Πράγματι, υπήρξε ανάπτυξη, αλλά ήταν ανάπτυξη κερδών και κεφαλαίου. Η ανάπτυξη των βιομηχανικών κλάδων γίνεται όχι με βάση τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά με κριτήριο το γρήγορο και εύκολο κέρδος. Ετσι, π.χ., κλάδοι, όπως η κλωστοϋφαντουργία, ο ιματισμός, το μέταλλο, το δέρμα κλπ. που μπορούν να αναπτυχθούν, γιατί και πρώτες ύλες μπορούμε να έχουμε (βαμβάκι, δέρμα από την κτηνοτροφία) ή εμπειρία σε αντίστοιχους κλάδους, εγκαταλείπονται. Και συμβαδίζουν με την καταστροφή της αγροτικής οικονομίας και το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αυξάνεται η ανεργία, η υποαπασχόληση, που είναι καταστροφή εργατικής δύναμης. Επομένως, αυτή η ανάπτυξη έχει ταξικό αντιλαϊκό περιεχόμενο, έγινε με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και μάλιστα σε περίοδο που το ΑΕΠ της Ελλάδας είχε μεγάλους, ίσως τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης σε σχέση με το μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο.

Εχουν τεράστιες ευθύνες η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για τη δεινή θέση των εργαζομένων, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις. Ψήφισαν όλες τις αντιλαϊκές Συνθήκες, ξεκινώντας από τη θεμελιακή Συνθήκη του Μάαστριχτ, με τις γνωστές 4 ελευθερίες - κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργαζομένων - η οποία σήμανε και την ολομέτωπη επίθεση του ευρωενωσιακού κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Η ελληνική πλουτοκρατία με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ συγκέντρωσε τεράστια πλούτη μέσα στην ΕΕ, αλλά και ευρύτερα. Ελληνικές εταιρείες, που έχουν βάση την Ελλάδα, δραστηριοποιούνται όλο και πιο ενεργητικά στις διεθνείς αγορές, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια. Τότε έλεγαν για τη μεγάλη αγορά και τα οφέλη της, για παραδείσους, για την ανάπτυξη και ενίσχυση των περιφερειών με τον πακτωλό χρηματοδότησης και τα πακέτα σύγκλισης.

Ταξικό είναι το ζήτημα της ανάπτυξης, γι' αυτό και η καταδίκη της ΕΕ είναι μονόδρομος. Οποιοι θέλουν να αντισταθούν στην ΕΕ, να την καταδικάσουν αποφασιστικά, όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα μέσα στην ΕΕ δεν έχει μέλλον, αλλά πρέπει να υπάρξει ρήξη, αποδέσμευση από αυτήν, όλοι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να εκφραστούν με το ΚΚΕ. Τα ίδια έλεγαν και με την κρίση. Οτι η ΟΝΕ, το ευρώ μάς προστατεύουν. Στη συνέχεια και αφού η κρίση ξέσπασε στην Ευρωζώνη, είπαν ότι έξω από το ευρώ θα ήταν χειρότερα. Κοροϊδεύουν, αφού δεν επαληθεύτηκαν. Είναι απάτη η προπαγάνδα τους, γιατί η κρίση είναι οικονομική κρίση του καπιταλισμού και κανένα μέτρο, καμμιά πολιτική διαχείρισής του, δεν τον απαλλάσσει. Επομένως, οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες ένα δρόμο έχουν: Να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, να τιμωρήσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Θα είναι βήμα μπροστά στην ανασύνταξη του κινήματος, στο να μπουν εμπόδια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα, στο να δημιουργούνται προϋποθέσεις για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, κόντρα στην ΕΕ, στα μονοπώλια, στο δρόμο για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.