Να υπερθεματίσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση για έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ επιχειρεί με άρθρο του στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλος. Εκφράζοντας τις ανησυχίες της ολιγαρχίας της χώρας, από την πληθώρα των δημοσιευμάτων από ισχυρά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του εξωτερικού, που επιχειρηματολογούν υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, σε αρκετά απολογητικό ύφος, επιχειρεί να τεκμηριώσει υπέρ της αντίθετης άποψης. Γιατί, δηλαδή, δεν πρέπει να βγει η χώρα από τη ζώνη του Ευρώ, δίνοντας παράλληλα τις αναγκαίες διαβεβαιώσεις ότι είναι δυνατή η αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία. Φυσικά, μέσα από την κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των λαϊκών κατακτήσεων.

Στην αρχή του άρθρου του αναφέρεται στην προβληματική που αναπτύσσεται για τη θέση της χώρας μας στο σύστημα των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών - λειτουργία της ζώνης του Ευρώ - και τους παραλληλισμούς που γίνονται με την περίπτωση της Αργεντινής. Αν και επισημαίνει ότι το πρόβλημα της Ελλάδας εντοπίζεται «στην απώλεια της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας στην περίοδο μετά την ένταξή της στη ζώνη του ευρώ», περιορίζει τα προβλήματα της ανταγωνιστικής θέσης του ελληνικού κεφαλαίου στο εσωτερικό της χώρας, παρακάμπτοντας το γεγονός ότι η ίδια η ευρωζώνη αποτελεί πεδίο οξύτατου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, όπου το μεγάλο και πιο ισχυρό κεφάλαιο επικρατεί έναντι του μικρότερου κεφαλαίου.

Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας κατά τον Γ. Προβόπουλο οφείλεται σε «διαρθρωτικές αδυναμίες», οι οποίες θα πρέπει να θεραπευτούν με την κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων. Στα πλαίσια αυτά διαπιστώνει ότι τα χρόνια της ταχύρρυθμης ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας δεν επιτεύχθηκε η αναγκαία «δημοσιονομική εξυγίανση», αλλά αντίθετα υπήρξε διεύρυνση του δημόσιου τομέα, ο οποίος, όπως υποστηρίζει, διογκώθηκε περαιτέρω κατά 6 εκατοστιαίες μονάδες μετά την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ φτάνοντας στο 51% του ΑΕΠ...

Πέραν τούτου - συνεχίζει - «οι δυσκαμψίες στην αγορά εργασίας» οδήγησαν σε άνοδο των τιμών και των μισθών, με αποτέλεσμα να ...υπονομευτεί η διεθνής ανταγωνιστικότητα...

Στριμωγμένοι από τις εξελίξεις, καθώς η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από τους διεθνείς αναλυτές ως το βαρίδι της ευρωζώνης, η άρχουσα τάξη και η Τράπεζα της Ελλάδας τάσσονται υπέρ των «αιματηρών» λύσεων, όπως της βίαιης συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα - κάτι που συνεπάγεται απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων - και της ισοπέδωσης της αγοράς εργασίας, με την αφαίρεση κάθε ενοχλητικού προσκόμματος. Κατάργηση δηλαδή των συλλογικών συμβάσεων και του ορίου των απολύσεων, σε συνδυασμό με τη μη καταβολή αποζημιώσεων, ώστε να ισοπεδωθούν τα επίπεδα των μισθών.

Το άρθρο καταλήγει με μία εκτενή επιχειρηματολογία, του τι θα γινόταν αν η Ελλάδα έφευγε από την ευρωζώνη και επανερχόταν σε λειτουργία το εθνικό νόμισμα, όπου ο διοικητής κυριολεκτικά περιγράφει την έλευση του νέου κατακλυσμού. Ο φόβος που ελοχεύει στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που ταράζει τον ύπνο της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας, είναι και η ελάχιστη προοπτική αποδέσμευσής της από το πεδίο δράσης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, με την οποία έχει συνδέσει τις τύχες της. Γι' αυτό και σήμερα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη, όλο και πιο επιθετική.