τρόμου χάνουν την ανθρώπινή τους υπόσταση, υποτάσσονται στους νόμους της ζούγκλας και «τρώνε» όσους μπορούν πριν τους φάνε. Αυτό προτάσσεται ως απολύτως φυσιολογικό και προτείνεται προς τους θεατές, αποσκοπώντας στη σταδιακή στροφή της κοινωνίας προς διαμόρφωσή της κατ' εικόνα των ταινιών...

Η ταινία «Predators» του 2010 εντάσσεται στο πλαίσιο της σειράς που εγκαινίασε η «Predator» (1987), συνεχίστηκε με το «Predators 2» (1990) και επακολούθησαν το «Alien vs Predator» (2004) και το «Alien vs Predator: Requiem» (2007)... Η πληθώρα ειδικών εφέ και η εντελώς καινούργια ράτσα επικίνδυνων εξωγήινων που φιλοξενεί στηρίζεται στο look του πρωτότυπου... Ο τεξανός - εδώ σε ρόλο παραγωγού - Ρόμπερτ Ροντρίγκες, που τρελαίνεται για mix κινηματογραφικών ειδών, επιμελήθηκε με τον Ούγγρο σκηνοθέτη του μια συνταγή υβριδικής σούπας που αρχίζει σαν κλασική ταινία δράσης και εξελίσσεται σε χωρίς έμπνευση ταινία τρόμου και επιστημονικής φαντασίας με μηχανισμό σουσπάνς, τύπου 10 μικρών νέγρων ... Εν κατακλείδι, ουδόλως απασχολεί το τι ήθελε ο οσκαροβραβευμένος «Πιανίστας» του Πολάνσκι - φουσκωμένος με 12 κιλά μυς - να κοσμεί το κακόγουστο πόνημα, παρέα με τον άξιο, πλην ματαιόδοξο, Ντάνι Τρέχο.

Παίζουν: Ντάνι Τρέχο, Αντριεν Μπρόντι, Αλις Μπράγκα, Ολεγκ Τακτάροφ, Κάρει Τζόουνς, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).