Σε τέτοιο σημείο πολιτικού αμοραλισμού έχουν φτάσει οι κυβερνώντες εκσυγχρονιστές, ώστε δε διστάζουν να αυτοπλασάρονται ως τιμητές της διαφάνειας και της αντιμετώπισης της διαπλοκής. Οι πρωταγωνιστές και υπαίτιοι των φαινομένων της διαπλοκής με τα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, αντί να «συμμαζευτούν» και να σταματήσουν να προκαλούν ακόμα περισσότερο τα λαϊκά στρώματα, παρουσιάζονται ως οι σωτήρες της πολιτικής ζωής από τα «νοσηρά φαινόμενα»! Μάλιστα, εμφανίζονται να έχουν έτοιμα σχέδια επί χάρτου για την επίτευξη αυτού του στόχου, τα οποία, όλως τυχαίως, αφορούν την αλλαγή του εκλογικού συστήματος επί το ληστρικότερον και τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων! Με άλλα λόγια, χρησιμοποιούν τη σαπίλα τους και την κρίση που δημιούργησε η πολιτική τους, αφ' ενός ως σωσίβιο, αλλά και για να δρομολογήσουν ακόμα πιο αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα. Ο Κ. Σκανδαλίδης το είπε καθαρά: Είναι καιρός να πάμε στη δημοκρατία της αγοράς! Στη δημοκρατία, δηλαδή, που επίσημα θα αναγνωρίζει την κυριαρχία του κεφαλαίου στην πολιτική και την πλήρη υπαλληλοποίηση των ηγεσιών των καθεστωτικών κομμάτων. Πίσω από τις υποκριτικές διακηρύξεις περί ανεξαρτησίας των κομμάτων έναντι της διαπλοκής, προωθείται μία πρωτοφανής υποταγή τους στα μονοπώλια, μια πλήρης «ιδιωτικοποίηση» της πολιτικής και των κομμάτων του δικομματισμού.