Η αντιμετώπιση του φάρμακου σαν εμπόρευμα για την αύξηση της κερδοφορίας της φαρμακοβιομηχανίας, στην περίπτωση των αντιβιοτικών οδηγεί σε οδυνηρά αποτελέσματα για τους ασθενείς, αχρηστεύοντας ταυτόχρονα και τα ίδια τα φάρμακα. Ετσι το κυνηγητό του κέρδους στην περίπτωση των αντιβιοτικών, που στη χώρα μας συνοδεύεται απ' τη γύμνια της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), μπορεί να οδηγήσει «στην προ των αντιβιοτικών εποχή», όπου απλές λοιμώξεις μπορούσαν να οδηγήσουν στο θάνατο. Ταυτόχρονα αχρηστεύει και τα ίδια, καθώς με την αλόγιστη χρήση τους δημιουργούνται ανθεκτικά μικρόβια, που για να αντιμετωπιστούν χρειάζονται άλλα νεότερης γενιάς φάρμακα. Ομως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' άπειρον και έτσι σήμερα αντιμετωπίζεται το φαινόμενο του «τέλους των αντιβιοτικών».

Στην Ελλάδα ο τζίρος απ' τα αντιβιοτικά φάρμακα αποτελεί το 7-8% των συνολικών φαρμακευτικών δαπανών: Το 2006 ήταν 445,57 εκατ. ευρώ σε σύνολο 6,16 δισ. ευρώ. Το 2007 ήταν 595,55 εκατ. ευρώ σε σύνολο 7,87 δισ. ευρώ και το 2008 ήταν 575,81 εκατ. ευρώ με πρόβλεψη η συνολική δαπάνη να ξεπεράσει τα 8,7 δισ. ευρώ.

Τα παραπάνω στοιχεία παρουσιάστηκαν χτες στο υπουργείο Υγείας στη διάρκεια εκδήλωσης που γίνεται στο πλαίσιο της «ευρωπαϊκής εγρήγορσης για τα αντιβιοτικά». Η κυβέρνηση, δηλαδή, περιορίζεται σε καμπανιακές δραστηριότητες καθώς φαίνεται ότι όσον αφορά την ΠΦΥ θα την εκχωρήσει σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, στα δίκτυα των δήμων και στον επιχειρηματικό Τομέα. Η γύμνια της ΠΦΥ, σε συνδυασμό με την «υπερενεργητική φαρμακοβιομηχανία», όπως αναφέρθηκε χτες και στην εκδήλωση του υπουργείου, αποκαλύπτεται απ' τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν: Το 95% των ενηλίκων στη χώρα μας παίρνει αντιβιοτικά με φαραγγοαμυγδαλίτιδα, παρά το ότι τα μικρόβια (οι στρεπτόκοκκοι) σπανιότατα ενοχοποιούνται στους ενήλικες. Επίσης οι μητέρες και σε αναλογία 20-40%, χορηγούν από μόνες τους και χωρίς τη συμβουλή γιατρού, τα αντιβιοτικά.