ΕΧΟΥΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ: «Πόσο κοστίζουν οι απεργίες και μαζί τους ή χώρια οι πορείες; (...) δεν ξέρω αν μετράμε όλη τη χαμένη παραγωγή, όλα τα χαμένα μεροκάματα και όλες τις χαμένες συνεπώς κρατήσεις για τα Ταμεία, όλο τον χαμένο ΦΠΑ, όλο τον χαμένο τουρισμό, όλο τον χαμένο χρόνο για όσους δεν απεργούν, όλο το κόστος των καθυστερήσεων (...) Με άλλα λόγια πόσο συμβάλλουν οι απεργίες και οι πορείες στα ελλείμματα» (ο Ρ. Σωμερίτης στο ΒΗΜΑ).

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ: «Οι τελευταίες μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν πως η κοινωνία, 8 μόλις μήνες από τις εκλογές του Οκτωβρίου, έχει αρχίσει να εκδηλώνει την απογοήτευσή της από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και δεν εκφράζει καμία προσδοκία πως η κατάσταση θα βελτιωθεί. Ολα αυτά χωρίς καν να έχει κατατεθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο φαίνεται ότι κρύβει στο εσωτερικό του πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις. Οι κυβερνώντες προβλέπουν ότι η κοινωνική δυσφορία θα ενταθεί από τον Σεπτέμβριο όταν οι πολίτες εξαντλημένοι από τα οικονομικά μέτρα και την έλλειψη... διακοπών θα επιστρέψουν στην οδυνηρή πραγματικότητα. Και πιθανόν, τα όστρακα που θα φέρουν μαζί τους δεν θα είναι ενθύμια διακοπών, αλλά ένδειξη αποδοκιμασίας» (η Β. Κεχαγιά στα ΝΕΑ).

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΑΔΙ: «Γάγγραινα της κοινωνίας, που δεν την αφήνει να φύγει προς τα μπρος, είναι η πολιτική που τόσες δεκαετίες οδηγεί στην υπερχρέωση, που περιοδικά καλούνται, μέσα από σκληρά μέτρα και αντιλαϊκές πολιτικές, να καλύψουν οι εργαζόμενοι. Με αυτή την έννοια εκείνο που μπαίνει στο στόχαστρο είναι οι πολιτικές αφαίμαξης του κοινωνικού πλούτου, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί, να ενισχυθεί και να ισχυροποιηθεί το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του. Αυτό είναι το πρόβλημα της κοινωνίας. Οτι ένας ολόκληρος λαός παράγει τον πλούτο της χώρας, αλλά αυτός ο πλούτος, ελέω καπιταλιστικού συστήματος, ανήκει σε μια μικρή ομάδα κεφαλαιοκρατών. Αρα αυτούς και το εκμεταλλευτικό τους σύστημα πρέπει να βάλουμε σημάδι» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).