Το ...(προπαγανδιστικό) τερπνόν μετά του (ιδιοκτησιακού) ωφελίμου προκύπτει για τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία ετοιμάζεται να γίνει ιδιοκτήτης του ιστορικού κτιρίου της πρεσβείας της στην Πράγα. Η Γερμανία θεωρεί ως «μέρος της ιστορίας» της το κτίριο, επειδή εκεί, το Σεπτέμβρη του 1989 - λίγους μήνες πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου - ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ απευθύνθηκε σε Ανατολικογερμανούς που είχαν συγκεντρωθεί εκεί για να ταξιδέψουν στη Δύση. Το δε κτίριο, το Μέγαρο Λόμπκοβιτς, είναι ηλικίας τριών αιώνων - δηλαδή αποτελεί τμήμα της πολιτιστικής κληρονομιάς της Τσεχίας - και μέχρι τώρα η γερμανική κυβέρνηση το μισθώνει από την τσεχική για να στεγάζει την πρεσβεία της.

Ο ιμπεριαλισμός γνωρίζει πολύ καλά ότι καμία ...ιστορία δεν έλαβε «τέλος». Γι' αυτό και έχει επιδοθεί σε απανωτά αντικομμουνιστικά «ψηφίσματα» και ενδυναμώνει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του. Στο πλαίσιο αυτό κινείται και η ιδιοκτησία του Μεγάρου Λόμπκοβιτς: Χρειάζονται «σύμβολα». Ειδικά σε μια περίοδο που για τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, το ...«όνειρο» της «Δύσης» μετατράπηκε πολύ γρήγορα στο χειρότερο εφιάλτη τους. Από αυτή την άποψη, η γερμανική κυβέρνηση έχει δίκιο. Το Μέγαρο όντως είναι μέρος της ιστορίας της. Και, μάλιστα, αποτελεί μια από τις μελανότερες σελίδες της...