Υποκρισία, επομένως, τα περί «εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος» από το «μαύρο χρήμα», αφού ενισχύεται η διαπλοκή συνδυασμών των αστών και των κομμάτων τους με το κεφάλαιο. Θέλουν να εμφανίσουν ότι το πολιτικό σύστημα «εξυγιαίνεται και ηθικοποιείται», γιατί αντικειμενικά δεν μπορεί να γίνει.

Αλλά το «μαύρο χρήμα» ξεκινά από τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τα συμφέροντά τους, τις προμήθειες και βεβαίως αγκαλιάζει εκείνα τα κόμματα, ή εκείνους τους πολιτικούς, που είναι σε θέσεις ευθύνης και που αποφασίζουν επιλογές επιχειρηματιών, προμήθειες κλπ. Συνήθως, μολύνονται εκείνοι οι οποίοι ακολουθούν τη γνωστή πολιτική υπηρέτησης των επιχειρηματικών συμφερόντων και δέχονται τις πιέσεις, αυτά τα κόμματα και τα στελέχη τους από τη θέση των οποίων εξαρτάται αντικειμενικά αν θα πάρει τις δουλειές ο ένας ή ο άλλος επιχειρηματικός όμιλος.

Ισως, λοιπόν, ένας από τους στόχους της κυβέρνησης είναι να περιορίσει το φαινόμενο, γιατί δεν μπορεί να το καταργήσει ή ταυτόχρονα να δημιουργηθούν κάποιες δικλείδες ώστε τα στελέχη των αστικών κομμάτων, των κομμάτων της αστικής διακυβέρνησης, να μην εκθέτουν γενικότερα το σύστημα. Οι μίζες δίνονται και οι δωροδοκίες γίνονται από τους επιχειρηματίες. Η διαπάλη, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης και οξύτατου ανταγωνισμού, οξύνει το φαινόμενο, γιατί ο κάθε επιχειρηματίας δεν κοιτά απλά αν η κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, αλλά θέλει και να εξυπηρετηθούν και τα δικά του ιδιαίτερα ατομικά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Αλλά ποιος επιχειρηματίας θα καταθέτει χρήματα στο ΚΚΕ; Γιατί; Για να κάνουν καταλήψεις οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες στους καταπέλτες των πλοίων; Για να κάνουν καταλήψεις των εργοστασίων τους; Από πού κι ως πού, λοιπόν, η άρνηση του ΚΚΕ να νομιμοποιήσει τα μέτρα του νόμου για τη χρηματοδότηση είναι άρνηση διαφάνειας; Οι κομμουνιστές κάνουν οικονομική δουλειά με το κουπόνι στο χέρι μέσα στο λαό. Και, βεβαίως, όποιος ενισχυτής θέλει, δημοσιεύει την προσφορά του στον «Ριζοσπάστη». Αλλά οι συνθήκες στον καπιταλισμό, που η εργοδοσία τρομοκρατεί στους τόπους δουλειάς και εκβιάζει, που θεωρεί εχθρό το ΚΚΕ και τους αγώνες - και δίκαια από τη σκοπιά των ταξικών του συμφερόντων - που κυβερνήσεις και κράτος τρομοκρατούν για να επιβάλουν την αντιλαϊκή πολιτική, αυτές οι συνθήκες καλλιεργούν φόβο για την ελεύθερη και ανεμπόδιστη ιδεολογικοπολιτική έκφραση των απλών ανθρώπων του μόχθου.

Εμείς θέλουμε να βγαίνουν δημόσια και να λένε ότι ενισχύουν το ΚΚΕ. Αλλά αυτό δεν είναι θέμα διαφάνειας. Γι' αυτό επιμένουμε ότι το ΚΚΕ δε δίνει λίστες μελών του, οπαδών και άλλων που το ενισχύουν. Είναι θέμα αρχής για το Κόμμα.

Η κυβέρνηση λέει θα εφαρμοστεί ο νόμος και απειλεί. Το ίδιο και ο ΛΑ.Ο.Σ. μέσα στη Βουλή. Μέσα σε συνθήκες όξυνσης του αντικομμουνισμού, που επίσης χρησιμοποιείται ως ένα ακόμη όπλο χειραγώγησης, υποταγής λαϊκών δυνάμεων στο σύστημα. Δε φαίνεται να είναι και τόσο αθώο, ούτε τυχαίο. Ο αντικομμουνισμός πάει να αναγορευτεί σε κρατική ιδεολογία της ΕΕ και όλης της Ευρώπης. Υπάρχει κατεύθυνση, υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης η οποία θυμίζει δικτατορίες. Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει αποφασίσει για το πώς θα λειτουργούν τα κόμματα. Εάν ένα κόμμα θέλει να διαγράψει ένα μέλος του, ένα στέλεχος, πρέπει να το διαγράφει με διαδικασία που είναι με βάση το σχέδιο-απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στη Ρωσία σε τέτοιες διαδικασίες παρεμβαίνουν κρατικά όργανα. Πρόσφατη είναι μια ανάλογη υπόθεση με το ΚΚΡΟ. Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει αποφασίσει πώς θα αναδεικνύεται ο επικεφαλής του κόμματος, με ποια συγκεκριμένη διαδικασία θα εκλέγεται. Εγινε και ανάλογο δημοσίευμα της απόφασης σε ελληνική εφημερίδα. Πάνε να καταργήσουν την εσωτερική ζωή των κομμάτων. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται ούτε να νομιμοποιήσει αυτά τα ζητήματα ούτε και να υποταχτεί σ' αυτά. Και ας μην αντιπαραθέτουν τη λεγόμενη «συμμετοχική δημοκρατία», που εφαρμόζουν τα αστικά κόμματα με την εκλογή του αρχηγού όχι από κομματικά όργανα και σώματα, αλλά από εκλογές με κάλπες στις γειτονιές και στη συνέχεια ο αρχηγός οργανώνει το δικό του επιτελείο, ως κομματικό μηχανισμό, και αυτό θεωρείται κόμμα. Κόμμα-μηχανισμός είναι. Χωρίς εσωκομματική ζωή με τη συμμετοχή των μελών του στις διαδικασίες. Τα μέλη τα θέλουν χειροκροτητές της πολιτικής του κόμματος-μηχανισμού. Μα αυτό δεν είναι δημιουργική συμμετοχή στην πολιτική, αλλά οπαδοποίηση, αφού η μοναδική συμμετοχή εξαντλείται στην ψήφο για τον αρχηγό.

Τέτοιους δρόμους ανοίγει η διαδικασία χρηματοδότησης. Δρόμους κρατικής παρέμβασης στο εσωτερικό των κομμάτων. Γι' αυτό τα περί διαφάνειας είναι παγίδα. Ξέρουμε επίσης πολύ καλά από την ιστορία του κινήματος πως και ο πιο αθώος νόμος χρησιμοποιήθηκε εναντίον του.Το λόγο έχει η εργατική τάξη, ο λαός.