Από εκεί και κάτω ξεκινάει η πλήρης απαξίωση της λογικής. Γράφει ο Πρετεντέρης: «Μόνο που εκεί ακριβώς εντοπίζεται το ''πρόβλημα ΚΚΕ''. Δεν είναι ότι έχει απόψεις, οι οποίες συμβαίνει να αποδοκιμάζονται από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού - από το 92,5% στις τελευταίες εκλογές... Είναι ότι θέλει να επιβάλει τις απόψεις αυτές στους υπολοίπους. Πώς; Με κάτι δασύτριχες αρλούμπες ως ιδεολογικό περίβλημα. Στο όνομα μιας υποθετικής εκπροσώπησης κάποιων ταξικών συμφερόντων, τη στιγμή που καμία τάξη της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει αναθέσει κατά πλειοψηφία την εκπροσώπησή της στο ΚΚΕ. Αλλά κυρίως με τη φασαρία, με τη φωνή και με το ζόρι. Με άλλα λόγια, το ''πρόβλημα ΚΚΕ'' δεν είναι οι λύσεις που προτείνει αλλά ότι το ίδιο αποτελεί πρόβλημα στο οποίο χρειάζεται μια λύση. Διότι, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, αυτό το πρόβλημα αρχίζει να έχει κοινωνικό κόστος το οποίο πληρώνουμε όλοι».

Στην ουσία του πράγματος (αν μπορεί κανείς να βρει ουσία στο βιασμό της λογικής): Πώς γίνεται ένα κόμμα του οποίου οι απόψεις «αποδοκιμάζονται από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού - από το 92,5% στις τελευταίες εκλογές» - και στο οποίο «καμία τάξη της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει αναθέσει κατά πλειοψηφία την εκπροσώπησή της» να αποτελεί πρόβλημα για μια δημοκρατική κοινωνία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που «να έχει κοινωνικό κόστος το οποίο πληρώνουμε όλοι»; Αφού δηλαδή το ΚΚΕ είναι ένα τίποτα, όπως λένε, γιατί όλοι ασχολούνται μαζί του, ανάγοντάς το μάλιστα σε «πρόβλημα στο οποίο χρειάζεται μια λύση;». Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί το «Βήμα» φτάνει μέχρι του να δίνει γραμμή στην κυβέρνηση πιο αποφασιστικά να απαλλαγεί από το «πρόβλημα» που λέγεται ΚΚΕ; Εδώ σε θέλω κάβουρα...

Εδώ είναι που ο φόβος τους μεγαλώνει. Επειδή επιβεβαιώνεται το ΚΚΕ, που πολύ πριν τις εκλογές έλεγε ότι, είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ έρθουν στην κυβέρνηση, το μόνο σίγουρο είναι η νέα αντιλαϊκή λαίλαπα. Και ανησυχούν σοβαρά επειδή το ΚΚΕ έχει την ικανότητα να συσπειρώνει στους αγώνες δυσαρεστημένα από την κυβερνητική πολιτική λαϊκά στρώματα, κόντρα σ' αυτή την πολιτική. Ξέρουν καλά ότι για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις υπέρ του κεφαλαίου, πρέπει να αποδυναμωθεί ο στρατηγικός αντίπαλος, που δεν είναι άλλος από το ΚΚΕ. Αυτό επιδιώκουν μάταια. Για τα συμφέροντα της αστικής τάξης πασχίζουν εν χορώ. Χαμένος θα πάει ο κόπος τους και αυτή τη φορά. Τους άρρηκτους δεσμούς του ΚΚΕ με τους εργαζόμενους και το λαό, καμιά αστική γραφίδα δεν είναι ικανή να τους συκοφαντήσει και να τους διαβάλλει. Πολύ περισσότερο να τους διαρρήξει. Δεν μπόρεσαν 91 χρόνια που το πασχίζουν. Τώρα θα τα καταφέρουν;