«Κοινό βηματισμό» των «Οικολόγων - Πράσινων», του ΠΑΣΟΚ και της «αριστεράς» στις δημοτικές εκλογές, ζήτησε χτες ο ευρωβουλευτής των πρώτων Μ. Τρεμόπουλος, σε «αντιδεξιά» κατεύθυνση, για να «ξεμπλοκάρουν τη Θεσσαλονίκη απ' τις δυνάμεις που επί μια 25ετία την κρατούν καθηλωμένη σε αδιέξοδους δρόμους». Τα παραπάνω δήλωσε σε συνέντευξή του χτες στο «Κανάλι 1», όπου επιπρόσθετα εξήρε την υπουργό Περιβάλλοντος, δηλώνοντας ότι «ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές» του κόμματός του...

Η εγγύτητα των θέσεων των «Οικολόγων - Πράσινων» με αυτές του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστή. Οπως και με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του οποίου επιμένουν στο να επιδιωχτεί μια γενικότερη συνεργασία μαζί τους. Συνεπώς, ένα κοινό ψηφοδέλτιο στις δημοτικές εκλογές δε θα ξάφνιαζε. Χρειάζεται όμως να επισημανθεί έγκαιρα το εξής, που και οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» σκόπιμα προσπερνούν, η «καθήλωση», τα «αδιέξοδα» και τα τεράστια προβλήματα πόλεων και χωριών, εν προκειμένω της Θεσσαλονίκης, δεν οφείλονται στα πρόσωπα που τη διοικούν. Αλλά στην πολιτική που εκφράζουν και εφαρμόζουν. Αυτή η πολιτική, βαθιά αντιλαϊκή, αντεργατική, αντιπεριβαλλοντική σε πολλές περιπτώσεις, υλοποιείται από σχήματα συνεργασίας ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή την πολιτική στηρίζουν και υπερασπίζονται. Συνεπώς, μια αλλαγή φρουράς στη Θεσσαλονίκη ή όπου αλλού, δε θα είναι τίποτα περισσότερο απ' το «άλλαξε ο Μανωλιός...».

Προκαλούν τη νοημοσύνη των εργαζομένων οι μηχανισμοί της ΕΕ αναφορικά με το ζήτημα της «ψαλίδας» που παρουσιάζουν οι τιμές των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση της Επιτρόπου Γεωργίας της ΕΕ, Μ.Φ. Μπόελ, η οποία μέσω της ιστοσελίδας της στο διαδίκτυο, αναρωτιέται για «το πού πηγαίνουν τα λεφτά», μιας και οι αγρότες και κτηνοτρόφοι, βλέπουν τις τιμές των προϊόντων τους να μειώνονται, αλλά η μείωση αυτή να μην «περνάει» στους καταναλωτές. «Παρακολουθούμε κάποιο είδος μαγικού τρικ» αναφέρει με περίσσια δόση υποκρισίας, ισχυριζόμενη ότι βασική αιτία που προκαλεί αυτήν την «αδικία», είναι η «έλλειψη ενημέρωσης», αναγγέλλοντας την απόφαση της Επιτροπής για τη δημιουργία και λειτουργία ενός, ανοιχτού για το κοινό, διαδικτυακού «εργαλείου» παρακολούθησης των τιμών των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων. Φυσικά και η Επίτροπος γνωρίζει την απάντηση στο ερώτημά της. Τα χρήματα δε... χάθηκαν στο δρόμο, απλούστατα προστέθηκαν στα υπέρογκα κέρδη των πολυεθνικών τροφίμων και των καρτέλ διακίνησης και εμπορίας αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, τα οποία συνεχίζουν, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, να θησαυρίζουν από την καταλήστευση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όπως άλλωστε έκαναν και προηγουμένως...

Η απόφαση, σαφώς, και δεν είναι εύκολη. Παρ' όλα αυτά, τα αγωνιστικά δείγματα γραφής των Επιτροπών Αγώνα στέλνουν, ήδη, μηνύματα αισιοδοξίας. Τα ανοιχτά μέτωπα με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι λίγα. Σκοπεύει να φέρει νέο «ευέλικτο» νόμο - πλαίσιο, για να περάσει τις αλλαγές που θέλουν οι επιχειρήσεις, έχει δηλώσει ότι θα «ρυθμίσει» το θέμα της ευρωπαϊκής οδηγίας για τα κολέγια... αναγνωρίζοντάς τα, ενώ ετοιμάζει και ένα εθνικό σύστημα πιστοποίησης που θα νομιμοποιεί τα διάφορα πτυχία και πιστοποιητικά που πουλούν εδώ κι εκεί οι έμποροι της γνώσης. Την ίδια ώρα, ο αριθμός των φοιτητών και των σπουδαστών που εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους αυξάνεται διαρκώς, ενώ λαϊκές οικογένειες στενάζουν, στην κυριολεξία, για να στηρίξουν τα παιδιά τους, όσο μπορούν. Το θετικό είναι ότι η ενότητα των προβλημάτων των μαθητών, των φοιτητών, των σπουδαστών και των εργαζομένων γίνεται αντιληπτή από όλο και περισσότερους. Φαίνεται πια ότι η σφοδρή επίθεση που δέχονται οι φοιτητές και οι σπουδαστές συνδέεται άμεσα με την επίθεση στους σημερινούς εργαζόμενους. Αυτοί που σχεδιάζουν τις αλλαγές στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης «βλέπουν μακριά». Βλέπουν ένα μελλοντικό εργαζόμενο «ευέλικτο», χωρίς δικαιώματα, που δε θα σηκώνει το κεφάλι και θα αποδέχεται κάθε επίθεση που δέχεται.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ούτε λίγο, ούτε πολύ δηλαδή, μας λένε ότι είμαστε - ως λαός - φορολογικά ασυνείδητος, και το μόνο που κοιτάμε είναι το πώς θα φοροδιαφύγουμε. Το πώς δε θα εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας!

Τώρα πώς γίνεται ένας τόσο ασυνείδητος λαός... να επιβαρύνεται - διαχρονικά - με το 90% και πάνω, των φορολογικών εσόδων των κυβερνήσεων, δεν μπαίνουν στον κόπο να μας το αναλύσουν.

Ούτε και το πώς γίνεται αυτοί που συνεισφέρουν τα περισσότερα από όλους να είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Προφανώς είναι οι μόνοι που... έχουν λεφτά σε αυτή τη χώρα.

Αντιθέτως οι βιομήχανοι, οι πολυεθνικές και οι εφοπλιστές όχι απλά δε δίνουν, αλλά παίρνουν κι από πάνω, καθότι στις μέρες μας απαιτούνται «κίνητρα» για την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας.

Οσο για τη «φορολογική συνείδηση» των κυβερνήσεων (πράσινων και μπλε) δε το συζητάμε καν. Κινείται σε υψηλότατα επίπεδα.

Με το που παίρνουν τους φόρους, το πρώτο που κοιτάζουν είναι πώς θα φτιάξουν σχολεία, νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς, αθλητικά κέντρα για τον κοσμάκη, πάρκα και τόσα άλλα!

Μόνο που τα φτιάχνουν στα λόγια, γιατί στην πράξη με τα δικά μας λεφτά «φτιάχνουν» όλους αυτούς που μας προέκυψαν και ...ευεργέτες, μέσω της υπόθεσης με την «έκτακτη εισφορά» των επιχειρήσεων.

Εν ολίγοις το δούλεμα πάει σύννεφο από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς. Και για όποιον αμφιβάλλει... ο προϋπολογισμός έρχεται κι όπως κάθε προϋπολογισμός θα είναι σαφέστατος.

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Εννοείται, λοιπόν, ότι σε αυτό το μοντέλο, οι «φορείς της οικονομίας» θα είναι αυτοί με τους οποίους θα συνεργαστεί αυτό το υπουργείο, το οποίο μάλιστα τους αναθέτει και ρόλο στην «πιστοποίηση», για να ρυθμίζουν ακόμα πιο άμεσα τι εργαζόμενους θέλουν. «Θεωρούμε ότι το υπουργείο Παιδείας δεν αφορά τους εκπαιδευτικούς αλλά όλη την κοινωνία, ιδίως την αγορά», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ.

«Και με τους λιμενεργάτες τι θα κάνετε; Θα τους αφήσετε να κρατούν το λιμάνι κλειστό;», ρωτήθηκε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος και ανάμεσα σε άλλα απάντησε: «Η επαναδιαπραγμάτευση σε ορισμένα σημεία της σύμβασης ουδόλως αιτιολογεί το κλείσιμο του προβλήτα που ματαιώνει το εξωτερικό εμπόριο της χώρας. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι, κυρίως όσοι τυχόν έχουν ανομολόγητους σκοπούς, όπως αυτοί που διαβάζω στον ''Ριζοσπάστη'' και την ''Αυγή''. Αν διαπραγματευτικός στόχος των λιμενεργατών είναι να ακυρώσουν τη σύμβαση ή και άλλες ανομολόγητες αξιώσεις, να βρουν το θάρρος να το πουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Διαπραγμάτευση με αδιέξοδους ή ανομολόγητους πόθους δε θα κάνουμε, πόσο μάλλον αν αρχίσει η οικονομία να υφίσταται βαρύτατες συνέπειες». Ο κώδικας επικοινωνίας που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους, στο πλαίσιο της «προγραμματικής αντιπολίτευσης» το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και κατ' αντιστοιχία ο Πάγκαλος και η «Αυγή», είναι κάτι που ελάχιστα μας αφορά στην προκειμένη περίπτωση. Αλλά, όταν γίνεται προσπάθεια, με την καλλιέργεια συγχύσεων, να κηλιδωθεί η καθαρότατη θέση του ΚΚΕ, τότε η απάντηση είναι επιβεβλημένη.

Ο Πάγκαλος χρεώνει στον «Ριζοσπάστη» και στο ΚΚΕ «ανομολόγητους πόθους» σε σχέση με το λιμάνι, ξέροντας ότι σπιλώνει το ΚΚΕ, δημιουργώντας συνειρμούς ότι το ΚΚΕ κρύβει την πολιτική του και τις προθέσεις του από το λαό, όταν με τον πιο καθαρό τρόπο και με κάθε ευκαιρία έκανε και κάνει σαφές ότι παλεύει για την ακύρωση της συμφωνίας με την COSCO, για να σταματήσει και να ακυρωθεί κάθε ιδιωτικοποίηση και επιπλέον να γίνουν λαϊκή περιουσία όλα τα λιμάνια, τα καράβια και τα ναυπηγεία, μαζί με τους άλλους στρατηγικούς τομείς της παραγωγής. Η παραπάνω θέση δεν αποτελεί «πόθο» του ΚΚΕ, αλλά τη μόνη φιλολαϊκή πολιτική, κόντρα στους επιχειρηματίες και τα κέρδη τους, που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, όπως και η ΝΔ που υπέγραψε τη συμφωνία. Αποτελεί στρατηγικό στόχο του Κόμματος, που έχει τέτοια ρεαλιστικότητα και δυναμική, ώστε να αποτελεί σήμερα το μοναδικό ουσιαστικό φόβητρο για τα συμφέροντα που και η «νέα» κυβέρνηση υπηρετεί. Είναι ο μόνος στόχος πάλης που μπορεί να ανοίξει δρόμους στους αγώνες των εργαζόμενων και να δυσκολέψει τα φιλομονοπωλιακά σχέδια του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, και στο ζήτημα του λιμανιού, πήρε τη σκυτάλη από τη - στρατηγικά όμοια - ΝΔ. Αντιλαμβανόμαστε ότι η κυβέρνηση και ο αντιπρόεδρός της θα επιθυμούσαν διακαώς να χειριστούν το ζήτημα του λιμανιού χωρίς να έχουν το ΚΚΕ στα πόδια τους, με τους συνδικαλιστές και τις φίλιες πολιτικές εκείνες δυνάμεις που δεν αμφισβητούν τη στρατηγική τους. Αλλά αυτός είναι ο δικός τους μάταιος και ανεκπλήρωτος «ανομολόγητος πόθος»...