Οι λεγόμενες ...Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) αποτελούν το επίκεντρο μιας επιχειρηματικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΔΕΗ και στην αυστριακή VERBUNT, αντιπαράθεση που εγκυμονεί τον κίνδυνο λήψης νέων επιβαρυντικών, για τα λαϊκά νοικοκυριά, αποφάσεων.

Μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος, οι καταναλωτές πληρώνουν για την κάλυψη μέρους του (συγκριτικά πολύ υψηλού) κόστους της ΔΕΗ για την ηλεκτροδότηση των νησιών, που δε συνδέονται με την ηπειρωτική χώρα, και για το μειωμένο τιμολόγιο των πολυτέκνων. Πρόκειται για ένα κόστος που επωμιζόταν η παλιά κρατική ΔΕΗ προκειμένου οι κάτοικοι των νησιών να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα στις ίδιες τιμές με την υπόλοιπη χώρα, και τώρα το πληρώνουν οι καταναλωτές.

Ομως, στον καιρό της «απελευθερωμένης» αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με κυρίαρχη αξία την κερδοφορία υπέρ μεγαλομετόχων, ιδιωτών παραγωγών, το ηλεκτρικό ρεύμα μετατρέπεται από κοινωνικό αγαθό σε αυστηρά εμπορεύσιμο είδος, ενώ οι Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας επιδρούν στα κέρδη.

Η αυστριακή εταιρεία για να αποκτήσει πελάτες «προσέφερε» καλύτερες τιμές, που αρχικά δεν είχαν χρέωση ΥΚΩ, με το σκεπτικό ότι η ίδια δε δραστηριοποιείται στα νησιά επειδή δεν έχει προχωρήσει η «απελευθέρωση». Το σκηνικό ανατράπηκε, και η εταιρεία κατέβαλε τα σχετικά ποσά, ωστόσο στις 12 του Οκτώβρη εκδικάζεται στο ΣτΕ προσφυγή της για απαλλαγή από τη συγκεκριμένη χρέωση.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στη ΔΕΗ κάνουν λόγο για ακρότητες με ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στους νησιώτες και στους πολύτεκνους. Γιατί πέρα από ενδεχόμενες επιστροφές χρημάτων, η ΔΕΗ θέλει οι ΥΚΩ να εισπράττονται από όλες τις εταιρείες για να μην έχουν εμπορικό πλεονέκτημα οι ανταγωνιστές.

Αν καταργηθούν οι ΥΚΩ, θα γυρίσουν τα νησιά στα... λαδοφάναρα. Εναλλακτικά, το καθεστώς θα συνεχιστεί με τους ανταγωνιστές να μην τα χρεώνουν. Κανείς βεβαίως δε μιλά για το δικαίωμα του λαού σε φτηνή, επαρκή, καλή ηλεκτρική ενέργεια.