Το πανελλαδικό συλλαλητήριο της 15ης Μαΐου του ΚΚΕ στην Αθήνα, παρά το «θάψιμο» από τα αργυρώνητα ΜΜΕ, έστειλε βροντερό μήνυμα. Οι χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους της Αθήνας έμειναν ως αναπότρεπτο γεγονός να θυμίζει ότι απέναντι στην αστική Ελλάδα της φτώχειας, του φόβου, της προβοκάτσιας και των κοινοβουλευτικών αυθαιρεσιών υπάρχει η εργατική Ελλάδα, του λαού που δείχνει ένα δρόμο εθνικής, λαϊκής, κοινωνικής ανάπτυξης.

Δε ζήτησε την εξ ορισμού εντολή για να λύσει με μαγικό τρόπο τα λαϊκά προβλήματα, όπως συνηθίζουν τα αστικά κόμματα προς άγραν ψήφων. Ζήτησε και προκάλεσε τη συμμετοχή του ίδιου του λαού σε μια ζώσα εργατολαϊκή άμεση δημοκρατική λειτουργία ως εχέγγυο και στήριγμα της δημοκρατίας. Αναφέρθηκε στην άμεση εκλογή βουλευτών στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές της Ελλάδας. Στους ανά πάσα στιγμή ελεγχόμενους και ανακλητούς κρατικούς υπαλλήλους. Τονίστηκε η ανάγκη ελέγχου σε πιθανά φαινόμενα αλαζονείας και γραφειοκρατίας, ένα σημαντικό ζήτημα προβληματισμού μετά τη σοβιετική εμπειρία. Η ανάγκη εργατικού ελέγχου στην παραγωγή και τη διαχείριση για το τι παράγεται, πώς παράγεται, πώς διαχειρίζεται και πώς καταναλώνεται. Ολα αυτά στη βάση ενός εργατικού οικονομικού προγραμματισμού κοινωνικοποιημένων μεγάλων συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, διακίνησης και διαχείρισης των τριών τομέων της οικονομίας: Πρωτογενής (Αγροτικός), Δευτερογενής (Βιομηχανικός), Τριτογενής (Υπηρεσίες). Συμπεριλαμβάνονται το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα κι οι πολυεθνικοί καταναλωτικοί όμιλοι. Συμπερασματικά, ο λόγος του ΚΚΕ με τη συλλογική φωνή της Αλ. Παπαρήγα ήταν ένα λαϊκό κάλεσμα μιας άλλης ανάπτυξης, μιας άλλης Ελλάδας. Ηταν ένα πρωτογενές εργατολαϊκό κυβερνητικό πρόγραμμα με ανοιχτό ορίζοντα συνεχούς επεξεργασίας.

Απέναντι σ' αυτήν τη λαϊκή ανάταση και αισιοδοξία παρατηρείται μια προσπάθεια αναβίωσης πρωτόγονων φαινομένων της σκοτεινής μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου. Εμφανίζονται η φαιά, μαύρη και κίτρινη προπαγάνδα σε σύγχρονες παραλλαγές. Αυτή η πολιτική ανηθικότητα και κατάπτωση δείχνει τον κίνδυνο να συρθεί η Ελλάδα σε μια νέα καταστροφή για λογαριασμό ντόπιων και ξένων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Οι Λακεδαιμόνιοι ας αγρυπνούν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».