Στο μαρτυρικό τόπο της μεγάλης θυσίας τιμήθηκαν οι εκατοντάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που εκτελέστηκαν την περίοδο 1946 - 1949 στο Μεζούρλο, στην εκδήλωση, που διοργάνωσε η ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ, προχτές, Κυριακή. Πάνω εκεί, στον αιματοβαμμένο λόφο, όπου έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας για τα πιο υψηλά ιδανικά του λαού μας και αψηφώντας το απόσπασμα των ντόπιων συνεργατών των ιμπεριαλιστών, κραύγαζαν «Ζήτω ο Δημοκρατικός Στρατός - Ζήτω ο ελληνικός λαός». Ηταν αγωνιστές, από τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία και άλλες περιοχές, που με τον πατριωτισμό τους, το απαράμιλλο θάρρος και τον ηρωισμό τους, έγραψαν μία από τις πιο ένδοξες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.

Για τη θυσία τους και την παρακαταθήκη που άφησαν, μίλησε στην εκδήλωση ο Π. Σπήλιος. Ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε: «Με βάση τον αναγκαστικό Νόμο 509 (1947) έβγαλαν εκτός νόμου το ΚΚΕ και τις οργανώσεις του, καθώς και άλλους μαζικούς φορείς, συλλόγους ή πολιτικές κινήσεις, που βρίσκονταν κάτω από την επιρροή του. Στη Λάρισα έκλεισαν την εφημερίδα του ΕΑΜ "ΑΛΗΘΕΙΑ" και συνέλαβαν δημοσιογράφους. Με το Γ' Ψήφισμα και το νόμο "509", στήνονται και λειτουργούν στρατοδικεία, έκτακτα και τακτικά, σε όλη τη χώρα. Δικάζονται και εκτελούνται χιλιάδες μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ και άλλοι αγωνιστές, για αδικήματα ανύπαρκτα ή σκηνοθετημένα.

Στη Λάρισα, τόπος εκτέλεσης είναι ο λόφος στο Μεζούρλο. Ξεπερνούν τους 60 οι εκτελεσμένοι απ' το Σεπτέμβρη μέχρι το τέλος του '46. Το '47 κλιμακώνεται η τρομοκρατία. Τα στρατοδικεία και οι ομαδικές εκτελέσεις γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση. Χρονιά με τη χρονιά, οι καταδίκες και οι εκτελέσεις γίνονται όλο και περισσότερες. Το '48 και μέχρι το καλοκαίρι του '49 που υπήρξε το πιο αιματοβαμμένο. Σα να μην έλεγε να χορτάσει αίμα τούτος ο λόφος. Σα να ζητούσε κάθε φορά και περισσότερο, σε αντιστοιχία με την αστική τάξη και τα κόμματά της.

Για τους αξιωματικούς του ΔΣΕ οι καταδίκες ήταν μεγαλύτερες όπως του Γιώργου Παπαδημητρίου (Βύρωνα) και του Νίκου Μπάλαλα (Μπαντέκου), ταξίαρχου του ΔΣΕ, που καταδικάστηκαν δις εις θάνατο. Ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου,ο Κλεάνθης Σταματόπουλος, ο Αποστόλης Σαριγγούλης, ο Βλαδίμηρος Κωστίμπας, ο Θανάσης Κωστίμπας, ο Τάκης Γαργαλιάνος, ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ο Παπαφλέσσας - Ταμουρίδης, είναι μερικοί μόνο απ' τους εκατοντάδες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Μεζούρλο».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας, ο Π. Σπήλιος υπογράμμισε: «Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) έχει αποτελέσει μέχρι σήμερα και συνεχίζει να αποτελεί βασικό στόχο κατασυκοφάντησης από τις κάθε λογής αντιδραστικές δυνάμεις της χώρας. Τα όσα γράφτηκαν και γράφονται από τους νικητές του 1949 επιβεβαιώνουν απόλυτα την ορθότητα και το βαθύτερο νόημα της φράσης του Λένιν ότι "Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει "αμερόληπτη" κοινωνική επιστήμη σε μια κοινωνία χτισμένη πάνω στην ταξική πάλη"».

Καταλήγοντας, ο ομιλητής αναφέρθηκε στο μήνυμα της θυσίας των αγωνιστών που εκτελέστηκαν στο Μεζούρλο. «Αποτελούν παράδειγμα φωτεινό - τόνισε - πρότυπο για μίμηση, που οι νέες γενιές ακολουθούμε ανάλογα. Σε διαφορετικές συνθήκες σήμερα, αλλά που εξίσου απαιτούν θυσίες, απαιτούν ολόψυχο δόσιμο στον αγώνα. Γι' αυτό μας κατακλύζει περηφάνια και θαυμασμός τιμώντας τους νεκρούς μας και όχι λύπη».

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γ. Χώτο, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, αντιπροσωπεία της ΚΝΕ, ο Αντ. Σκυλλάκος, βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ, εκπρόσωποι της ΠΕΑΕΑ, του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, της Επιτροπής Ειρήνης, της ΟΓΕ, του Δήμου Τυρνάβου και άλλων φορέων.