Με επιστολή του προέδρου του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλου, προς τον υπουργό Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου, ζητούνται «βαθιές τομές» στο πλαίσιο ενός προγράμματος «μακράς πνοής», καθώς η κρίση αναμένεται «βαθιά και μακρά». Με «ευαγγέλιο» τη στρατηγική της Λισαβόνας, οι βιομήχανοι θεωρούν ότι η δέσμη των σκληρών μέτρων που προτείνουν μπορεί να αποτελέσει - καθόλου τυχαία - και «τη βάση μιας δεσμευτικής μεσοπρόθεσμης συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

Οι απαιτήσεις του ΣΕΒ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρέκκλισης από τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τις πολιτικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης, ενώ οι προτάσεις... «κοινωνικής ευαισθησίας» του ΠΑΣΟΚ έχουν την «τιμητική» τους. Νέες ενισχύσεις, ασυδοσία, οικονομικές ελαφρύνσεις για τις μεγάλες επιχειρήσεις, πρόσθετα θεσμικά προνόμια και μεγαλύτερο «ψαλίδισμα» εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, συνιστούν τον πυρήνα των θέσεων των μεγαλοβιομηχάνων. Αυτές επιμερίζονται σε 4 άξονες: Υποτιθέμενα μέτρα κοινωνικής στήριξης. Μέτρα δήθεν για τη διατήρηση της απασχόλησης. Μέτρα οικονομικής ανάπτυξης (της δικής τους). Μέτρα διαρθρωτικών αλλαγών (προς το συμφέρον τους).

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ κάνει λόγο για «πολιτικό εθνικό ορίζοντα», απαιτώντας στην ουσία την ενεργή συστράτευση των εκμεταλλευόμενων για την εφαρμογή μέτρων που θα εντείνουν την εκμετάλλευσή τους! Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι «η κυβέρνηση δεν πρέπει και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στο σχεδιασμό της πολιτικής και στην εφαρμογή των μέτρων», διεκδικώντας άμεσο ρόλο στη χάραξη και τον έλεγχο της ασκούμενης πολιτικής.

Στη βάση αυτή και μ' αυτές τις εγγυήσεις, οι πλουτοκράτες ζητούν «πραγματική εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος», προσβλέποντας σε ακόμη μεγαλύτερη λεηλασία των πόρων του. Το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων το συνοδεύουν από σειρά αντεργατικών προτάσεων που ήδη προωθούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο: Προγράμματα κατάρτισης σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς, ανεξάρτητα εάν αυτές οι ανάγκες είναι αρκούντως «ελαστικές». Ειδικές επιδοτήσεις με χρήματα των εργαζομένων από τον ΟΑΕΔ για καταρτίσεις από επιχειρήσεις. Ανάληψη από το κράτος μέρους των ασφαλιστικών εισφορών για νεοπροσλαμβανόμενους. Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για νέες προσλήψεις εντός του 2009 σε μικρές επιχειρήσεις. «Αμεση απλοποίηση της διαδικασίας πρόσληψης και απογραφής εργοδοτών».

Αν με αυτές τις προτάσεις οι μεγαλοβιομήχανοι «στρώνουν το έδαφος» για μόνιμες αντεργατικές ανατροπές, οι άμεσες διεκδικήσεις τους σχετικά με την «ανάπτυξη» έχουν ισοπεδωτικό χαρακτήρα: «Κατάργηση ειδικών φόρων στην επιχειρηματική δράση - συγκέντρωσης κεφαλαίου, ειδικές εισφορές». Κατάργηση «αντικινήτρων» για τη διανομή κερδών. «Μείωση φορολογικών επιβαρύνσεων και/ή αύξηση αποσβέσεων για επενδύσεις που θα γίνουν μέσα στο 2009 και 2010». Κατάργηση «περιττών διοικητικών επιβαρύνσεων - δημοσίευση ισολογισμών ανά 3μηνο για τις εισηγμένες, υποχρεωτικές συνδρομές».

Στα παραπάνω προστίθενται βεβαίως και συνολικότερου χαρακτήρα απαιτήσεις, αν και «κρούουν ανοιχτές θύρες», ζητώντας: «Αμεση προώθηση όλων των ΣΔΙΤ». «Ανοιγμα όλων των αγορών στον ανταγωνισμό» και «κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων». Απλοποίηση της διαδικασίας εξαγωγών. «Απλοποίηση και επιτάχυνση διαδικασιών δημόσιων προμηθειών», «πλήρης και άμεση εφαρμογή του νόμου περί ΔΕΚΟ».

Οι μεγαλοβιομήχανοι δεν παραλείπουν να επιτεθούν στις λαϊκές διεκδικήσεις. Ο Δ. Δασκαλόπουλος επισημαίνει υποκριτικά ότι «η κοινωνία εύλογα ανησυχεί και κινητοποιείται», προσθέτει όμως ότι: «οι παροχές που δίνονται είτε περιστασιακά, είτε υπό το κράτος εκβιασμού ως κατασταλτικό φάρμακο στις επιμέρους κοινωνικές διεκδικήσεις, χωρίς προηγούμενη ιεράρχηση των αναγκών και των στόχων, χωρίς να εντάσσονται σ' ένα σαφές και συνεπές σχέδιο, θα καταστούν μπούμερανγκ για το κοινωνικό σύνολο και το κοινό μας μέλλον».

Ανίκανο να διαφοροποιηθεί έστω και προσχηματικά από τον αντιλαϊκό και αντεργατικό χαρακτήρα των θέσεων του ΣΕΒ, εμφανίστηκε χτες το ΠΑΣΟΚ. Ο εκπρόσωπος Τύπου Γ. Παπακωνσταντίνου, δήλωσε χτες ότι «έχει ενδιαφέρον που η συλλογική εκπροσώπηση της κοινωνίας, τόσο από πλευράς εργοδοτών, όσο και από πλευράς εργαζομένων, είναι πολύ πιο μπροστά από την κυβέρνηση. Τόσο η ΓΣΕΕ χτες, με συγκεκριμένες προτάσεις που έκανε, όσο και ο ΣΕΒ σήμερα, επίσης με συγκεκριμένες προτάσεις, δείχνουν μια κατεύθυνση».